Sing (2016)

Recensie Sing CinemagazineRegie: Garth Jennings, Christophe Lourdelet | 108 minuten | animatie, komedie, drama, familie, muziek | Nederlandse stemmencast: Fedja van Huêt, Do, Chris Zegers, Birgit Schuurman, Mark van Eeuwen, Egbert Jan Weeber, Holly Mae Brood | Originele stemmencast: Matthew McConaughey, Reese Witherspoon, Seth MacFarlane, Scarlett Johansson, John C. Reilly, Tori Kelly, Taron Egerton, Nick Kroll, Nick Offerman, Garth Jennings, Peter Serafinowicz, Beck Bennett, Leslie Jones, Jay Pharoah, Jennifer Saunders, Rhea Perlman, Jennifer Hudson, Wes Anderson, Nelson Beato, Asher Blinkoff, Jen Faith Brown, Adam Buxton, Laura Dickinson, Bill Farmer, Jon Robert Hall, Brad Morris, Laraine Newman, Jessica Rau

Een varken dat zingt en danst op ‘Bad Romance’ van Lady Gaga, een woeste buffel die zich waagt aan ‘Butterfly’ van Crazy Town en een schaap die al blatend Seals ‘Kiss from a Rose’ ten gehore brengt. Drie konijntjes die al twerkend op ‘Anaconda’ van Nicki Minaj hun sensuele danskunsten tonen en een slak scandeert ‘Ride Like the Wind’ van Christopher Cross. In de wereld van ‘Sing’, de tweede lange animatiefilm die Illumination Entertainment in 2016 in de bioscopen brengt (na ‘The Secret Life of Pets’), is het allemaal mogelijk. Die studio liet eerder al zien zelfs een beroepschagrijn als Gru te kunnen laten dansen en zingen (zie het einde van ‘Despicable Me’ (2010), waarin de aimabele meesterschurk met zijn drie geadopteerde dochters losgaat op ‘You Should Be Dancing’ van The Bee Gees), dus voor een geanimeerde musical waarin dieren de show stelen draait Illumination zijn hand niet om. En net als in ‘Despicable Me’ werkt de swingende climax in ‘Sing’ als een tierelier: je vergeeft de film in één klap al zijn zonden en kunt onmogelijk stil blijven zitten.

Buster Moon (stem van Matthew McConaughey) is al sinds hij nog een klein koalaatje was, verknocht aan het theater. Zijn passie voor showbizz gaat zo ver, dat hij het vervallen theater waar het voor hem allemaal begon, heeft overgenomen. Hoewel zijn enthousiasme geen grenzen kent, blijkt Buster niet zo’n goede manager. Zijn theater draait al jaren verlies en als hij niet snel een hit scoort, dan is het over en wordt het pand ingenomen door de bank. In navolging van de vele succesvolle talentenjachten op televisie, besluit Buster een muzikale wedstrijd uit te schrijven, met als hoofdprijs een bij elkaar geraapte duizend dollar. Althans, dat is de bedoeling, maar door een kapitale blunder van zijn stokoude secretaresse Miss Crawl (een seniele, eenogige hagedis die van stem werd voorzien door de schrijver/regisseur van de film, Garth Jennings) worden wat nulletjes aan dat bedrag toegevoegd, met als gevolg dat de halve stad de volgende dag klaarstaat om auditie te doen – en kans te maken op die ton. Om de hoge verwachtingen waar te maken, probeert Buster de steenrijke oma van zijn beste vriend Eddie (een door John C. Reilly van stem voorzien schaap), die ooit een grote ster was, over te halen om geld in zijn theater te investeren. Maar de hautaine Miss Nana Noodleman (Jennifer Saunders) piekert er niet over.

Als kijker hebben we dan al een beeld gekregen van de muzikaliteit van de inwoners van dit stadje. Het varken Rosita (stem van Reese Witherspoon) bijvoorbeeld, is moeder van maar liefst 25 biggen en krijgt bij die immense zorgtaak geen enkele steun van haar hork van een echtgenoot. Ze doet niets liever dan zingen en hoewel ze niet zomaar de deur uit kan, verzint ze een ingenieus plan om toch auditie te kunnen doen. De gorilla Johnny (Taron Egerton, die over een werkelijk prachtige zangstem blijkt te beschikken) voelt zich verplicht bij zijn vader ‘in de zaak’ (lees: in de criminele bende) te gaan werken, maar droomt stiekem van een carrière als zanger. Egel Ash (Scarlett Johansson) vormt met haar vriendje een alternatief en prikkelend rockduo, maar het is de vraag of ze allebei dezelfde kant uit willen met hun muziek. De piepkleine croonende muis Mike (Seth MacFarlane) schnabbelt wat af in jazzclubs en casino’s, maar is daar eigenlijk te goed voor en dat weet hij zelf maar al te goed. Meena (Tori Kelly, met indrukwekkend bereik) is een logge, onhandige jonge olifant die extreem verlegen is, maar door haar ietwat opdringerige familie wordt aangemoedigd om auditie te doen. En het swingende zwijn Gunther (Nick Kroll) heeft misschien niet de beste zangstem, maar is absoluut een podiumbeest!

‘Sing’ is wat verhaal en boodschap betreft nogal standaard en voorspelbaar. Moraal van het verhaal is: volg je hart en blijf geloven in je dromen. Natuurlijk werken de belangrijke personages zichzelf in de problemen, voordat ze zullen schitteren. In sommige gevallen gaan die problemen dieper dan in andere gevallen. In het verhaallijntje rond Johnny is nog het meest geprobeerd een diepere laag toe te voegen, wellicht is dat de reden waarom de gorilla het meest sympathieke personage is. Zoals dat gaat in dit soort films, is het ’t meest onverwachte personage dat het verhaal weer op het goede spoor brengt, zodat toegewerkt kan worden naar de grande finale. Een daverend slotakkoord dat hier zelfs zo’n twintig minuten duurt en waarin we getrakteerd worden op een waar openluchtconcert waar de vonken van afspatten en waarin de stemacteurs zich van hun meest muzikale kant laten zien (over stemacteurs gesproken: zelfs in de kleinste rolletjes zien we acteurs van naam opdraven, waaronder Rhea Perlman, Nick Offerman, Leslie Jones en Jennifer Hudson). De verhaallijntjes worden tussendoor nog snel even afgerond, maar waar het echt om gaat is de muziek. Talloze hits, van toen en van nu, passeren de revue. De leukste scène is die waarin allerlei getalenteerde en minder getalenteerde dieren auditie doen; in dat opzicht is deze film niet anders dan een willekeurige talentenjacht op tv.

De animaties zijn niet vooruitstrevend of origineel, het verhaal volgt platgetreden paden en de boodschap is cliché. Maar ‘Sing’ barst van de muzikaliteit en dat is de grote kracht van deze film – en waarschijnlijk ook de reden dat zoveel sterren van naam hun stem aan deze vrolijke animatiefilm wilden verbinden.

Patricia Smagge

Waardering: 3

Bioscooprelease: 14 december 2016
DVD- en blu-ray-release: 3 mei 2017