Something Borrowed (2011)
Regie: Luke Greenfield | 113 minuten | drama, komedie, romantiek | Acteurs: Kate Hudson, Ginnifer Goodwin, John Krasinski, Colin Egglesfield, Steve Howey, Ashley Williams, Sarah Baldwin, Grace Capra, Shirley Dluginski, Jill Eikenberry, Brandon Hunter, Anya Bergstedt Jordanova, Peyton List, Brian McCormack, Mary O’Rourke
Ach, Dex, die arme drommel. Hij (Colin Egglesfield) verdient sloten met geld als advocaat in Manhattan, kan de lach van Tom Cruise tevoorschijn toveren, zodoende de vrouwen uitzoeken, en hij mag van pa (“Yes, Sir”, zegt Dex tegen ‘m) een vrijstaande villa uitzoeken. Daarin kan hij zich met zijn aanstaande echtgenote terugtrekken om nageslacht te produceren. Maar eigenlijk wil Dex lesgeven, ongetwijfeld aan stotterende snottebellen uit achterstandswijken. Hij doet het niet (hij zou wel gek zijn; zijn maatpak zou dat niet overleven), maar hij wíl het wel. En dan trekt de liefde ook nog eens een diepe scheur in zijn stabiele leventje: in de rom-com ‘Something Borrowed’ is ideale schoonzoon Dex de splijtzwam tussen de serieuze, kittige en vrijgezelle advocate Rachel (Ginnifer Goodwin) en uitzinnig feestbeest Darcy (Kate Hudson).
Een romantische komedie als ‘Something Borrowed’ draait om liefde en de problemen die daarbij komen kijken. Dat thema vergt van de kijker alle aandacht. Dus wil je haar en hem niet verstoren met beelden van alledaagsheid. En dus heeft ‘Something Borrowed’ niet alleen de prettig op het oog landende art direction van een bierreclame: het ís er een, inclusief bedauwdruppelde flesjes. De mensen zijn picture perfect en fashionably dressed, het weer is zorgeloos zonnig, en de voornaamste locaties zijn hippe clubs, New Yorkse appartementen en ruimtelijke buitenhuizen in de Hamptons (Het Gooi van New York, maar dan aan zee.). De knuppel in dit smetteloze hoenderhok is Rachels nachtelijke slippertje met haar vroegere studievriend Dex. Die tevens de verloofde is van Darcy. Wat weer Rachels beste vriendin is. Dat laatste mag een verrassing heten, als je ziet hoe weinig chemie er tussen hen beide nog is. Zelfs een gezamenlijk dansje kan hun uitdovende vriendschap waarschijnlijk niet redden. Wat er al jaren ongemerkt broeide tussen Dex en Rachel, laait in ‘Something Borrowed’ daarentegen in alle hevigheid op. Maar Dex toont zich in zijn worsteling met Cupido, excusez le mot, een slappe zak. De huwelijksdatum nadert met rasse schreden, maar de passieve Dex houdt iedereen aan het lijntje, zichzelf nog het meest. En hypocriet is-ie ook, want hoewel hij tijdens zijn studie zelf nooit de guts heeft gehad zijn ware gevoelens te uiten, verwijt hij Rachel precies dat. Hoe verliefd moet je zijn, Dex, om er moedig van te worden? Gelukkig weet hij altijd net op tijd precies de juiste woorden te zeggen: “Stel je eens voor dat we nu elkaars handen vasthouden.”
De romantische komedie is zo’n genre waarvan je als kijker van tevoren vaak al bepaalde verwachtingen hebt, te beginnen bij het boy meets girl(s) principe. Kijken naar ‘Something Borrowed’ kan dan ook aanvoelen als het uitpakken van een cadeau, terwijl je aan de vorm al kunt zien wat het is. Maar dat geldt evengoed voor een hedendaagse uitvoering van een werk van Bach of Beethoven: het is de executie die telt. Ginnifer Goodwin (‘A Single Man’) geeft Rachel een berg degelijkheid, betrouwbaarheid en stabiliteit mee. Toch weet ze de keurige Rachel nog enigszins aantrekkelijk te maken, met haar zachte buurmeisjes-look. Aantrekkelijker – misschien – dan de hier overdadig aanwezige lichamelijkheid van Kate Hudson, maar ook zij geeft Darcy precies wat ze nodig heeft. Van de bijrollen springt vooral John Krasinski (‘Away We Go’) eruit. Als Ethan, schrijver in spe, slaagt hij er wonderwel en met veel humor in de mentale spagaat te maken van beste vriend naar zelfbenoemd homo naar stiekeme Cyrano. Samen met hem maken ook andere, kleinere rollen (Steve Howey, Ashley Williams) flauwe grappen soms leuker dan ze eigenlijk zijn.
‘Something Borrowed’, geregisseerd door Luke Greenfield, is geen wonder van vertelstructuur. Iedere keer dat er een obstakel in hun ontluikende liefde opduikt, lopen Rachel en Dex bijvoorbeeld naar buiten om het op de stoep te bediscussiëren. Deur open, deur dicht: “Wacht nou eens!” En ja, als er verdriet is, regent het. Gelukkig wordt er zo nu en dan ook nog een fiks partijtje badminton gespeeld, waarbij er meer relatiegeheimen dan shuttles over het net vliegen. Met een K.O. tot besluit. Het zijn vooral dit soort scènes die ‘Something Borrowed’ de moeite waard maken. De titel is trouwens afgeleid van een Engels gezegde: Something old, something new / Something borrowed, something blue. Het zou een beknopte samenvatting van deze film kunnen zijn.
Martijn Laman
Waardering: 3
Bioscooprelease: 2 juni 2011