Songbird (2020)

Recensie Songbird CinemagazineRegie: Adam Mason | 84 minuten | drama, science fiction | Acteurs: KJ Apa, Sofia Carson, Craig Robinson, Bradley Whitford, Peter Stormare, Elpidia Carrillo, Alexandra Daddario, Lia McHugh, Paul Walter Hauser, Demi Moore, Paul Sloan, Andrew Howard, Carol Abney, Michole Briana White, Darri Ingolfsson, Ian Duncan, Lauren Sivan, Jesse Gabbard

Het jaar is 2024. Het Covid-19 virus is inmiddels gemuteerd naar Covid-23: een zwaardere en extra dodelijke variant van het oorspronkelijke virus. Er heerst een strikte lockdown, besmette burgers worden geëvacueerd naar quarantainekampen, en het huis verlaten wordt zwaar gestraft. Nico (KJ Apa) maakt echter deel uit van de groep uitzonderingen: hij is immuun voor het virus, en kan daarom net als andere “munies” zonder consequenties naar buiten. Hierdoor kan hij als bezorger werken voor Lester (Craig Robinson), eigenaar van een postbedrijf in het dystopische Los Angeles. Hij bezorgt onder andere bij het rijke echtpaar Piper (Demi Moore) en William Griffin (Bradley Whitford), die hun eigen manier hebben gevonden om de uitbraak van het virus naar hun hand te zetten. Het virus scheidt Nico echter alsnog van zijn grote liefde Sara (Sofia Carson), die samen met haar oma in lockdown verblijft. Wanneer het virus ook bij hen een weg naar binnen vindt, doet Nico er alles aan om zijn vriendin te redden.

De Covid-19 pandemie heeft op meerdere wijzen zijn invloed uitgeoefend op ‘Songbird’. Niet alleen is de dystopische thriller gebaseerd op het virus, maar de film is ook in zijn volledigheid gecreëerd binnen de grenzen van de Covid lockdown in 2020. Om dit mogelijk te maken zijn er meerdere maatregelen genomen. Er waren dagelijks maximaal 40 mensen toegestaan op de set, en de acteurs werden zo veel mogelijk uit elkaar gehouden en regelmatig getest. Dit is terug te zien in de film: veel gesprekken worden digitaal gevoerd, of door de scheiding van een deur.

Het verhaal is vastgelegd door regisseur Adam Mason, die eerder al de thrillers ‘Blood River’ (2009) en ‘Hangman’ (2015) regisseerde. Helaas biedt de regie van ‘Songbird’ weinig handvatten voor een fijne kijkervaring. Het verhaal wordt verteld door middel van een overbelicht en schokkerig beeld, vaak vanuit onlogische hoeken waarbij telkens wegens onbekende redenen de helft van de personages hun voorhoofd wordt afgesneden. Samen met de overbodige lichtflitsen die sporadisch in beeld komen en de wazige aard van de shots weerspiegelt ‘Songbird’ soms eerder een selfie uit 2012 dan een intrigerend cinematisch werk. Dit is jammer, aangezien de blauw-groene colorgrading en de post-apocalyptische establishing shots de kille setting daarentegen wel complimenteren, en een basis hadden kunnen zijn voor een sterke weergave van de dystopie.

Het maken van een dystopische film over een virus dat op het moment van productie en première wereldwijd zijn slachtoffers vindt, brengt echter ook risico’s met zich mee. De film is in december 2020 in première gegaan, midden in de Covid-pandemie die eerder dat jaar werd erkend: een onzekere en turbulente periode dus. Om deze reden was dit wellicht niet het handigste onderwerp om op dat moment een sensationele en romantiserende film over uit te brengen. Het verhaal draait namelijk vooral om Nico en Sara, die door dit virus uit elkaar gehouden worden. Verboden liefde kan zeker een sterke basis bieden voor een aangrijpend verhaal, maar het dramatiseren van een actueel dodelijk virus om het als plotpunt te kunnen gebruiken in een verhaal over twee verliefde tieners voelt alles behalve chique.

In de introducerende voice-over van ‘Songbird’ luidt: “listen up, there ain’t no good shit coming”. Een pijnlijk accurate voorbode voor wat kijkers de rest van de film te wachten staat. Het mogelijk maken van de productie verdient zeker een schouderklopje, maar door de tegenvallende regie en het controversiële plot laat ‘Songbird’ helaas een bijzonder vieze nasmaak achter.

Sara Goosensen

Waardering: 1.5

Bioscooprelease: 29 juli 2021