Sing 2 (2021)

Recensie Sing 2 CinemagazineRegie: Garth Jennings | 110 minuten | animatie, avontuur | Nederlandse stemmencast: Fedja van Huêt, Do, Chris Zegers, Birgit Schuurman, Gordon, Holly Mae Brood | Originele stemmencast: Matthew McConaughey, Taron Egerton, Reese Witherspoon, Tori Kelly, Nick Kroll, Bobby Cannavale, Halsey, Scarlett Johansson, Bono, Eric André, Pharrell Williams, Letitia Wright, Chelsea Peretti, Garth Jennings

‘Volg je hart en blijf geloven in je dromen’. Dat was de belangrijkste boodschap van ‘Sing’ (2016), de kleurrijke en muzikale animatiefilm uit de stal van Illumination Entertainment. Die studio, die de filmkijker tevens de drie ‘Despicable Me’-films en de spin-off ‘Minions’ (2015) schonk, is een meester in het ‘pleasen’ van zijn publiek. Met een bont gezelschap aan veelal dierlijke karakters, vrolijke en zoveel mogelijk dansbare muziek en een hoge grapdichtheid weet Illumination vooral jongere kijkers eenvoudig voor zich te winnen. Op het gebied van karakterontwikkeling, verhaallijnen en emotionele resonantie valt er echter nog een hoop winst te boeken voor oprichter Chris Meledandri en zijn team. Met het vervolg op het ondanks zijn oppervlakkigheid toch erg aanstekelijke ‘Sing’, dat zonder al te veel inspiratie ‘Sing 2’ (2021) is genoemd, krijgt het publiek opnieuw een mierzoete slagroomtaart voorgeschoteld. Een gebakje dat een feest voor het oog (en oor) is en waar je dolgraag je tanden in wil zetten, maar dat helaas maar kortstondig een voldaan gevoel geeft.

‘Sing 2’ volgt grotendeels een vergelijkbare formule als de eerste film. De film begint met een haast psychedelische musicalvariant op ‘Alice in Wonderland’, dat de sterren uit de eerste film vol overtuiging opvoeren in het New Moon Theater, het na de wederopbouw die we in ‘Sing’ van dichtbij mochten meemaken, nu florerende theater van Buster Moon, de immer optimistische koala met een passie voor entertainment. In hun eigen stad is de zaal avond na avond uitverkocht, maar Buster droomt groots. Hij zou het dolgraag willen maken in dé entertainmenthoofdstad van de wereld, Redshore City (was natuurlijk een vette knipoog is naar Las Vegas). De koele talentscout Suki Lane, een langbenige rode vos, deelt hem echter doodleuk mede dat hij simpelweg niet goed genoeg is voor Redshore. Maar dat laat Buster zich geen tweede keer zeggen: samen met zijn talentvolle vrienden, waaronder de olifant Meena, de gorilla Johnny, stekelvarken Ash en varkens Rosita en Gunther gaat hij op eigen houtje naar Redshore, om daar auditie te doen voor de steenrijke, machtige maar meedogenloze witte wolf Jimmy Chrystal. Die dreigt hen, net als vele anderen, keihard af te serveren, totdat Gunther zijn aandacht trekt met een pitch voor een fantasierijke buitenaardse musical. Vooral als hij de naam Clay Calloway laat vallen, raakt Chrystal geïntrigeerd. Calloway was ooit een grote ster, maar leeft sinds het overlijden van zijn vrouw als een kluizenaar. Hij geeft Buster en co drie weken de tijd om een productie op poten te zetten én Calloway te overtuigen zijn comeback te maken. Een race tegen de klok begint…

De conflicten die zich daarbij aandienen, laten zich op voorhand raden. Johnny moet een dansnummer instuderen, maar heeft daar de grootst mogelijke moeite mee; Rosita durft haar acrobatische act niet uit te voeren; Meena wordt voor een romantisch nummer gekoppeld aan de meest zelfvoldane yak die ze ooit gezien heeft en dan wil Chrystal ook nog dat zijn dochter Porscha voor een van de hoofdrollen wordt gecast. Maar het lastigste blijkt het om de verbitterde oude leeuw Clay Calloway over te halen zijn gitaar weer op te pakken.

Voor de fans van ‘Sing’ is deze tweede film een weerzien met oude bekenden. Vrijwel alle stemacteurs uit het eerste deel zijn weer van de partij. In de originele versie zijn dat onder anderen Matthew McConaughey (Buster), Scarlet Johansson (Ash), Taron Egerton (Johnny), Reese Witherspoon (Rosita) en Tori Kelly (Meena); in de Nederlandse vertaling horen we onder meer Fedja van Huêt, Do, Chris Zegers, Birgit Schuurman, Gordon en Holly Mae Brood. Overigens horen we ook in de Nederlandstalige versie de liedjes in het Engels. Regisseur en schrijver Garth Jennings wist voor de rol van Clay Calloway niemand minder dan U2-frontman Bono te strikken, die allicht overstag ging toen hij mogelijkheden zag om voor een miljoenenpubliek de gloednieuwe single ‘Your Song Saved My Life’ te promoten. Net als in ‘Sing’ worden ook in deze vervolgfilm de muzikale intermezzo’s aaneengeregen. Daarbij gaat de muziek van hedendaagse sterren als Billie Eilish, BTS, Shawn Mendes, The Weeknd en Kygo hand in hand met klassiekers van Elton John (‘Goodbye Yellow Brick Road’), Prince (‘Let’s Go Crazy’), Aretha Franklin (‘I Say a Little Prayer’) en uiteraard U2 (‘I Still Haven’t Found What I’m Looking For’). En grote hits worden afgewisseld met minder bekende liedjes als ‘Holes’ van Mercury Rev en ‘Heads Will Roll’ van Yeah Yeah Yeahs. De leukste vondst is misschien nog wel Miss Crawley, de bejaarde leguaan die als assistente van Buster fungeert en in de auto het liefste meebrult met het spijkerharde ‘Chop Suey’ van System of a Down.

De muziek is de grote kracht van ‘Sing 2′. Zeker in de dynamischere nummers kost het grote moeite om stil te blijven zitten. Waar de film de diepte in probeert te gaan, worden net niet de juiste snaren geraakt. Wat overblijft is een bont gezelschap aan charmante karakters waar je graag naar kijkt en luistert, maar die maar niet tot leven willen komen. Zagen we dat ook niet in de eerste film? Het is zo’n beetje de signatuur van Illumination. Misschien zijn onze verwachtingen te hoog gespannen? De jongste generatie kijkers zal van dat gebrek aan diepgang namelijk totaal niet wakker liggen en ongetwijfeld kromtrekken van de lach om de fratsen van al die vrolijke vriendjes, die op liedjes waarvan ze een groot deel herkennen, de boel op stelten zetten!

Patricia Smagge

Waardering: 2.5

Bioscooprelease: 9 februari 2022
Voorpremières vanaf: 4 december 2021
DVD-, blu-ray en 4K UHD-release: 4 mei 2022 (als extra op ‘Sing 2’)