Sick of Myself – Syk pike (2022)
Regie: Kristoffer Borgli | 95 minuten | komedie, drama | Acteurs: Kristine Kujath Thorp, Eirik Sæther, Fanny Vaager, Sarah Francesca Brænne, Fredrik Stenberg Ditlev-Simonsen, Steinar Klouman Hallert, Ingrid Vollan, Andrea Bræin Hovig, Henrik Mestad, Anders Danielsen Lie, Frida Natland, Guri Hagen Glans, Mathilda Höög, Seda Witt, Elisabeth Bech Aschehoug, Terje Strømdahl
In de Noorse zwarte komedie ‘Sick of Myself’ volgen we de twintiger Signe (Kristine Kujath Thorp). Signe staat voortdurend in de schaduw van haar vriendje Thomas (Eirik Sæther), een beeldend kunstenaar die kortgeleden naam voor zichzelf heeft gemaakt. Thomas ziet Signe niet staan en is alleen maar bezig met zijn professie. Althans, dat vindt Signe zelf. In werkelijkheid is zij extreem zelfingenomen en heeft zij het lang niet slecht in haar relatie met Thomas; zij is gezond, woont in een degelijk appartement en is recentelijk benoemd tot manager bij de koffiebar waar ze werkt. Voor Signe is dit echter niet genoeg. Zij wilt hogerop in het leven en het liefst op een wijze waardoor zij eindelijk eens waardering van haar omgeving krijgt.
Wanneer Signe op een dag een nieuwsartikel over schadelijke tabletten leest, vindt zij de ideale strategie om eindelijk in het middelpunt van de belangstelling te komen. Een bezoekje aan haar lokale drugsdealer leidt er al snel toe dat Signe de tabletten verkrijgt en deze als een bezetene begint te slikken. Terwijl Signe zich opzettelijk ziek maakt, begint haar lichaam zich langzaam te bedekken met een lelijke huiduitslag. Zij hoopt zich te ontpoppen tot een mediaheld, iemand waar jonge vrouwen naar op kunnen kijken, en waarmee zij vooral veel sympathie van haar naasten weet te winnen. De vraag is alleen of Signe net lang genoeg in leven blijft om te kunnen genieten van deze toekomstdroom.
‘Sick of Myself’ is een ambitieus project. De film is een karakterstudie over een volstrekte narcist en iemand die we in het echte leven liever uit de weg zouden gaan. Toch ontkomen we nooit helemaal aan mensen als Signe. Ja, de dingen die zij in de film doet zijn extreem en liggen soms tegen het randje van de geloofwaardigheid aan, maar haar kern; de constante drang om aandacht te verwerven, is een welbekend gegeven bij tal van zelfzuchtige mensen. We kennen allemaal die ene persoon die net iets te lang over zichzelf doorpraat, en meteen interesse verliest wanneer de conversatie afwijkt van datgene wat door hem/haar besproken dient te worden. Mensen als Signe bestaan, en hoewel haar fratsen vaak onrealistisch aanvoelen, zijn er altijd lieden die tot het uiterste gaan om roem te verkrijgen.
Kristine Kujath Thorp zet een sterke, al dan niet vaak onuitstaanbare hoofdrol neer. Zij is onvoorspelbaar en tegelijkertijd ordinair als Signe, en neemt de lamlendige houding aan van iemand die nooit heeft geleerd hoe ze zich tussen andere mensen moet gedragen. Thorp zorgt ervoor dat Signe haar lot bijna verdient vanwege de manier waarop zij met Thomas omgaat. De rol van Eirik Sæther is lastig: ja, Signe is zijn vriendin, maar zij saboteert hem en behandelt hem slecht, en er zijn momenten waarop het pijnlijk duidelijk wordt dat de twee eigenlijk weinig met elkaar gemeen hebben. Het lijkt er dan ook op dat zij vooral bij elkaar blijven uit noodzaak, iets wat natuurlijk nooit voor eeuwig goed kan blijven gaan.
Het duurt een poosje voordat ‘Sick of Myself’ op gang komt, maar in de tweede helft zitten een aantal erg geslaagde scènes. Opmerkelijk is het moment waarop Signe, gelijkend op de in verband gewikkelde moeder uit ‘Ich seh, Ich seh’ (2014), in contact komt met een modellenbureau voor mensen met een fysieke beperking. De mensen van het bureau willen dolgraag met haar samenwerken, maar de lichamelijke staat van Signe gaat razendsnel achteruit. Haar eens jeugdige voorkomen is volledig verdwenen en wat rest is een zielig hoopje mens. Op dat punt wordt duidelijk dat de modewereld best openstaat voor mensen met onvolmaaktheden, maar dat deze gebreken niet té vies of té wispelturig mogen zijn. Er blijkt geen enkele ruimte te zijn voor sympathie, precies datgene waar Signe naar op zoek was.
‘Sick of Myself’ is een kleine, eigenzinnige komedie zoals je ze eigenlijk zelden ziet. Het is een verraderlijke film in de manier waarop het ons ertoe dwingt om ons op bepaalde momenten te identificeren met Signe. Zij is de hoofdrolspeler, we zien alles door haar ogen, en dat maakt ons uiteindelijk tot medestanders in haar verraad. Zij is een verschrikkelijk individu, maar we willen eigenlijk stiekem dat zij er zo lang als mogelijk mee wegkomt. Dat spreekt van het talent van regisseur Kristoffer Borgli, van wie dit nog maar zijn tweede speelfilm is.
De volgende film van Kristoffer Borgli belooft ook weer interessant te worden; een horror-komedie genaamd ‘Dream Scenario’, met niemand minder dan Nicolas Cage in de hoofdrol. Wij zijn alvast benieuwd.
Len Karstens
Waardering: 3.5
Bioscooprelease: 6 april 2023
DVD-release: 27 september 2023