Six Rounds (2017)

Recensie Six Rounds CinemagazineRegie: Marcus Flemmings | 55 minuten | drama | Acteurs: Karishma Bhandari, Phoebe Torrance, Adam J. Bernard, Daniel Johns, Chris Rochester, Santino Zicchi, Lesley Molony, Rob Peacock, Joseph Warner, Marcus Adjmul, Carolyn English, Thomasin Lockwood

Nog voordat de onrust in de VS oplaaide na de gewelddadige dood van de tiener Trayvon Martin in 2012, waren er in Londen en talloze andere grote Britse steden al rellen uitgebroken. Honderden, veelal jeugdige relschoppers staken auto’s, winkels en huizen in brand, plunderden doodsbange ondernemers en gingen politieagenten te lijf. In totaal zouden de rellen, die zes dagen duurden, aan vijf mensen het leven hebben gekost. De directe aanleiding van al die onrust was dood van de 29-jarige Mark Duggan enkele dagen eerder. Toen hij zich verzette bij een arrestatie werd hij tot tweemaal toe geraakt door een politiekogel. Zelf was Duggan ongewapend. Dat het allemaal zo uit de hand liep, komt onder meer ook door de sociale ongelijkheid, de economische crisis, de torenhoge werkeloosheid en het feit dat het in Groot-Brittannië vrijwel onmogelijk is om je vanuit een lage sociale klasse omhoog te werken. De getalenteerde Britse filmmaker Marcus Flemmings besloot de rellen als decor te gebruiken voor zijn 55 minuten durende speelfilm ‘Six Rounds’ (2017), over een bokser die, hoe graag hij ook wil, zijn schimmige verleden maar niet van zich af lijkt te kunnen schudden.

Flemmings legt zijn kaarten in de eerste minuten al direct op tafel: dit is niet zomaar een boksfilm, maar een die in stijlvol zwart-wit (en hier en daar een vleugje kleur) geschoten is, met gewaagde en zorgvuldig gekozen shots en camerahoeken. Een film die op een opmerkelijke manier – namelijk in zes boksrondes – aan ons voorbij trekt en met thema’s die Flemmings overduidelijk na aan het hart gaan. Adam J. Bernard is een ware ontdekking als Stally, een zwarte jongen die een punt achter zijn oude leven als bokser probeert te zetten. Als bokser was hij een groot kampioen, maar gebeurden er duistere zaakjes rondom de boksring. Eenmaal buiten de ring heeft hij een knappe vriendin (Phoebe Torrance) aan de haak geslagen en werk gevonden als vertegenwoordiger van een gasleverancier. Maar dan blijkt dat zijn oude boksmaatje Chris (Santino Zicchi) in de problemen zit. Hij vraagt hem nog éénmaal in de boksring te stappen, tegen hem te boksen en dan te verliezen. Dan krijgt zijn manager (Daniel John) betaald en zijn alle problemen de wereld uit. Stally wil eigenlijk niet, en al helemaal niet om vervolgens als verliezer de ring uit te stappen – dat is hem zijn eer te na. Toch laat hij zich door Chris voor zijn karretje spannen.

In de korte tijd die hij heeft (de film duurt amper een uur) en met minimale middelen weet Flemmings hier alles uit de kast te trekken voor een indrukwekkend relaas. Dankzij de opbouw in ‘rondes’ weet je waar we naartoe aan het werken zijn: het gevecht is de climax. Visueel heeft ‘Six Rounds’ meer in huis dan narratief, al weet hij met name met Stally en Chris twee interessante karakters te creëren (uiteraard geholpen door de sterk spelende acteurs) en is de finale er eentje die blijft nasidderen. De dialogen hebben hier en daar iets gekunstelds en sommige scènes voelen niet op hun plek; met name Phoebe Torrance is hier het slachtoffer van. De link met de rellen in Londen is er niet bij gehaald om aandacht te trekken, maar geeft een soort diepere emotionele laag aan het geheel. Flemmings weet bovendien de nuance aan te brengen door niet alleen aan te stippen dat de rellen politieke protesten waren, maar tegelijkertijd de opportunisten die rücksichtlos hebben lopen graaien in etalages terecht te wijzen. ‘Six Rounds’ is een lowbudgetproductie die op veel vlakken op de juiste weg zit, met een geheel eigen stijl vol visuele flair en een gewaagd concept. Dat smaakt naar meer!

Patricia Smagge

Waardering: 3.5