Silvio, One of Us (2011)

Regie: Antonio Bellia, Elisa Bolognini | 52 minuten | documentaire

De Silvio naar wie deze documentaire verwijst, is uiteraard Silvio Berlusconi. Deze ondernemer slaagde erin om drie keer verkozen te worden tot premier van Italië. Zijn politiek functioneren is tijdens deze ambtstermijnen dikwijls gecontesteerd. Actieve corruptie en het beknotten van de persvrijheid zijn slechts enkele beschuldigingen die telkens weer terugkeren.

Als regeringsleider slaagde hij er ook meerdere malen in om politici uit andere landen serieus te schofferen en participeerde hij in sexfeestjes. Het boegbeeld van de partij Forza Italia is geen onbesproken blad en in 2011 trad hij dan ook af. Van Berlusconi geen spoor in de documentaire. Of het moeten een paar televisiebeelden zijn. Toch gaat zijn naam over de tongen. Zijn politieke denkbeelden en gedrag leverde hem een peloton tegenstanders op. Maar zijn aanhangers dragen hem dan weer op handen. Deze prent duikt in de tijd dat Berlusconi nog stevig in het zadel zat. In aanloop naar de regionale verkiezingen van maart 2010 polsen de makers naar de stemming onder de bevolking. En het mag duidelijk zijn dat die behoorlijk verdeeld blijkt. Zowel haters als volgelingen van de charismatische selfmade man mogen hun ongezouten mening ventileren. En als het over Silvio gaat, komt het Italiaans temperament vanzelf boven.

Een taxichauffeur discussieert volop met klanten terwijl een wat louche zakenman zijn bewondering uitspreekt. Een journaliste laat het achterste van haar tong niet zien, want ze werkt tenslotte voor een medium dat door Berlusconi wordt gecontroleerd. De meest interessante stem in deze documentaire komt van Il Popolo Viola, het Paarse Volk. Deze protestbeweging ontstond op het internet en verafschuwt de politieke toestand. Hun No Berlusconi Days zijn daar een uiting van. Helaas levert deze bonte stoet van gedachten een weinig genuanceerd geheel op. De balans neigt soms meer naar cafépraat dan dat er een goed onderbouwde mening naar voren komt. Iedereen praat een beetje voor zijn eigen winkel. Het is bovendien zeer onprettig om te horen dat er behoorlijk wat xenofobie in de laars heerst. De lengte van ‘Silvio, One of Us’ laat trouwens niet toe dat er diep gegraven wordt.

Jochem Geelen