Sisterhood – HLM Pussy (2023)

Regie: Nora el Hourch | 101 minuten | komedie, drama | Acteurs: Leah Aubert, Médina Diarra, Salma Takaline, Oscar Al Hafiane, Amélia Lacquemant, Bérénice Bejo, Mounir Margoum, Adam Hafsia, Hind Faiz, Paulin Gautier, Steve Achiepo, Zohra Bouabid, Eric de Montalier, Sylvain Baumann, Rachid Moura, Jean Boissery, Ilies Kadri, Marvin Dubart, Christopher Brou, Ziyad Abouaissa, Bertille Lucarain, Morgan Difelice, Valérie Faure Miller, Loïc Fontaine

“In de zwarte nacht, op de zwarte steen, zijn wij als zwarte mieren. Maar we zullen gezien worden!”

Zo luidt het devies van Amina (Leah Aubert), Djeneba (Médina Diarra) en Zineb (Salma Takaline) in Nora el Hourchs eerste speelfilm ‘Sisterhood’ (in de originele Franse versie ‘HLM Pussy’). Niet alleen voor El Hourch is dit een debuut, ook Aubert en Takaline verschenen niet eerder op het grote doek. Samen vertellen ze een verhaal van vrouwelijke onderdrukking en seksueel geweld.

Amina, Djeneba en Zineb zijn drie tienermeiden die bij elkaar in de klas zitten. Als sinds de kleuterklas zijn ze vriendinnen en ze hebben lief en leed gedeeld. Ze zijn ook allerminst op hun mond gevallen en verbaal redden ze zich prima tegenover hun mannelijke leeftijdsgenoten. Fysiek ligt dat begrijpelijkerwijs anders. Zakaria, de beste vriend van Zinebs broer heeft wel een oogje op Zineb. Wat Zineb daarvan denkt vindt hij niet zo heel interessant. Op een verjaardag kust hij Zineb, terwijl ze daar duidelijk niet van is gediend. Amina, Djeneba en Zineb besluiten om Zak in de val te lokken.

Zo gezegd, zo gedaan. Zak wordt de slaapkamer van Zineb ingelokt en kan, tot verbazing van helemaal niemand, zijn handen niet thuishouden. Mina en Dje, verstopt in de kast, nemen alles op. Maar de vraag is, wat gaan ze met het bewijs doen? Om de seksuele intimidatie te laten stoppen post Mina, tot ongenoegen van Dje en Zineb, de video op social media, onder de naam HLM Pussy. Ze wil een beweging op gang brengen van vrouwen die hun verhaal delen. MeToo 2.0. Zak en Zineb worden onherkenbaar in beeld gebracht, maar voor Zak is wel duidelijk wat de gevolgen kunnen zijn als de gehele video lekt. Hij doet er alles aan om de meiden onder druk te zetten de video te verwijderen. De op social media geplaatste video en de druk van Zak drijven een wig tussen de vriendinnen. Het is maar de vraag of hun vriendschap het overleeft en of dit alles het waard is om aandacht te vragen voor deze seksuele onderdrukking.

‘Sisterhood’ is geen achtbaan van emotie. Het heeft meer weg van een stoomtrein van emotie. In de eerste twintig tot vijfentwintig minuten lijkt de film te vervallen in zee van clichés, waarbij het onderwerp dat ten tonele wordt gevoerd zeer zwart-wit wordt weergegeven. Alle mannen zijn slecht en moeten een halt worden toegeroepen. De grofgebektheid van de tieners lijkt daar voor de schokwaarde overheen te zijn gestrooid. Gelukkig komt de stoomtrein langzaam op gang en is het ongepolijste eerste bedrijf geen voorbode voor de rest van de film. Althans, niet in alle opzichten.

Vanaf het moment dat de video gepost wordt vlieg je als kijker in sneltreinvaart van het ene emotionele moment naar het andere. De centrale vriendschap die uit elkaar dreigt te vallen, voelt zo geloofwaardig. De machteloze en met tranen overgoten blikken van met name Aubert en Takaline snijden zo diep in je ziel dat je volledig vergeet dat je naar een film zit te kijken. Je wil als kijker actie ondernemen, maar je bent machteloos.

El Hourch wordt wat dat betreft volledig gered door het centrale trio. Het script van is namelijk vaak onbeholpen en dwaalt te vaak af van de centrale verhaallijn om geforceerde dialogen toe te voegen, puur om politieke kwesties aan te kaarten. Dit voelt onnodig en gekunsteld. En toch, ondanks die kritieken, heeft de film ongelofelijk veel hart. Dat en de optredens Aubert, Diarra en Takaline maken dat we maar door het matige script heen moeten kijken.

‘Sisterhood’ is uiteindelijk een film die, ondanks zijn tekortkomingen, diep weet te raken. Het centrale thema van vrouwelijke solidariteit en het aandurven van een stem te laten horen tegen onderdrukking, krijgt extra kracht door de intense chemie tussen de drie hoofdrolspeelsters. Hoewel het script soms zijn weg verliest in geforceerde politieke statements, blijft de emotionele kern van het verhaal overeind dankzij de overtuigende vertolkingen van Aubert, Diarra en Takaline. Hun worstelingen en onderlinge conflicten voelen echt en raakbaar, waardoor de boodschap van de film resoneert. ‘Sisterhood’ mag dan niet perfect zijn, maar het is een film met een ziel, die je op momenten met een brok in je keel zal achterlaten. Zoals de zwarte mieren op een zwarte steen in een zwarte nacht, zijn Amina, Djeneba en Zineb klein in de grote wereld, maar hun verhaal dwingt ons om hen te zien en te horen.

Jelco Leijs

Waardering: 4

Bioscooprelease: 19 september 2024