Singel 39 (2019)

Recensie Singel 39 Cinemagazine 39Regie: Frank Krom | 90 minuten | romantiek, drama | Acteurs: Lies Visschedijk, Waldemar Torenstra, Eva van de Wijdeven, Loes Haverkort, Steyn de Leeuwe, Fabrice Deville, Gerard Cox

Geen filmgenre is zo voorspelbaar als de romantische komedie. Vrijwel allemaal volgen ze een zelfde pad: een vrouw van tussen de 25 en 45 met een niet al te ingewikkeld beroep heeft pech in de liefde. Vervolgens komt er een man op haar pad die ze niet direct als potentiële partner ziet, maar waarvan iedereen in één oogopslag ziet dat hij perfect bij haar zou passen. Na wat hobbels op de weg, ontdekt de hoofdrolspeelster tegen het einde van de film eindelijk ook hoe leuk die ene man eigenlijk is, waarna we kunnen afsluiten met een intense kus, in de wetenschap dat het perfecte stel nog heel lang en heel gelukkig samen zal leven. Einde. Vanwege de voorspelbaarheid en de goede afloop – want romantische komedies lopen natuurlijk negen van de tien keer goed af – kijken dit soort films makkelijk weg. Geen wonder dat de ene na de andere romkom zijn weg naar de bioscoopzalen vindt. En dat geldt niet in de laatste plaats voor de romantische komedies van Nederlandse makelij, die zonder moeite het predicaat Gouden Film in de wacht slepen.

De nieuwste loot aan de boom heet ‘Singel 39′ (2019), het speelfilmdebuut van regisseur Frank Krom (bekend van tv-series als ”t Schaep met de vijf pooten’ en ‘Soof: een nieuw begin’). Het scenario van Eddy Terstal, naar een verhaal van Marnie Blok, durft wel wat af te wijken van de platgetreden paden van het genre, maar het blijft uiteindelijk toch vrij braaf binnen de lijntjes. Monique (Lies Visschedijk) heeft het goed voor elkaar. Ze heeft een goede, verantwoordelijke baan als hartchirurg, woont in een mooi huis aan het Singel en komt geregeld aan haar trekken op seksueel vlak omdat haar Canadese minnaar – eveneens een succesvol arts die in Brussel werkt – eens per maand een paar nachtjes blijft slapen. Maar wanneer Max (Waldemar Torenstra) naast haar komt wonen, gaat ze haar leven in een ander licht bekijken. Ja, ze vindt hem aantrekkelijk, maar hij vertelt al snel dat hij op mannen valt en dat lijkt ze makkelijk te kunnen accepteren. Max wil dolgraag een kind en voor Mo er goed in wel erg in heeft dat zij hem daar heel graag mee kan en wil helpen, heeft hij via een matchmakingwebsite voor co-ouders een beeldschone vrouw (Loes Haverkort) gevonden. En dan wordt Mo ineens jaloers…!

Het is verfrissend dat ‘Singel 39’ net even een andere weg bewandelt dan de gemiddelde romkom, maar de keuzes zijn heel wat minder gewaagd dan de makers ons willen doen geloven. Toegegeven: de mannelijke hoofdrolspeler is homoseksueel en de film durft standpunten in te nemen ten opzichte van zelfbeschikkingsrecht en moderne gezinssamenstelling. Maar Max valt verder wel heel netjes binnen alle kaders (hij is zelfs voetbalfan) en verder dan een beetje flirten met een ambulancebroeder en een door Douwe Bob gespeelde ober gaat zijn seksualiteit eigenlijk niet. Ook met de keuze van Mo’s vader (Gerard Cox) om zich niet te laten reanimeren had meer gedaan kunnen worden.

In plaats daarvan blijft ‘Singel 39’ vooral heel braafjes en veilig, met hier en daar een geslaagde grap, wat al te prominente reclame van een luchtvaartmaatschappij (die een gratuit reisje Marokko voor de hoofdrolspelers mogelijk maakte) en vooral charmante en sympathieke acteurs. Want hoewel beiden niet veel anders doen dat ze normaal ook al doen, vormen Visschedijk en Torenstra zonder twijfel het kloppend hart van de film en hebben ze een prettige en geloofwaardige onderlinge chemie. Het is ook dankzij hen dat we toch grotendeels meegaan in deze feelgoodfilm over het moderne gezin.

Patricia Smagge

Waardering: 2.5

Bioscooprelease: 9 mei 2019
DVD-release: 13 september 2019