Snatched (2017)

Recensie Snatched CinemagazineRegie: Jonathan Levine | 90 minuten | actie, komedie | Acteurs: Amy Schumer, Goldie Hawn, Ike Barinholtz, Tom Bateman, Wanda Sykes, Joan Cusack, Óscar Jaenada, Bashir Salahuddin, Christopher Meloni, Arturo Castro, Pedro Haro, Raven Goodwin

Amy Schumer is vooral bekend om haar platte seksistische humor en flinke dosis zelfspot. De combinatie hiervan komt in ‘Snatched’ genoeg aan bod. Schumer speelt de zelfgenoegzame Emily, die wordt gedumpt door haar vriendje en daardoor op zoek moet naar een nieuwe reispartner voor de reis die al geboekt is. Die vindt ze in haar moeder Linda, gespeeld door Goldie Hawn. Waar Emily vooral bezig is met selfies, om zodoende op Instagram en soortgelijke media een beeld van een wereldreiziger neer te zetten, daar is haar moeder uiterst wantrouwig naar de wereld. De naïviteit van Emily zorgt ervoor dat het duo, ondanks de voorzichtigheid van Linda, ontvoerd wordt tijdens hun vakantie in Ecuador. Dat is de premisse van ‘Snatched’.

Schumer weet op overtuigende wijze een irritant personage neer te zetten. Emily is zo zelfgeobsedeerd dat het moeilijk is sympathie voor haar te voelen. Er is meer sprake van plaatsvervangende schaamte. Zoals het een goede Hollywoodproductie betaamt verandert ze gedurende de film wel en ook dat blijft geloofwaardig. Hawn laat zien dat ze het acteren nog steeds niet verleerd is. Ze maakt van Linda een, ondanks haar onhebbelijkheden, sympathieke moeder die alles voor haar kinderen over heeft. (Ze heeft ook nog een zoon met agorafobie oftewel pleinvrees).

Het ligt dan ook niet aan deze twee actrices dat de film geen voldoende scoort. Het ligt vooral aan de plot, of beter gezegd, de uitstapjes die grappen nemen buiten de plot. Van een komedie met Amy Schumer verwacht je grappen over seks, drank en vrouwelijkheid. Die zijn genoeg aanwezig, maar soms lijken ze er bij verzonnen. De leukste grappen zijn de grappen die als vanzelfsprekend gebeuren in de plot. Dus als ze gebeuren tijdens een verhaalelement met een functie. Maar daar gaat de film af en toe de fout in. Het dieptepunt is een scène met een lintworm. Die lintworm heeft geen enkele functie binnen het verhaal en voelt daardoor nogal doelloos. Ook worden er twee karakters geïntroduceerd die overduidelijk bedoeld zijn als komische noot, maar hun bijdrage leidt meer af dan dat het iets toevoegt. Een voorbeeld van wel grappig binnen de plot is de avonturier Roger Simmons. Grappen met/van hem dragen bij aan de misère van Emily en Linda en zijn daardoor wel geslaagd.

Het is jammer, want had de film meer gefocust gebleven dan had het een vermakelijk komedie kunnen worden. Nu lijkt het alsof de makers ook twijfelden aan het komische karakter van ‘Snatched’ en ze besloten hebben er een paar extra gratuite grappen aan toe te voegen om toch overeind te blijven.

Ton te Slaa

Waardering: 2.5

Bioscooprelease: 11 mei 2017
DVD- en blu-ray-release: 27 september 2017