Shara – Sharasojyu (2003)

Regie: Naomi Kawase | 99 minuten | drama | Acteurs: Kohei Fukungaga, Yuka Hyyoudo, Naomi Kawase, Katsuhisa Namase, Kanako Higuchi

In ‘Shara’ wordt niets uitgesproken, en wordt er gewoonlijk geen uiting gegeven aan gevoelens. Dit heeft deels met de Japanse cultuur te maken, maar ook komt dit door de onverwerkte trauma’s en vraagstukken die de betrokkenen blokkeren in hun vrijheid. Zelfs wanneer Yu Shun, na eerst stoïcijns naast hem op de veranda te hebben gezeten, een plotselinge, en behoorlijke lange zoen geeft, wordt de “betovering” niet verbroken. Na de zoen kijken ze beiden voor zich uit, alsof ze niet weten wat ze met dit soort gevoelens en handelingen aanmoeten. Misschien heeft Shun wel ergens het idee dat hij dit eigenlijk niet verdient.

Shun voelt zich namelijk schuldig voor het verdwijnen van zijn broer, op een soortgelijke manier als Johnny Cash (Joaquin Phoenix) in ‘Walk The Line’. Maar zo expliciet als in die film worden deze gevoelens en gedachten in ‘Shara’ niet uitgespeeld. Zelfs wanneer Shun een goed gesprek lijkt te gaan hebben met zijn vader – die zegt dat er sommige dingen zijn die je niet mag vergeten en andere die je juist moet vergeten – blijft deze in abstracties praten. Het lijkt wel of het incident wordt doodgezwegen. Het doet Shun in ieder geval niet goed; de gehele film lijkt hij met een knoop in zijn maag rond te lopen.

Yu’s verhaal is wellicht minder traumatisch maar minstens zo bijzonder. Wanneer haar moeder de geschiedenis vertelt van “een vrouw” en haar broer, blijkt het verhaal vertrouwder over te komen dan ze aanvankelijk deed overkomen. Net als Shun heeft ze nu het een en ander te verwerken. Hét moment waarop dit gebeurt is tijdens het festival waarvoor zij de hoofddanseres is. Ze kan zich helemaal laten gaan op de opzwepende muziek en wanneer ook Shun – die eerder in het publiek stond – mee gaat dansen en de dansgroep getrakteerd wordt op een heftige regenbui, is de ontlading en reiniging compleet. Eindelijk beginnen ze zich beiden een beetje vrij te voelen om te leven. Voor Shun is de cirkel pas echt rond wanneer hij een nieuw broertje krijgt, wat voor zowel tranen van verdriet als tranen van geluk zorgt.

Het zijn de genoemde momenten en aspecten die ‘Shara’ tot een betrokken en interessante film maken en die de soms lang voortdurende en niet altijd functioneel lijkende shots en scènes acceptabel maken. De documentaire-achtige, onopdringerige stijl zorgt er juist voor dat de inhoudelijk waardevolle momenten authentieker overkomen. Je gelooft ze door de schijnbaar triviale context. Maar ‘Shara’ is geenszins triviaal. Het is een mooie observatie op het omgaan met verlies en jeugdtrauma’s.

Bart Rietvink

Waardering: 3.5

Bioscooprelease: 3 juni 2004