Second Coming (2014)
Regie: Debbie Tucker Green | 105 minuten | drama | Acteurs: Nadine Marshall, Idris Elba, Kai Francis Lewis, Sharlene Whyte, Seroca Davis, Llewella Gideon, Larrington Walker, Nicola Walker, Janelle Frimpong, Gershwyn Eustache Jnr, Nick Figgis, David Fernandez, Tosin Cole, Arinder Sadhra
Op papier is dit een film over het leven van een gezin in Londen met de alledaagse perikelen die daarbij horen. ‘Second Coming’ hangt echter aan elkaar van subtiliteiten en bevat een gelaagdheid die moeilijk te doorgronden is. Dit leidt tot een interessante maar ook moeizame en soms vermoeiende kijkervaring.
Overheidsambtenaar Jacqueline ‘Jax’ Trent (Nadine Marshall) woont in Londen met haar partner Mark (Idris Elba) en elfjarige zoontje Jerome (Kai Francis Lewis). Hun leven kabbelt wat voort; Mark werkt aan het spoor en Jerome is gefascineerd door vogels en brengt vele uren na schooltijd door in het bos. Maar het verhaal zit op een tijdslijn, en we ontdekken al snel van wat: Jax is zwanger. Beginnend in week acht, telt ‘Second Coming’ in grote tijdsprongen af naar de komst van de nieuwe aanwinst. Zowel Jax als Mark blijken hier echter niet zo verheugd mee te zijn, want ze zijn al lange tijd niet intiem geweest – te lang voor Mark om nog een kans op het vaderschap van deze baby te hebben. Maar van wie is het dan wel?
‘Second Coming’ is de debuutfilm van Londense regisseur Debbie Tucker Green. Tucker Green werkte al tien jaar als toneelmeester toen ze ook stukken begon te schrijven. Niet onverdienstelijk, want in 2004 won ze met ‘Born Bad’ de Laurence Olivier Award voor meest veelbelovende toneelschrijver. Ook deze met deze film ontving ze vele nominaties, waaronder de BAFTA voor beste debuut. De nominatie die ze uiteindelijk wist te verzilveren was de Big Screen Award van het International Film Festival Rotterdam in 2015. Genoeg lof dus voor deze Britse regisseuse, die met ‘Second Coming’ met een aantal creatieve keuzes laat zien waarom ze dat verdient. Zo wordt een ruzie tussen Jax en Mark bijna volledig verbeeld door een close-up van Jerome. Door de minutenlange aanblik van de impact die het op hun zoon heeft, krijgt een ordinaire schreeuwpartij stukken meer niveau.
Een groot pluspunt van ‘Second Coming’ is de ruimte die het geeft aan het publiek om tot eigen conclusies te komen. Niets wordt kant-en-klaar voor je neergelegd, het hangt helemaal van je eigen vermogen om hints op te pikken in hoeverre je het verhaal meekrijgt. De woorden ‘zwangerschap’ en ‘baby’ worden niet gebruikt om uit te drukken wat er aan de hand is; de film is al goed op weg richting het einde wanneer ze voor het eerst vallen. Een struikelblok ligt bij hoofdpersoon Jacqueline. Tucker Green regisseerde Nadine Marshall eerder al in ‘Random’ (2011), een BAFTA-winnende televisiefilm gebaseerd op een eerdere uitvoering van een toneelstuk waarin ze meerdere personages tegelijk verbeeldt. Uit de paar momenten waarin ze in ‘Second Coming’ emotie toont, spreekt het bereik dat Marshall inderdaad heeft. Maar als Jax is ze té vaak té vlak, zowel in gezichtsuitdrukking als woorden. Er zijn net iets te veel scènes waarin iemand uit haar probeert te krijgen wat er met haar aan de hand is, wat ze voelt, van wie de baby is… en ze uitdrukkingloos voor zich uitstaart. Voeg daaraan toe dat ze regelmatig onaardig en soms ronduit onbeschoft is, en er blijft weinig voor je over om mee te sympathiseren.
‘Second Coming’ moet het hebben van ingenieuze shotkeuzes en dromerige verbeelding, maar als afgerond verhaal schiet het tekort. De film is zo genuanceerd dat je op de titel na de schijnbare extra laag dat de baby mogelijk de terugkeer van Jezus op Aarde is zou missen. De fijngevoeligheid sneeuwt als het ware onder in een schijnbare oppervlakkigheid. Tucker Green is absoluut een regisseuse om in de gaten te houden, zoals een aantal briljante filmische keuzes aantoont. Maar als Idris Elba zijn sterrenstatus niet aan de film had geleend, had dit debuut waarschijnlijk een stuk minder opzien gebaard.
Maaike Tol
Waardering: 2.5
Bioscooprelease: 7 april 2016