Solitary Man (2009)

Regie: Brian Koppelman, David Levien | 90 minuten | drama, komedie | Acteurs: Michael Douglas, Susan Sarandon, Danny DeVito, Mary-Louise Parker, Jenna Fischer, Imogen Poots, Jesse Eisenberg, Richard Schiff, Jake Richard Siciliano, David Costabile, Ben Shenkman, Anastasia Griffith, Alex Kaluzhsky, Simone Levin, James Colby

Na het schrijven van het script van ‘Ocean’s Thirteen’ bundelen Brian Koppelman en David Levien hun krachten weer voor ‘Solitary Man’. Dankzij collega Steve Soderbergh weten ze Michael Douglas te strikken voor hun hoofdpersonage Ben Kalmen. Hiermee komt de wens van de filmmakers uit; ze hebben het personage namelijk gemodelleerd naar Douglas’ Oscarwinnende rol als Gordon Gekko uit de film ‘Wall Street’ uit 1987. Of het script van het duo zich met deze film kan meten, valt te bezien.

Het verhaal rondom zakenman Ben Kalmen start in het verleden. In een flashback zie je hoe Ben zijn arts bezoekt en te horen krijgt dat zijn cardiogram er niet goed uitziet. Na deze gebeurtenis flitst de film naar het heden. Ben ligt halfnaakt in bed en pakt wat pillen van zijn nachtkastje. De muziek – Johnny Cash’ vertolking van het lied ‘Solitary Man’ – zwelt aan. Gedurende dit nummer zie je hoe Ben de straat opgaat en onderweg lichtelijk interesse toont in de hem tegemoet wandelende jonge vrouwen. De muziek wordt verruild door het geluid van alledag als Ben aankomt bij een basketbalveld. Daar wachten zijn dochter Susan (Jenna Fischer) en kleinzoon Scotty (Jake Sicilliano) op hem.

De ontmoeting tussen zijn dochter en kleinkind maakt duidelijk dat Ben er alles aan doet om zich jonger te gedragen dan hij werkelijk is. Dit is ook te zien aan zijn liefdesleven. Zo scharrelt hij met de jonge Jordan (Mary-Louise Parker). Naast het vervullen van zijn lusten, gebruikt hij Jordan als kruiwagen om zijn carrière uit het slop te krijgen. Maar helaas voor Ben heeft Jordan een tegenvoorstel. Hij moet haar dochter Allyson (Imogen Poots) begeleiden naar Boston. Daar moet hij zijn goede connecties aanhalen met de decaan van de plaatselijke universiteit om een toelating voor Allyson te regelen. Met tegenzin stemt Ben hiermee in. Het is een beslissing die flinke consequenties heeft voor zijn verdere leven…

In ‘Solitary Man’ draait de wereld alleen maar om één persoon: Ben Kalmen. Maar gelukkig passeren er nog genoeg bijrollen de revue. Filmdochter Fischer (‘The Office’) toont een mooi staaltje acteren in de scène waarin Susan met veel pijn en moeite met vader Ben een ernstig gesprek voert over de manier waarop Ben zich gedraagt tegenover zijn kleinzoon. Susan Sarandon (‘The Lovely Bones’) komt heel kort aan bod in een vrijwel nietszeggende rol als ex-vrouw Nancy. Het is zonde dat de filmmakers haar niet meer beeldtijd gunnen. Sarandon heeft namelijk een mooie ‘on screen’ chemie met Michael Douglas. Dit ontbreekt totaal bij de momenten die Mary-Louise Parker (televisieserie “Weeds”) met Michael Douglas heeft. De jonge actrice Imogen Poots (‘Miss Austen Regrets’) vormt de verrassing in het gros vrouwelijke bijrollen in ‘Solitary Man’ als de geniepige Allyson. Poots’ vertolking is simpel maar effectief. De manier waarop zij afscheid neemt van Ben in haar moeders appartement is een leuk moment. Het is duidelijk wie dan de touwtjes in handen heeft.

‘Solitary Man’ verenigt Michael Douglas sinds ‘The War of The Roses’ uit 1989 weer met collega én goede vriend Danny DeVito. DeVito vertolkt een vermakelijke rol als Bens oude studiemaat Jimmy Merino. De momenten waarin DeVito speelt zorgen vooral voor de komische noot, zoals de scène waarin Ben een sandwich bij Jimmy bestelt. Maar ook als Jimmy uitlegt waarom hij nog steeds bij zijn vrouw Annie is. Tot slot speelt acteur Jesse Eisenberg (‘The Village’) de sullige student Daniel, die door Ben wordt omgedoopt tot ‘Cheston’. De transformatie van een onzekere sul naar een zelfverzekerde vent wordt door Eisenberg geloofwaardig vertolkt.

Het script schiet danig tekort, al vangt Douglas dit redelijk op door op volle kracht te draaien in deze ‘one man show’. Je krijgt als kijker namelijk geen sympathie of medelijden voor Douglas’ karakter. Daarvoor zijn de acties van de oud-zakenman te tenenkrommend vervelend. Wellicht was dat ook de bedoeling van de makers, maar het heeft als gevolg dat je na de helft van de film niet veel interesse meer hebt in het verloop van Bens leven. Het enige dat je aan het scherm gekluisterd houdt, is de vraag waarom hij zo’n levensstijl erop na houdt. ‘Solitary Man’ blinkt toch iets té veel uit in oppervlakkigheid rondom het hoofdpersonage. Dat kan de degelijke vertolking van Michael Douglas toch niet helemaal verdoezelen…

Ans Wijngaarden