Sense & Sensibility (1971)
Regie: David Giles | 180 minuten | drama, romantiek | Acteurs: Michael Aldridge, Sheila Ballantine, David Belcher, Esme Church, Frances Cuka, Joanna David, Isabel Dean, Mischa De La Motte, Robin Ellis, Clive Francis, Kay Gallie, Milton Johns, Jo Kendall, Ciaran Madden, Richard Owens, Patricia Routledge, David Strong
Na ‘Pride & Prejudice’ kan je wel stellen dat ‘Sense & Sensibility’ het meest populair is onder liefhebbers van Austanian romance, getuige de vele verfilmingen. Vooral bij de dames spreken de money, manners & morals boeken nog steeds tot de verbeelding. Zoals dit al aangeeft draait het vooral om die drie dingen: geld, manieren en moraal. Daar kan je makkelijk nog een vierde aan toevoegen: mannen. Na ruim twee eeuwen dus nog altijd bij de tijd, al is de druk op het vinden van een man nu (gelukkig) lang niet meer zo hoog en is er ook meer te beleven dan borduren, een picknick en een bal af en toe.
De titel verwijst naar de gezusters Dashwood; Elinor (Joanna David), die met haar verstand (sense) denkt, en de jongere Marianne (Ciaran Madden) die alles vanuit haar hart benadert (sensibility). Nadat hun vader is overleden verhuizen ze samen met hun moeder naar Barton Cottage. Daar komen ze een aantal markante figuren tegen, zoals Mrs. Jennings (Patricia Routledge) en Sir John Middleton (Michael Aldridge). Maar ze zullen daar ook de liefdes van hun leven ontmoeten, en een hoop van elkaar leren.
De BBC serie ‘Sense & Sensibility’ uit 1971 is heel wat anders dan de bekende film-remake (met onder andere Kate Winslet en Hugh Grant) van dit Jane Austen verhaal. De beelden zelf zijn allereerst uiteraard erg gedateerd, maar dat heeft gedeeltelijk ook zijn charme: het ziet er allemaal authentieker uit.
Ook gedateerd en veel storender: het overdreven acteerwerk. Bij de zussen is dit vooral het geval met Marianne, die haast elke zin declameert alsof ze op het toneel staat in plaats van voor de camera. Er is eigenlijk maar één karakter waarbij de over-de-top benadering goed past: de extravagante Mrs. Jennings. Patricia Routledge (Hyacinth Bucket in ‘Keeping up Appearances’) geeft daar een uitstekende invulling aan.
Waar de verschillen tussen Marianne en Elinor oorspronkelijk nog wat subtieler waren, liggen ze nu open en bloot vanaf minuut één tentoongesteld op tafel. En over verschillen gesproken; de leeftijdsverschillen. In het boek een behoorlijk issue voor Marianne, maar in deze verfilming lijkt haast iedereen rond dezelfde leeftijd te zijn. Het verhaal mag dan (relatief) tijdloos zijn, deze uitwerking is dat jammer genoeg absoluut niet.
Tessa Obbens