Son of Man (2006)

Regie: Mark Donford-May | 88 minuten | drama | Acteurs: Andile Kosi, Vuyo Sonyaka, Pauline Malefane, Joel Mthethwa, Andries Mbali

In de staat Judea ‘ergens’ in Zuid-Afrika zorgt een buitenlandse bezetting onder leiding van machthebber Herodes voor een dagelijkse praktijk van geweld en onderdrukking. Een vrouw wordt tijdens een traumatische vluchtactie bezocht door een engel die haar vertelt dat ze een kind zal baren en hem Jezus zal noemen. Hier wordt meteen duidelijk dat we niet te maken hebben met subtiele symboliek of vergezochte verwijzingen, maar een duidelijke en letterlijke verplaatsing van het levensverhaal van Jezus naar het moderne Zuid-Afrika.

Dat de geboorte plaatsvindt in een verpauperd schuurtje onder een golfplaten dak doet niets af aan de lotsbestemming van het kind en de speciale gaven die hij langzaam maar zeker ontdekt. Als jongetje wordt al snel duidelijk hoe de vork in de steel zit en als Jezus als volwassen man zijn moeder verlaat weet zij wat zijn strijd zal zijn. Hij predikt zijn boodschap van geweldloos verzet en saamhorigheid en verzamelt twaalf moderne apostelen (mannen én vrouwen) om zich heen. In deze setting verandert Jezus in een politiek activist, een gespierde, zwarte man niet te vergeten, wiens maatschappijkritische boodschap en charismatisch karakter wellicht meer indruk maken dan zijn bovennatuurlijke gaven (al kan dit voor elke kijker natuurlijk verschillen).

De situering van het verhaal is treffend, de strijd om goed en kwaad relevant en de alledaagse ellende en gewelddadigheid waarheidsgetrouw. Om deze redenen is de film het bekijken waard; daarnaast zijn er prachtige beelden van Afrikaanse landschappen en minstens zulke mooie muziek. Toch wil het verhaal niet helemaal doordringen, misschien door de – logischerwijs – voorspelbare aard van de vertellingen, maar ook zeker door de soms wat geforceerd aandoende symboliek. Ieder detail uit de bijbelse vertelling moet voorbij komen, ook al heeft het narratief weinig waarde toe te voegen. Zo wordt de aanbidding door de drie Wijzen en de scene waarin Maria Magdalena Jezus’ voeten natmaakt met haar tranen en droogt met haar haren zó letterlijk verbeeld, dat het bijna sketchachtig aandoet. Deze losse delen bieden slechts een bevestiging van hetgeen al direct duidelijk is: namelijk dat het hier om de bijbelse vertelling van Jezus’ levensverhaal gaat. Wellicht was de vertaling naar de moderne tijd geloofwaardiger geworden als de verwijzingen iets subtieler waren geweest en een betere plaats binnen het narratief hadden gekregen.

Ruby Sanders