Side Streets (1998)
Regie: Tony Gerber | 118 minuten | drama, komedie | Acteurs: Valeria Golino, Shashi Kapoor, Shabana Azmi, Miho Nikaido, David Vadim, Art Malik, Leon, Joanna Adler, Peter Appel, Victor Argo, Marie Barrientos, Kalimi Baxter, Gregg Bello, Helene Cara, Kathleen Chalfant, Oscar A. Colon, Rosario Dawson, Marina Durell, Aunjanue Ellis, Jennifer Esposito, Venida Evans, Dudley Findlay Jr., Mtume Gant, Neil Harris, Mirjana Jokovic
Als er een stad symbool staat voor de immigratiegolven van de afgelopen eeuw in Amerika is dat natuurlijk New York. Deze metropool heeft voor iedereen die gelooft in ‘The American Dream’ een onweerstaanbare aantrekkingskracht; de stad is tegenwoordig een culturele smeltkroes en wordt bewoond door miljoenen mensen van vele verschillende nationaliteiten. ‘Side Streets’ volgt vijf doodgewone immigranten onder andere afkomstig uit Roemenië, Italië en India, die wonen in de wijken Queens, The Bronx, Manhattan, Staten Island en Brooklyn. Alle vijf worden ze gevolgd gedurende een snikhete dag en we zien hoe zij omgaan met hun dromen, verwachtingen en hoe ze de dagelijkse beslommeringen bestrijden.
Deze film is behoorlijk onbekend en heeft ook weinig aandacht gekregen bij de release en dat is op zich vreemd, want zo slecht is het allemaal niet. Oké, het is geen ‘Do The Right Thing’ van Spike Lee, maar verder is ‘Side Streets’ best een aardige film. De verschillende verhaaltjes zijn leuk bedacht en redelijk uitgewerkt. De film zou een lach en een traan moeten oproepen gezien de komisch/dramatische gebeurtenissen die plaats vinden en dat is nou net het punt waar ‘Side Streets’ enigszins te kort schiet. De film ontroert wel lichtelijk hier en daar, maar geeft niet de reactie die de makers ongetwijfeld voor ogen hadden. Daar zijn de karakters hier en daar misschien net te eendimensionaal voor waardoor de identificatie wat ver te zoeken is. Toch zijn de verhalen op zich goed verzonnen.
Het meest droevige verhaal is meteen het mooiste; het verhaal van de Indiase taxichauffeur die op Staten Island woont en die zijn broer op bezoek heeft. Zijn broer was ooit een succesvolle Bollywood-ster, maar zijn gloriedagen liggen al lang achter hem. Nu logeert hij bij de familie van zijn broer en gedraagt zich nog steeds alsof hij de grote ster is door z’n schoonzus constant te commanderen. Ook beweert hij dat hij Al Pacino kent en dat hij ooit nog eens door hem gebeld zal worden om een film op te nemen. Het is triest om te zien hoe deze gewezen filmster de schijn probeert op te houden en hoe z’n schoonfamilie hier in trapt.
Het grappigste verhaal gaat over een Caribisch stel; hij wil zo graag Amerikaan zijn dat hij de porseleincollectie van zijn vriendin verkocht heeft om een grote Cadillac te kopen. Zij heeft echter de autosleutels van hem afgepakt en in de lege, afgesloten porseleinkast gelegd. Ondertussen doet hij er alles aan om er voor te zorgen dat hij eens een keer in z’n auto kan rijden in plaats van hem alleen maar te wassen. Deze episode is de grappigste, maar echt hilarisch wordt het nooit, en dat is dus nogmaals het probleem van ‘Side Streets’; het is te gemoedelijk, het kabbelt maar voort. Iets meer karakterontwikkeling, wellicht een betere cast en zéker een betere soundtrack hadden van deze redelijke film een hele goede film kunnen maken.
De vijf verschillende verhalen komen op het eind ook nader naar elkaar toe, maar helaas vloeien ze niet zoals in ‘Crash’ op ingenieuze wijze in elkaar over, maar passeren ze elkaar slechts en dat is jammer, als kijker verwacht én hoop je dat de verschillende karakters elkaar ontmoeten.
‘Side Streets’ is dus alleszins slecht, het is een redelijke film, maar als de makers wat meer hun best hadden gedaan, hadden ze van het zeker niet onaardige script een uitstekende film kunnen maken.
Hendrik Dijkhuis