Snuff-Movie (2005)

Regie: Bernard Rose | 92 minuten | horror | Acteurs: Jeroen Krabbé, Lisa Enos, Hugo Myatt, Joe Reegan, Teri Harrison, Sharif, Alastair Mackenzie, Lyndsey Marshal, Catalina Harabagiu, Viorica Voda, Tudor Necula, Andrew Tiernan, Vlad Ivanov, Luana Stoica, Roxana Andronescu, Aurel Boata

Vóór de screening van ‘Snuff-Movie’ tijdens het Amsterdam Fantastic Film Festival 2006, deed Jeroen Krabbé een aantal interessante ontboezemingen over de film. Zo vertelt hij dat hij nog nooit aan een horrorfilm had meegewerkt en het project hem daarom wel interessant leek, maar dat hij het allesbehalve prettig had gevonden om te doen. “Alle verschrikkelijke dingen die je in de film ziet, waren ook zo vreselijk om te filmen”, zo laat hij het publiek weten. Regisseur Rose verontschuldigt zich van te voren voor de film door te zeggen dat het als komedie bedoeld was. En, wanneer de aankondiger van de film mededeelt dat er nog een vraag- en antwoordsessie zal volgen na de voorstelling, voegt Krabbé hier nog grappend aan toe: “…als er dan tenminste nog mensen in de zaal zitten”.

Na al deze anti-reclame zou je verwachten dat ‘Snuff-Movie’ een wanproduct van jewelste is geworden. Toch valt dit best mee. Goed is anders, maar als je de film beschouwt zoals ‘ie bedoeld is, als een pulpy, trashy horrorkomedie, die zichzelf absoluut niet serieus neemt, dan is er nog best lol aan te beleven. Krabbé speelt hier niet echt de rol van zijn leven, maar hij beseft dat hij een campy karikatuur speelt en lijkt, in tegenstelling tot wat hij zelf beweert, toch best plezier te hebben met zijn personage. Hij voorziet de gedragingen van de enigszins geflipte regisseur van een vette knipoog en pretendeert niet dat hij zich in een bloedserieuze, of intelligente horrorfilm bevindt.

Het is gewoon een film met domme, en soms erg effectieve humor. Zoals wanneer de vriend van Lisa Esnos’ personage per ongeluk via internet zijn geliefde live bij Arkadas thuis ziet rondlopen, en ook eerdere screentest beelden ziet, waarin zij haar kleren uittrekt. Maar de échte grap vindt plaats wanneer hij via de verschillende camerastandpunten die hij tot zijn beschikking heeft, kan zien dat er moordenaars haar kant opkomen. Hij probeert haar te bellen om haar te zeggen dat ze uit het raam moet kijken. De beelden hebben echter een vertraging van zo’n tien seconden, dus ze is net te laat. Als klap op de vuurpijl doet Esnos haar telefoon uit, en kan haar vriend ook nog eens alleen verder kijken als hij zijn creditcardnummer invoert.

Geïnspireerde momenten als deze zijn echter betrekkelijk schaars, en tussen de half werkende grappen en de trots geëtaleerde siliconenborsten van playmate Teri Harrison door, zitten er ook genoeg saaie, minder succesvolle segmenten. Bovendien bevat de film wel erg veel twists, en worden we aan het einde van de film getrakteerd op een bombastische, en redelijke smakeloze parodie op de kruisiging van Jezus. Shockerend of niet, dit gedeelte lijkt gewoonweg niet thuis te horen in een anderzijds weinig enerverende, maar niet geheel onverdienstelijke b-film. Voor wie Jeroen Krabbé eens in een horrorfilm wil zien (of horrorkomedie), of toe is aan wat milde gore en galgenhumor, gecombineerd met onfunctioneel vrouwelijk naakt, is ‘Snuff Movie’ misschien een leuke curiositeit. Andere kijkers hoeven geen moeite te doen

Bart Rietvink