Shocking Blue (2010)
Regie: Mark de Cloe | 82 minuten | drama | Acteurs: Ruben van Weelden, Jim van der Panne, Lisa Smit, Niels Gomperts, Dragan Bakema, Caro de Jonge, Nienke Westerhof, Thijs Feenstra, Texas Schiffmacher, Sarah Bannier
Met ‘Het leven uit een dag’ (2009) maakte filmmaker Marc de Cloe zijn debuut als speelfilmregisseur, al draaide zijn tv-film ‘Valse Wals’ uit 2004 ook al eens in de bioscopen. Daarvoor had hij al naam gemaakt met een reeks korte films. De Cloe studeerde onder meer aan de Rietveld Academie en het Maurits Binger Instituut en liet in 1992 voor het eerst van zich horen toen hij de Grolsch Filmprijs won met zijn eindexamenfilms ‘Lucky Strike’ en ‘Ralentir’. In 1998 won hij de NPS-prijs voor beste korte film voor ‘Gitanes’ (1997), waarvoor hij het jaar erop tevens bekroond werd op het Internationaal Filmfestival Avanca. Zijn bekendste werk is misschien wel ‘Boy Meets Girl Stories’ (2002), een reeks van vierendertig korte films over verliefdheid. Met scenarioschrijfster Céline Linssen maakte hij ‘Zomerdag’ in 2006. De samenwerking beviel kennelijk goed, want de twee werkten ook samen aan ‘Shocking Blue’ (2010), een coming-of-age drama dat zich afspeelt in de Noord-Hollandse polder.
Thomas (Ruben van Weelden), Chris (Jim van der Panne) en Jacques (Niels Gomperts) zijn drie vrienden van rond de zestien, die een zakcentje verdienen door te werken in de kas van de vader van Chris. Jacques is de meest zelfverzekerde van de drie, die geen enkele moeite heeft om meisjes te versieren en zonder enige moeite hoge cijfers haalt op school. De verlegen Chris is eigenlijk nog helemaal niet met meisjes bezig en sleutelt het liefst aan zijn brommer. Thomas, de meest introverte van het drietal, droomt ervan om een felblauwe tulp (‘shocking blue’) te kweken. Stiekem is hij verliefd op de mooie Manou (Lisa Smit), maar op haar afstappen durft hij niet. De drie jongens hangen rond, dollen veel met elkaar, scheuren op hun brommers langs de tulpenvelden en gaan in het weekend met z’n drieën naar AZ. Hun vriendschap wankelt echter wanneer Jacques bij een tragisch ongeluk om het leven komt. Thomas voelt zich schuldig aan zijn dood en sluit zich nog verder af van anderen dan hij al deed. Chris probeert hem te helpen, maar Thomas slaat hem van zich af. De enige die tot hem door lijkt te dringen, is Manou. Maar zij heeft zo haar eigen sores…
De gevoelswereld van tieners -en vooral van jongens – is vaak een groot mysterie. Praten over hun problemen doen ze liever niet. Met elkaar niet, maar zeker niet met hun ouders. In ‘Shocking Blue’ zijn de ouders er zelfs voor een groot deel voor verantwoordelijk dat Thomas nog verder in zijn schulp kruipt. Het huwelijk van zijn ouders stelt al een tijdje niet veel meer voor. Zijn moeder is uit huis gegaan om vrijer te kunnen leven. Jammer genoeg blijft de complexe thuissituatie van Thomas onderbelicht; alle aandacht gaat uit naar het trauma dat hij opliep door de dood van Jacques en de manier waarop hij er mee om probeert te gaan. De ontluikende liefde voor Manou speelt in die verwerking een belangrijke rol. Helaas koos scenarioschrijver Linssen ervoor om een aantal dramatische wendingen toe te voegen die de film aangrijpend hadden kunnen maken maar niet altijd even geloofwaardig zijn. De soms haast surrealistische gebeurtenissen in de tweede helft van de film staan in schril contrast met de realistische setting van Hollandse klei, tulpenbollen en bruine boterhammen met kaas.
‘Shocking Blue’ is op zijn sterkst in de kleinere, ontwapenende momenten. De opbloeiende liefde tussen Manou en Thomas wordt bijvoorbeeld bijzonder mooi vormgegeven. De romantiek spat eraf wanneer het tweetal in het zand ligt te rollebollen, tussen het glinsterende zand. Ook de scènes die de vriendschap tussen de jongens onderstrepen, zijn sterk. De jonge cast is aardig in vorm, al is het jammer dat juist Ruben van Weelden de hoofdrol heeft, aangezien hij met zijn vlakke stem en afstandelijke overkomen niet direct de sympathie van de kijker weet te winnen. Wat dat betreft legt hij het af tegen Jim van der Panne, wiens rol weliswaar kleiner is maar wie in feite meer tot de verbeelding spreekt. Niels Gomperts heeft de juiste dosis branie om als de stoerste van het stel de anderen op sleeptouw te nemen, maar zijn typische Gooise accent gooit roet in het eten. Want niemand gelooft natuurlijk dat dit een nuchtere Noord-Hollandse polderjongen is! Grote ster van de cast is Lisa Smit, die al eerder indruk maakte in ‘TBS’ (2008) en nu wederom laat zien dat zij een natuurtalent is.
Hoewel het jammer is dat ‘Shocking Blue’ uiteindelijk zwicht voor onwaarschijnlijk drama en de balans in het verhaal wat al te veel overhelt naar het trauma van Thomas, heeft Marc De Cloe een genietbare film afgeleverd. Mede dankzij de herkenbare, sfeervolle en typische Hollandse setting, die dankzij de uitstekende belichting en bijpassende soundtrack ook nog eens uitstekend tot zijn recht komt, spreekt het verhaal direct aan. De oprechte onderlinge vriendschap en ontwapende romantiek tussen de hoofdrolspelers vormen het onbetwiste hoogtepunt van ‘Shocking Blue’ en houden de film met gemak overeind.
Patricia Smagge
Waardering: 3
Bioscooprelease: 12 augustus 2020
DVD-release: 13 januari 2011