Sex and the City 2 (2010)
Regie: Michael Patrick King | 146 minuten | komedie | Acteurs: Sarah Jessica Parker, Kim Cattrall, Kristin Davis, Cynthia Nixon, Chris Noth, David Eigenberg, Evan Handler, Jason Lewis, Mario Cantone, Willie Garson, Miley Cyrus, Penélope Cruz, Max Ryan, Alice Eve, Neal Bledsoe
De originele serie van “Sex and the City” kende zes seizoenen, maar dat was meer dan genoeg om vrouwen wereldwijd volledig in de ban te brengen. Bij de laatste uitzending in 2004 leek het gedaan met de hooggehakte en kortgerokte avonturen, maar in 2008 kwam daar tot grote vreugde van de fans verandering in. Het succes van de eerste film was ongeëvenaard en duidelijk werd dat er nog steeds ontzettend veel vrouwen helemaal idolaat zijn van de vier vriendinnen in New York. De serie werd populair omdat het een nieuw beeld gaf van single vrouwen boven de dertig in de grote stad. Geen zielige types zonder relatie, maar zelfbewuste en onafhankelijke vrouwen. Zeker in het begin was dit taboedoorbrekend en herkenbaar: vrouwen werken, hebben seks en genoeg geld voor een paar Manolo’s. Voor jongere vrouwen bood de serie tevens een nieuw perspectief op het leven als volwassen vrouw, de standaard was verlegd. Zeker op het gebied van televisie: geen slappe huisvrouwen-humor, maar grove grappen, sterke oneliners en lekker veel seks en mode.
We zijn twee jaar verder na de laatste film: Charlotte heeft haar gezin, Samantha haar vrijheid, Miranda haar carrière en Carrie is eindelijk getrouwd met haar Mr. Big. En hoe gaat het verder, of zoals de toepasselijke tagline van de film: What happens after you say I do?
De vriendinnen krijgen de kans om op een luxe vakantie te gaan naar Abu Dhabi. Een plek vol mysterie en genoeg exotische verassingen voor hilarische avonturen. Natuurlijk moest ook deze film een bruiloft hebben. Dit keer een hysterische gay-wedding compleet met zwanen én Liza Minnelli. De film laat zien dat de karakters gegroeid zijn van vrijgezelle dames, naar volwassen vrouwen met dito verantwoordelijkheden. Het zijn tradities die een grote rol spelen en dan vooral de manier waarop de vier vriendinnen hieraan hun eigen wending proberen te geven.
Maar wat gebeurt het na het jawoord? Niet zo veel, maar voor een beetje vrouw is het natuurlijk nooit helemaal goed, dus er is altijd genoeg om nog een film over te maken. Het is jammer dat net als in de serie de rol van Carrie in de tweede film onevenredig is gegroeid ten aanzien van de andere dames. In de eerste film waren de rollen verassend goed verdeeld, dit maakte de film afwisselend en representatief voor de serie. Het zijn ook nu vooral weer de grappen en beslommeringen van de anderen die amuseren en ook charmeren. Maar het is Carrie die veel aandacht krijgt, terwijl haar komisch talent niet altijd weet te overtuigen. Een verwijzing naar haar laatste film ‘Did You Hear About the Morgans?’ zegt genoeg. De kracht van de serie lag bij de vier vrouwen en de mogelijkheid voor de kijker zich met één van de meiden te identificeren. Het is jammer dat de nadruk erg op Carry is komen te liggen, vooral omdat ze niet altijd even sympathiek is. Een treffende parodie in South Park kon dan ook niet uitblijven.
Het succes van ‘Sex and the City´ is nog steeds ongehoord, vrouwen zijn er helemaal gek van. Het tête à tête-tje tussen Samantha en jeugdidool Miley Cyrus in dezelfde jurk bewijst dat ook de jongere generaties vrouwen zich nog steeds aangesproken voelen. Het is een actiefilm, bedoeld voor vrouwen. Michael Patrick King is de Michael Bay van de romantische komedie. Het maakt niet uit hoe dun het verhaal is, als de actie maar goed is. Zolang de jurken uitbundig zijn, de hakken hoog en de zwembroekjes van de heren klein; is het goed. Voor ons vrouwen geen explosies, maar cocktails en couture op een kameel. Natuurlijk is het een matige film, maar het is wel wat het moet zijn: ‘Sex and the City’. Dit is gewoon wederom een uitgerekte aflevering van de serie, maar dan tot de zoveelste macht. Daar kunnen ze wat ondergetekende betreft nog jaren mee door gaan.
Grietje de Heer
Waardering: 3.5
Bioscooprelease: 27 mei 2010