Seed (2007)

Regie: Uwe Boll | 86 minuten | actie, horror | Acteurs: Michael Paré, Will Sanderson, Ralf Moeller, Jodelle Ferland, Andrew Jackson, Thea Gill, Brad Turner, Phillip Mitchell, Mike Dopud, John Sampson, Tyron Leitso, Michael Eklund, John Hainsworth, Vincent Walker, William ‘Big Sleeps’ Stewart, Tamara McKay, William Veroni, Brett Boyce, Don S. Davis

Uwe Boll is een filmmaker die op zijn zachtst gezegd controversieel is. Door velen wordt Boll als een vreselijke pulpregisseur gezien en de vele verfilmingen van videogames zoals ‘Alone in the Dark’, ‘House of the Dead’ en ‘Postal’ hebben hem meer vijanden dan vrienden opgeleverd. Zijn films krijgen nog de meeste kritiek vanwege slechte scripts en de snel gemaakte, met tweede plan acteurs gevulde verhandelingen die veelal tot het horror- en actiegenre te herleiden zijn. Boll heeft zelf ook al geen amicale relatie met zijn criticasters gezien zijn oproep tot een bokswedstrijd tussen hem en zijn critici of de korte film ‘Criticized’ die op de DVD van ‘Seed’ is terug te vinden. Boll is een hartstochtelijke filmmaker, dat is zeker, maar levert dat altijd het gewenste resultaat op?

Om maar met de deur in huis te vallen: ‘Seed’ laat zien dat Boll wel degelijk over sommige talenten beschikt. Het verhaal over de seriemoordenaar die uit de as van zijn eigen teraardebestelling herrijst en wraak neemt op zijn beulen is niet nieuw. Eenzelfde plotlijn zien we bijvoorbeeld in ‘Kill Bill’. Het grootste pluspunt moet in de duistere sfeertekening van de film gezocht worden. Visueel is de film in die zin effectief omdat Boll heeft gekozen om vrijwel alle scènes in donkere en groezelige tinten te filmen. Veel donker en grijs moeten de nare sfeer die de filmmaker ons wil voorschotelen versterken. En dat lukt wonderwel. Die sfeer wordt verder gekenschetst door het feit dat Boll niet subtiel te werk gaat. We zien martelscènes open en bloot in beeld. We zien gruwelijke verminkingen en rondvliegend bloed. We zien “time-lapse”-beelden van wegrottende insecten, muizen, honden en zelfs mensen! Dit alles maakt dat velen ‘Seed’ zullen zien als niet meer dan een stukje wanstaltig “grand guignol” dat probeert genregenoten zoals ‘Saw’ en ‘Hostel’ naar de kroon te steken. Boll zelf stelt dat hij met deze film de duistere kant van het menselijk gedrag wil tonen. De bloederige en monsterachtige inborst van de mens komt tot uiting in zijn fascinatie met dood en vernietiging. Dit kan allemaal wel zo zijn maar Bolls pogingen om dit duidelijk te maken zijn net zo subtiel als een olifant in een porseleinkast.

Velen zullen Bolls menskritiek gestolen kunnen worden. Want een film die op een dergelijke ongenuanceerde en botte wijze zijn punt probeert te maken schiet zijn doel welhaast voorbij. En dat is jammer, want er zijn in ‘Seed’ degelijk acteerwerk en mooie beelden te zien. En een studie van de mens en haar duistere kanten kan best interessant zijn. Naast de soms onecht aandoende CGI (let op de martelscène met de vrouw op de stoel!) is ook nu het script weer een van de grootste manco’s. De karakters worden vrijwel niet uitgewerkt, we komen niets te weten over de achtergronden van de moordenaar en de dialogen zijn minimaal. Ook het einde is niet verrassend te noemen gezien de aard en insteek van de film. Fans van bloederige en naargeestige horrorfilms zullen ‘Seed’ ongetwijfeld kunnen waarderen maar er zijn een goed aantal soortgelijke films die beter in elkaar zitten.

Joost Hoedemaeckers