Small Apartments (2012)

Regie: Jonas Åkerlund | 92 minuten | komedie, misdaad, drama | Acteurs: Matt Lucas, Billy Crystal, Juno Temple, James Marsden, Peter Stormare, David Koechner, Amanda Plummer, Dolph Lundgren, Saffron Burrows, Rosie Perez, DJ Qualls, David Warhofsky, Rebel Wilson, James Caan, Johnny Knoxville, Tara Holt, Scott Sheldon, Alex Solowitz, Jennifer Echols, Soraya Andrade, Ned Bellamy

Wie kent ‘Theo & Thea’ nog? Twee volwassenen die zich als kinderen gedroegen en gekke fratsen uithaalden: het werkte en leverde een cultserie op. Het is zeer onwaarschijnlijk dat de Zweedse regisseur Jonas Åkerlund deze Nederlandse show kent, maar hij hanteert wel hetzelfde uitgangspunt waarmee komisch duo Arjan Ederveen en Tosca Niterink in ons land doorbrak: lekker gek doen om het gek doen.

In ‘Small Apartments’ draait het om Franklin Franklin (vertolkt door Matt ‘die dikke’ Lucas van ‘Little Britain’). Deze eenzame zonderling loopt continu in zijn ondergoed door zijn flat en droomt ervan naar Zwitserland te gaan. Om in de stemming te komen, blaast hij geregeld op zijn Alpenhoorn. Zijn buurman (James Caan) is daar niet blij mee en klaagt daarover bij de huurbaas (Peter Stormare) van het appartementencomplex. Ondertussen doet een stoner (Johnny Knoxville) er alles aan om zijn saaie dagen wat op te leuken. Wat niemand weet is dat Franklins huurbaas dood bij hem op de vloer ligt. Een morsige politieman (Billy Crystal) gaat op onderzoek uit.

Toegegeven: in het begin intrigeert ‘Small Apartments’. Dat ligt onder meer aan de geniale Lucas die zo lekker onnozel kan doen en een flinke dosis mysterie in zijn rol ligt. Daarnaast is hij ook erg sympathiek. Franklin is een buiteneentje, maar wel een aardige. Ook Caan is lekker op dreef als oude knorrepot. Knoxville doet het ook niet slecht en Crystal zet ook een sterke rol neer. Het punt is dat elk personage nogal apart is. Je kijkt naar een parade aan typetjes. De meeste worden niet uitgewerkt. Op den duur wordt dat vermoeiend en zie je in dat Åkerlund op trucjes leunt: gekke fratsen moeten het gebrek aan plot en diepgang accentueren.

Omdat je je met (bijna) niemand kunt identificeren of inleven, verslapt de aandacht.  Åkerlund is bekend geworden als videoclipregisseur en dat is te zien. Visueel gezien ziet de film er goed uit (en dan wordt niet de witte slip van Lucas bedoeld): het kleurgebruik en de belichting zien er verzorgd uit. Iets op een mooie manier in beeld brengen, is echter niet hetzelfde als een verhaal vertellen. Er is weinig aandacht besteed aan het script of aan de invulling van de personages. Gelukkig is deze film niet zo onkijkbaar als het stuitend slechte ‘Horsemen’. Åkerlund is wel (ietsje) gegroeid als verhalenverteller. Fans van Lucas zullen deze film nog wel te pruimen vinden, maar verwacht geen meesterwerk.

Frank v.d. Ven

Waardering: 2

DVD-release: 3 april 2013