Snake Eyes (1998)
Regie: Brian De Palma | 98 minuten | drama, thriller, misdaad | Acteurs: Nicolas Cage, Gary Sinise, John Heard, Carla Gugino, Stan Shaw, Kevin Dunn, Michael Rispoli, Joel Fabiani, Luis Guzmán, David Anthony Higgins, Mike Starr, Tamara Tunie, Chip Zien, Mark Camacho, Chip Chuipka, Jose Pacifico Ruiz, Jayne Heitmeyer, Peter McRobbie, Christain Napoli, James Whelan, Brian Anthony Wilson
Dertien minuten. Zo lang duurt de openingsscène van ‘Snake Eyes’. Onafgebroken gefilmd. Rechercheur Rick Santoro (Nicolas Cage) komt de Atlantic City Arena binnen, laat zich meteen van zijn meest dubieuze kant zien en vindt uiteindelijk zijn plek naast boezemvriend Kevin Dunne (Gary Sinise) om de bokswedstrijd te gaan bekijken. De camera volgt hem die dertien minuten op de voet en wij kijken ‘live’ over zijn schouder mee. Behind the scenes. Daarmee is de toon gezet: Brian De Palma staat aan het roer en dat betekent visueel vakwerk!
Split screens, POV’s, helikopterview shots en flashbacks waarin de gebeurtenissen voorafgaand aan de moord vanuit meerdere gezichtspunten worden bekeken: het zit er allemaal in. De Palma weet daarmee de aandacht van de kijker goed vast te houden, wat gezien het feit dat het verhaal zich op slechts één locatie (de boksarena en aangrenzend casino) afspeelt knap is. ‘Snake Eyes’ – de titel verwijst naar de situatie wanneer je dubbel één gooit in het casino: dan wint het huis en sta jij met lege handen – is tevens heel erg spannend. Tot ongeveer halverwege de film dan…
Op dat moment is namelijk al overduidelijk wie er achter de moordaanslag op de Minister van Defensie zitten. Daarmee wordt het verhaal te snel beroofd van zijn spanning en dat is wel het grootste punt van kritiek op deze film. Het verhaal had beter uitgewerkt moeten worden, met wellicht een of meer plotwendingen vlak voor het einde. Niet dat je nu tegen je zin in ‘de rit uit zit’, maar het is toch wel een domper na zo’n veelbelovend begin. Om over het ongeloofwaardige einde nog maar te zwijgen. Dat is namelijk ronduit lachwekkend!
Aan hoofdrolspelers Nicolas Cage en Gary Sinise heeft het in elk geval niet gelegen. Cage is de veel te gladde Rick; formeel een rechercheur, maar in werkelijkheid een afperser en een chanteur. Toch heb je als kijker gelijk een zwak voor deze snelle ‘popi-jopi’ in Hawaïshirt die overal mee weg denkt te komen. Dat komt vooral door de komische insteek waarmee Cage hem speelt. Ook zijn veranderende moraal naarmate de film vordert brengt hij met veel overtuiging. Met Sinise heeft de casting een klein foutje gemaakt. Hij speelt zijn rol erg goed, maakt van Kevin Dunne een zakelijke, mysterieuze man zoals waarschijnlijk de bedoeling was. Maar het is toch wel erg moeilijk voor te stellen dat hij en Cage beste vrienden zijn. Enige voorgeschiedenis van hun vriendschap had dit wellicht kunnen verhelpen, maar dat krijgt de kijker niet. Daarentegen komt dat de snelheid van de film wel weer ten goede.
En daarmee wordt de vaak gehoorde kritiek op De Palma – dat hij vorm boven inhoud verkiest – in deze film bevestigd. Is dat altijd erg? Nee. Want de sfeervolle, snelle wijze waarop De Palma alles in beeld brengt en de acteerprestaties van Cage en Sinise maken van ‘Snake Eyes’ een (grotendeels) spannende film die het kijken absoluut meer dan waard is. Voor een topthriller echter is de spanningsboog te kort en het einde te ongeloofwaardig.
Brian Ligtvoet
Waardering: 3.5
Bioscooprelease: 19 november 1998