Sonja: The White Swan (2018)

Regie: Anne Sewitsky | 113 minuten | biografie, drama | Acteurs: Ine Marie Wilmann, Valene Kane, Eldar Skar, Anders Mordal, Anneke von der Lippe, Aidan McArdle, Malcolm Adams, Huhg O’Conor, Pål Sverre Hagen, Norma Sheahan, Gustavo Rojo, Luna Sellæg Fulker, Ike Vanderhill, Halvor Halvorsen

De Noorse kunstschaatsster Sonja Henie staat bekend als de uitvindster van het moderne kunstschaatsen. Zij is degene die de sport populair heeft gemaakt bij het grote publiek. In deze Europese coproductie wordt een deel van haar leven verfilmd. Ine Marie Willman schittert in de hoofdrol als de getalenteerde en gedreven Sonja.

Opgegroeid in een welgestelde familie krijgt Sonja alle kansen om sport te beoefenen. Haar vader Wilhelm (Anders Mordal) is een bonthandelaar en hij helpt haar om drie Olympische medailles op rij te winnen, in 1928, 1932 en 1936. Dat is ook de aftrap van de film, bij de Spelen in Garmisch-Partenkirchen. Sonja wint ten midden van de nazi-vlaggen en wordt na afloop benaderd door de Amerikaanse manager Arthur Wirtz (Malcolm Adams). Hij heeft grootste plannen voor een Amerikaanse carrière. Sonja hapt gretig toe en vertrekt naar Hollywood. Als het geld met bakken binnenstroomt, ze volle stadions trekt en een lucratieve filmdeal sluit, krijgt haar broer Leif (Eldar Skar) een steeds grotere rol in haar financiële management. Sonja’s vertrouwelinge Connie (Valene Kane) – die stiekem een oogje op haar heeft – ziet het allemaal met lede ogen aan. Dat geldt overigens ook voor jeugdvriend Niels (Pål Sverre Hagen).

Zonder acht te slaan op de mensen om haar heen, gaat Sonja helemaal op in het glitterbestaan van Hollywood: wilde feesten, drank en mannen. Een lucratieve deal met de legendarische Darryl Zanuck (Aidan McArdle), hoofd van 20th Century Fox, zorgt ervoor dat ze de best betaalde filmster wordt. Uiteraard valt ze op, niet in het minst door haar turbulente privéleven: zo heeft ze een relatie met topacteur Tyrone Power (Gustavo Rojo) en trouwt ze meerdere keren. Ze heeft fans over de hele wereld – waaronder Adolf Hitler, die een paar keer genoemd wordt en die naar verluidt groot fan was van haar film ‘Sun Valley Serenade’ uit 1941.

Voor het moderne publiek is ze wellicht niet meer zo bekend, maar ze was – zo moge duidelijk zijn uit haar prestaties – een superster in haar eigen tijd. Overigens: in Amsterdam is er een straat naar haar vernoemd.

Willman levert een krachtige prestatie, waarin ze overtuigend het onschuldige Noorse meisje als de gewiekste en doortrapte filmster speelt. Bijna elke scène draait om haar en Willman trekt alle aandacht naar zich toe – of het nu in de uitbundige kunstschaatsscènes is, of als de ouder wordende Sonja een uitweg probeert te vinden uit alle financiële tegenslagen. Ze deed (bijna) al het schaatswerk zelf – wat haar prestatie alleen nog maar indrukwekkender maakt.

Regisseur Anne Sewitsky heeft genoeg materiaal om uit te kiezen en focust vooral op haar Amerikaanse jaren. Sewitsky en Willman werkten overigens eerder samen, in ‘De nærmeste’. Door voor één specifieke periode te kiezen, is ‘Sonja’ geen standaard biografisch verhaal, al kruipt er hier en daar een korte flashbackscène omhoog. De aankleding is fantastisch en de stijl van het oude Hollywood in de glamoureuze hoogtijdagen is heel goed getroffen. Toch weet de film niet echt te raken. Sonja blijft te lang ongenaakbaar, waardoor het lastig is om echt mee te leven. Pas in het laatste stukje zie je als kijker dat Sonja haar masker laat vallen en laat Willman de kwetsbaarheid van de ooit zo gevierde ster zien. Het is goed geacteerd, maar komt te laat om de film naar een hoger niveau te tillen.

Hans Geurts

Waardering: 3

Bioscooprelease: 31 oktober 2019