Seven Pounds (2008)
Regie: Gabriele Muccino | 118 minuten | drama | Acteurs: Will Smith, Rosario Dawson, Woody Harrelson, Michael Ealy, Barry Pepper, Elpidia Carrillo, Robinne Lee, Joe Nunez, Bill Smitrovich, Tim Kelleher, Gina Hecht, Andy Milder, Judyann Elder, Sarah Jane Morris, Madison Pettis, Ivan Angulo, Octavia Spencer Quintin Kelley, Fiona Hale, Connor Cruise, David Haines
De Italiaanse regisseur Gabriele Muccino maakte in 2006 een opvallend Hollywooddebuut met het drama ‘The Pursuit of Happyness’. Gebaseerd op het leven van Christopher Gardner, vertelde de film het verhaal van een mislukte vertegenwoordiger (Will Smith) die opklimt tot succesvolle beleggingsadviseur. Hoewel niet iedereen gecharmeerd was van de boodschap – geld maakt zeker wel gelukkig – wist de film grotendeels te boeien. Dat geldt niet voor de tweede samenwerking van Muccino en Smith, die de raadselachtige titel ‘Seven Pounds’ meekreeg.
‘Seven Pounds’ vertelt het verhaal van een getraumatiseerd man en zijn zoektocht naar verlossing. Een zwak scenario verhindert dat het boeiende kost oplevert. Grootste manco is dat de kijker te lang noodzakelijke informatie wordt onthouden. Zo’n strategie werkt prima in thrillers en andere plotgedreven films, maar in een psychologisch drama als ‘Seven Pounds’ slaat het nergens op. Tranen stromen, emoties lopen op, maar als kijker voel je nooit mee, omdat je geen idee hebt waar het allemaal over gaat. Op het moment dat het verhaal zijn geheimen dan eindelijk prijsgeeft, gaat de film in de overdrive en volgt de ene overspannen scène op de andere.
Ander probleem is Will Smith. De acteur moet hier een man met Messiasneigingen neerzetten die onder een ingetogen oppervlakte kapot gaat aan woede en verdriet. Hoewel Smith een prima genreacteur is, blijkt een rol van dit dramatisch kaliber te hoog gegrepen. Hij komt hier niet verder dan drie gefixeerde gezichtsuitdrukkingen (niet-begrijpend, gekweld en een bizarre combinatie van die twee) waardoor zijn personage nooit tot leven komt. Hoewel de rol van de extraverte Emily Posa minder hoge eisen stelt, is het pijnlijk te zien hoe Smith door tegenspeelster Rosario Dawson bij vlagen van het scherm wordt gespeeld.
‘Seven Pounds’ mikt duidelijk op een arthousepubliek, maar daarvoor is de film te sentimenteel, zijn de metaforen te makkelijk en zijn de diepzinnigheden niet diepzinnig genoeg. Een blinde man die zegt dat een serveerster hem niet ziet, een kwaadaardig personage dat de naam Goodman draagt, dat soort quasi-interessant gedoe. Voor het popcornpubliek wellicht te arty, voor het arthousepubliek niet interessant genoeg.
Door dit alles komt ‘Seven Pounds’ een stuk minder uit de verf dan ‘The Pursuit of Happyness’. Spijtig, want ondanks alle gebreken druipen de goede bedoelingen van het scherm. Dat maakt ‘Seven Pounds’ niet minder een mislukking, maar wel een van het sympathieke en intrigerende soort.
Henny Wouters
Waardering: 2
Bioscooprelease: 15 januari 2009