Smokin’ Aces 2: Assassins’ Ball (2010)

Regie: P.J. Pesce | 85 minuten | actie, komedie, misdaad | Acteurs: Tom Berenger, Clayne Crawford, Tommy Flanagan, Maury Sterling, Martha Higareda, Christopher Michael Holley, Ernie Hudson, Michael Parks, Autumn Reeser, Vinnie Jones, Hrothgar Mathews, Jared Keeso, Jason Schombing, David Richmond-Peck, Grant Elliott

FBI agent Walter Weed (Tom Berenger) wordt op een dag benaderd door zijn eigen collega’s die hem vertellen dat iemand een aanslag op hem wil plegen. Weed is verbaasd want hij is maar een simpele bureaumedewerker en werkt niet in de grote boze buitenwereld. Ene Hal Leuco zou verschillende huurmoordenaars ingehuurd hebben om hem voor 3 miljoen dollar exact op 19 april om 3 uur ‘s nachts te vermoorden. Hieronder bevinden zich een sexy dame die haar slachtoffers doodt via een giftige kus, een arts met gemeen gereedschap (Vinnie Jones), een gekke familie met explosieven en een expert in vermommingen. Weed zelf wordt opgesloten in een geheime bunker onder de grond en moet alleen het tijdstip zien te overleven. Daarna zal hij geen doelwit meer zijn. De hamvraag is natuurlijk of hij hier levend uitkomt.

‘Smokin’ Aces 2′ zou door de tijdsdruk heel spannend opgebouwd kunnen worden, maar er wordt geen spanning opgevoerd in deze film. Het is een allegaartje aan fragmenten met acties van de huurmoordenaars aan de ene kant en die van de agenten aan de andere kant. Niets loopt vloeiend in elkaar over, waarbij je nog van geluk mag spreken dat er niet gekozen is voor flashbacks, anders viel er helemaal geen touw meer aan vast te knopen. De actiescènes worden afgewisseld met wat minder drukke scènes als hoofdagent Baker (Clayne Crawford) met Weed praat over zijn verleden om toch ergens een aanknopingspunt trachten te vinden. Baker heeft – zoals een goede agent betaamd – een voorgevoel dat er iets niet pluis is aan deze hele zaak. Wie is die Hal Leuco toch? En wat is er zo speciaal aan 19 april?

Veel denkwerk komt er niet kijken bij ‘Smokin’ Aces 2′, wel veel schietwerk. Door het machogedrag onder de agenten gaat er het een en ander mis en weten de moordenaars dichter bij het doel te komen, als ze het zien te overleven tenminste. Aan beide kanten valt het ene na het andere slachtoffer. Het einde is niet bijster origineel en lijkt gejat te zijn van een ijzersterke misdaadthriller die zo’n vijftien jaar voor deze uitkwam. De woorden “Now you see him, now you don’t” doet je hier wel heel sterk denken aan de zin “And like that, poof. He’s gone”.

Stuk voor stuk worden de karakters apart geïntroduceerd, zoals in ‘Snatch’ en ‘RocknRolla’, toch vormen ze samen een moeizaam verhaal. De overtuiging ontbreekt, laat staan de logica. Dit maakt ‘Smokin’ Aces 2′ geen prettige film om naar te kijken. Wellicht had wat humor de film wat lichter en aangenamer kunnen maken. Of het nu zonde is van de film is een andere vraag, er zat simpelweg niet meer in.

Barbara Plasmans

Waardering: 2