Shell Shock – Triage (2009)
Regie: Danis Tanovic | 99 minuten | drama, oorlog | Acteurs: Colin Farrell, Jamie Sives, Paz Vega, Kelly Reilly, Branko Djuric, Mozaffar Shafeie, Karzan Sherabayani, Luis Callejo, Alex Spijksma, Ian McElhinney, Juliet Stevenson, Michelle Hartman, Eileen Walsh, Nick Dunning, Christopher Lee
In het onherbergzame Koerdistan van 1988 zijn Mark en David actief als oorlogsfotograaf om de invloed van de onrust in deze regio (Turkije/Irak) aan de buitenwereld te tonen. Wanneer een offensief op een Iraaks konvooi op het programma staat, haalt Mark (Colin Farrell) David over om mee te gaan. Maar wanneer er hierna ook nog de plannen zijn om een Iraaks fort aan te vallen haakt David af. Hij besluit dertig kilometer naar het basiskamp terug te lopen, zodat hij op tijd bij de bevalling van zijn vrouw Diane (Kelly Reilly) kan zijn. Mark gaat mee met de militairen, maar wanneer hij gewond en getraumatiseerd wakker wordt in een veldhospitaal wordt het al snel duidelijk dat David nooit is teruggekeerd. Marks vrouw Elena (Paz Vega) en Diane proberen achter de waarheid te komen. Wat is er met David gebeurd? Naarmate de film vordert wordt dat met flashbacks duidelijk gemaakt.
Colin Farrell overtuigt in ‘Shell Shock’ (ook bekend als ‘Triage’) helaas niet. Zijn manier van doen als fotograaf heeft zelfs soms iets betreurenswaardig, alsof hij zijn best wel doet maar nooit werkelijk een band met het personage Mark heeft gekregen. En dat terwijl het een fantastische kans is om een beeld te geven van oorlogsfotografen, denk bijvoorbeeld aan het nog immer geniale ‘The Killing Fields’, maar het lijkt alsof Farrell er niet in gelooft.
Pas wanneer acteerlegende Christopher Lee als schoonvader van Mark zijn intrede in doet wordt het verhaal van ‘Shell Shock’ interessant en zelfs tot op zekere hoogte aangrijpend. Christopher Lee steelt als psychiater Joaquin werkelijk de show. Hij creëert moeiteloos die klik tussen het mysterieuze en de emotie. Een zeer knap laatste kwartier mag dan ook voornamelijk op het conto van deze grootheid worden geschreven.
Vanaf de verrassende plotwending lukt het de regisseur eindelijk om je als kijker te binden met Mark. Dat is prima gedaan, alleen komt het een klein uur te laat. Jammer, want deze film moet het hebben van zijn menselijk drama en absoluut niet van oorlogsscènes of mysterie. De zeer dramatische scènes die door de fotografen op film moeten worden vastgelegd komen namelijk ook niet helemaal uit de verf. Dit is jammer, omdat de potentie hiervoor wel degelijk aanwezig was. Regisseur Danis Tanovic haalt mede hierdoor bij lange na niet het niveau van zijn eerdere ‘No Man’s Land’, dat een Oscar voor beste buitenlandse film in de wacht sleepte.
Na afloop van de film is het wel beter te begrijpen waarom sommige op het eerste gezicht onnodige scènes toch hun weg hebben gevonden in het eindresultaat, maar dit doet niks af aan het feit dat die scènes volkomen willekeurig gekozen lijken te zijn. Het anti-geweld sentiment komt dan ook pas echt naar boven wanneer de film in zijn laatste minuten is beland, pas wanneer het verhaal compleet duidelijk is lukt het je om te voelen en te begrijpen wat de regisseur heeft willen zeggen met ‘Shell Shock’. De film komt wel te traag op gang om uit te groeien tot een sterke film, maar mede door de bijdrage van Christopher Lee en een ijzersterk laatste kwartier vindt ‘Shell Shock’ toch een weg naar je hart.
Meinte van Egmond
Waardering: 3