She’s Gotta Have It (1986)

Regie: Spike Lee | 84 minuten | komedie, romantiek | Acteurs: Tracy Camilla Johns, Tommy Redmond Hicks, John Canada Terrell, Spike Lee, Raye Dowell, Joie Lee, S. Epatha Merkerson, Bill Lee, Cheryl Burr, Aaron Dugger, Stephanie Covington, Renata Cobbs

Het ene debuut is het andere niet. Sommige debutanten zijn nog lang niet rijp, andere lijken al eeuwen mee te draaien. Dat laatste geldt zeker voor het debuut van de bijna legendarische Spike Lee. Die debuteerde in 1986 met de romantische arthousekomedie ‘She’s Gotta Have It’. Een postmoderne zedenschets, in zwart/wit, met een muzikaal intermezzo in kleur en een (toen nog) redelijk originele vorm. En het werkte allemaal ook nog.

In ‘She’s Gotta Have It’ ontmoeten we de jonge Afro-Amerikaanse schoonheid Nola Darling. Nola is een soort kunstenares, die haar dagen en nachten slijt met het stillen van een bovengemiddelde sexdrive. Nadat ze een flink aantal kerels heeft versleten, settelt ze voor drie vriendjes en één lesbische aanbidster (met wie het allemaal platonisch blijft). Die vriendjes zijn nogal verschillend: een grappenmaker, een serieus type en een ijdele narcist. Afwisseling genoeg, maar kunnen die vriendjes genoegen nemen met een gedeelde vriendin?

In ‘She’s Gotta Have It’ liep Spike Lee flink vooruit op de poly-amoureuze trend van de 21e eeuw. De documentaire-vorm – interviews met de personages, afgewisseld met scènes uit hun leven – was al eerder gedaan, maar bleek in die tijd toch nog verfrissend. Wat je toen ook niet vaak zag waren de montere seksscènes. Blijmoedige seks, niet te moeilijk of intens, met ook genoeg ruimte voor gezellig post-coïtaal gebabbel. Afgezien dan van een akelige scène met gedwongen seks, die eigenlijk niet in de film lijkt thuis te horen.

Voor zijn debuut heeft Lee vooral goed gekeken naar stadgenoot Woody Allen. Het stijlvolle zwart/wit, de jazzy muzikale omlijsting, relationeel gekibbel, scherpe humor en zelfs de documentaire opzet (Allen maakt drie jaar daarvoor de geweldige nepdocumentaire ‘Zelig’). Maar ook de manier waarop Lee New York laat zien, de fraaie plekken waar je in plaats van toeristen alleen locals treft. Dat het in dit geval om Brooklyn gaat en niet om Manhattan is bijzaak.

Het enige dat een klein beetje wringt is de discrepantie tussen naturelle karakters (Jamie, Nola) en karakters die neigen naar karikaturen (Mars, Greer). Maar met zijn heerlijke dialogen, smaakvolle beelden en het hilarische Thanksgivingsdiner waarvoor alle vriendjes zijn uitgenodigd, is ‘She’s Gotta Have It’ inmiddels een tijdloze klassieker. Een debuut om te koesteren, afgezien van die ene rottige scène.

Henny Wouters

Waardering: 4

Bioscooprelease: 12 februari 1987