Sometimes I Think About Dying (2023)
Regie: Rachel Lambert | 91 minuten | komedie, drama | Acteurs: Daisy Ridley, Dave Merheje, Parvesh Cheena, Marcia DeBonis, Megan Stalter, Brittany O’Grady, Bree Elrod, Lauren Beveridge, Ayanna Berkshire, Sean Tarjyoto, Jeb Berrier, Rich Hinz, Vin Shambry, Riley Weigand, Treasure Lunan, June Eisler, Audrey Blanche, Nicole Marie Green, Andy Perkins
Op een gegeven moment stelt de hoofdpersoon van ‘Sometimes I Think About Dying’ zich voor aan de hand van haar favoriete eten: “Hi ik ben Fran en ik vind Hüttenkäse lekker.” Het voorstellen is onderdeel van een rondje kennismaken op het saaiste kantoor dat je kunt bedenken. Dat merk je meteen door de saaie ICT-gesprekken, het grijze interieur en natuurlijk van die verschrikkelijke kantoorhokjes. Geen wonder dus dat Fran (Daisy Ridley) door de sleur steeds moedelozer en moedelozer wordt. En tot overmaat van ramp is het bij haar thuis niet veel beter, wat tot een ondraaglijk monotoon leven leidt. Toch zijn er twee lichtpuntjes in het leven van Fran: de kracht van haar eigen denkbeelden en de komst van een nieuwe collega.
De nieuwe collega Robert brengt meteen wat leven in het kantoor. Niet per se vanwege zijn persoonlijkheid, maar eerder op de manier dat een hond enthousiast kan worden bij het ontmoeten van een onbekende. Hij is een nieuw geurtje in het doffe kantoor. Desalniettemin bezit Robert een vleugje charisma dat volledig ontbreekt bij de andere collega’s. Steeds meer zorgt Robert voor een welkome opschudding van Frans saaie dagen. En ondanks haar terughoudende persoonlijkheid gaan ze uit en beginnen elkaar leuk te vinden. Deze prille liefdesverhouding is niet heel spectaculair, maar heeft dankzij de twee afwijkende persoonlijkheden net genoeg originaliteit om het boeiend te houden.
Het tweede lichtpuntje creëert Fran helemaal zelf en speelt zich volledig af in haar hoofd. Ze verzinkt dan in haar gedachten, op een merkwaardig surrealistische manier. Soms denkt ze aan doodgaan, niet omdat ze echt dood wil maar omdat haar leven zo verschrikkelijk onbewogen is. En soms denkt ze aan slangen in achterkamers. De scenario’s voelen vaak compleet willekeurig aan, het doel van deze gedachtekronkels lijkt dan ook meer om uit de werkelijkheid te ontsnappen. Al snel doemt een parallel met film op, dat voor veel mensen toch ook een vlucht uit de werkelijkheid zal zijn. De surrealistische sequenties zijn ook te lezen als protest van het menselijk brein tegen de monotone arbeidssituatie op kantoor. Deze lezing wordt onderschreven door de verwijzing naar de mieren in de hand uit de avant-gardistische film ‘Un chien andalou’ (Luis Buñuel, Salvador Dalí).
Ondanks deze twee lichtpuntjes besteedt ‘Sometimes I Think About Dying’ de meeste aandacht aan het grijze leven van Fran en bij zo’n saai leven hoort ook een wat saaie vertelwijze. Nu is het wel mogelijk om een kantoor op levendige wijze te filmen, zoals ‘The Wolf of Wall Street’ en ‘All the President’s Men’ laten zien. Alleen spelen die films zich af in bruisende kantoren op Wall Street en een grote Amerikaanse krantenredactie en ‘Sometimes I Think About Dying’ niet. Hoewel de grijsheid van dit kantoor goed wordt overgebracht is het wel pijnlijk saai, ook voor de kijker. Gelukkig zijn de surrealistische dagdromen van Fran voor de kijker ook lichtpuntjes. Bovendien kan de kijker, in tegenstelling tot Fran, zich vermaken met de ironie.
Wat betreft de cinematografie steekt er één ding bovenuit: het kleurgebruik. Dit is saai grijs tijdens kantooruren en wordt vooral levendig kleurrijk tijdens de dates met Robert. Verder zijn de technische aspecten ruimschoots in orde, evenals het acteerwerk. Vooral Daisy Ridley weet echt met succes een leegte uit te stralen. Ook moet het prachtige schoonschrift van de opening hier even worden genoemd.
Al met al zit ‘Sometimes I Think About Dying’ op meerdere vlakken goed in elkaar. Verder zijn de surrealistische denkbeelden van Fran een hoogtepunt in de film. Daarom is de manier waarop wordt omgegaan met het thema ‘de mens in verhouding met sleur’ best origineel. Met het representeren van de sleur valt de film wel in de onoverkomelijke valkuil dat het wat saai is om naar te kijken. Gelukkig wordt dit geen totale afknapper, vooral door de ironie en de komst van Robert. De vraag is alleen: weet Robert de sleur uit Fran te krijgen of is het daar al te laat voor?
Ian van Asch
Waardering: 4
Bioscooprelease: 18 juli 2024
Blu-ray-release: 18 december 2024