Soof 3 (2022)

Recensie Soof 3 CinemagazineRegie: Anne de Clercq | 111 minuten | drama, komedie | Acteurs: Lies Visschedijk, Fedja van Huêt, Anneke Blok, Roos Dickmann, Elise Schaap, Daniel Karaty, Dick van den Toorn, Brent Schoemaker, Niek Schoemaker, Manpreet Bachu, Noortje Herlaar, Emilio Doorgasingh, Buckso Dhillon-Woolley, Teun Stokkel, Eva Laurenssen, Sarah Janneh, Bibi Channa Fels

Nederland houdt van Soof. Zoveel is duidelijk als je de cijfers erop naslaat die de door Lies Visschedijk gespeelde ‘Bridget Jones van de Lage Landen’ achter haar naam heeft staan. ‘Soof’ (2013) trok zo’n 770.000 mensen naar de zaal, goed voor een opbrengst van meer dan 6,3 miljoen euro. Opvolger ‘Soof 2’ uit 2016 deed het zelfs nog iets beter en lokte bijna 900.000 mensen naar de bioscoop (opbrengst: meer dan 7,6 miljoen). Dat ‘we’ nog steeds geen genoeg hadden van Soof, bleek wel uit het feit dat ook de televisieserie ‘Soof: Een nieuw begin’ op Videoland geweldig goed bekeken werd, met gemiddeld 2,5 miljoen views per aflevering. Er werd dan ook reikhalzend uitgekeken naar ‘Soof 3’, de film die de kers op de taart moest vormen omdat het de laatste in het drieluik is rond de chaotische maar o zo innemende Soof van Santen is. Maar vanwege de coronapandemie werd de release meerdere malen uitgesteld. Was ‘Soof 3’ (2022) het wachten waard? Die vraag kunnen we eigenlijk alleen maar volmondig met ‘ja’ beantwoorden. Vergeleken met de vele andere Nederlandse romkoms is en blijft deze reeks namelijk een klasse apart.

Wat ‘Soof’ zoveel beter maakt dan andere genrefilms is dat de personages, ondanks de soms knotsgekke situaties waarin ze belanden, mensen van vlees en bloed zijn. Met geloofwaardige beweegredenen en oprechte emoties. Daar komt nog eens bij dat de acteurs in de ‘Soof’-reeks tot de crème de la crème van de Nederlandse acteurswereld behoren: Visschedijk, Fedja van Huêt, Anneke Blok en in de serie en deze derde film ook Elise Schaap (zij het in een nogal ondankbare rol). Vooral Visschedijk is op haar plek: ze speelt Soof niet, ze ís het. Waren het in de eerste twee film vooral relatieperikelen en een identiteitscrisis waar ze mee te maken kreeg, in ‘Soof 3’ zijn de problemen nog een slag ernstiger. Op het gebied van werk loopt alles op rolletjes, stipt de voice-over in de eerste minuten fijntjes aan, en Soof voelt zich een happy single. Maar als ze ineens een knobbeltje in haar borst ontdekt, komt haar wereld op zijn kop te staan. Zeker wanneer de oncoloog (Noortje Herlaar) mededeelt dat het gaat om een kwaadaardige tumor en dat Soof de medische molen in moet, en het liefst zo snel mogelijk.

De manier waarop Soof op dat nieuws reageert, spreekt boekdelen. Ze wil er niet aan en steekt haar kop in het zand. Liever werpt ze zich vol overgave op de op handen zijnde bruiloft van dochter Sascha (nu gespeeld door Roos Dickmann en niet meer door Lobke de Boer) en haar uit India overgekomen liefde Sundeep (Manpreet Bachu). Ze mist daardoor – bewust – belangrijke afspraken in het ziekenhuis. Haar omgeving durft ze niet te vertellen dat ze ziek is. Moeders kunnen nou eenmaal niet ziek zijn, die moeten gewoon maar door. Ze wil niet dat haar kinderen, haar ex-man Kasper (Fedja van Huêt) en haar moeder Hansje (Anneke Blok) zich zorgen om haar maken. Als haar oude vlam Jim (Dan Karaty, als acteur nog altijd de zwakste schakel in deze filmreeks, maar dansen kan hij als de beste) haar uitnodigt voor een tripje naar Parijs, besluit ze dat ze afleiding heel hard nodig heeft. Maar omdat niemand weet waar ze uithangt, begint haar familie zich juist zorgen om haar te maken. Iedereen weet dat je zulk leed echt niet in je eentje hoeft te dragen en dat delen met anderen de pijn, woede en frustratie kan verzachten. Maar toch kunnen we ons goed voorstellen waarom Soof haar grote geheim voor zich houdt. Zelfs het opzettelijk missen van afspraken in het ziekenhuis, valt vanuit het oogpunt van Soof te begrijpen: ze is angstig, bevindt zich in de ontkenningsfase dus oogkleppen op en gewoon doorgaan met waar je mee bezig bent. De ernst van haar ziekte dringt niet tot haar door.

Wie denkt dat ‘Soof 3’ een loeizware film is, heeft het mis. Er is genoeg ruimte voor humor. Het steenkolenengels van Soof en haar moeder zijn bijvoorbeeld een constante bron van vermaak, maar bijvoorbeeld ook de scène waarin Soof onder de tafels van haar restaurant duikt om maar niet te worden gezien door een van de gasten is hilarisch. Maar juist ook in kleine momenten schuilt een lach. Soofs angsten en emoties en de tragedie van alles blijven zo keurig netjes in balans met de humor en luchtigheid, en dat mag een prestatie op zich worden genoemd van de cast en de crew. Het scenario werd geschreven door Anne de Clerq, Luuk van Bemmelen en Eddy Terstall; die laatste verweefde bewees met ‘Simon’ (2004) al op geslaagde wijze humor en tragedie aaneen te kunnen vlechten. De Clerq (‘Soof: Een nieuw begin’) nam plaats op de regisseursstoel en volgt daarmee Esmé Lammers (‘Soof 2’) en Antoinette Beumer (‘Soof’) op. Dé grote troef van de ‘Soof’-reeks is Lies Visschedijk; zij heeft geen woorden nodig om ons mee te sleuren in de wirwar aan emoties die ze doormaakt. Met name haar scènes met Blok komen keihard binnen. En in die met Van Huêt blijkt nog maar eens dat echte liefde vele malen dieper gaat dan met wie je het bed deelt.

Het zijn dit soort krachtige emoties die ‘Soof 3’, net als zijn voorgangers, ruim boven de gemiddelde Nederlandse romkom doen uitsteken. Jammer dat dit de laatste in de reeks is! Mocht er een personage komen dat we net zo massaal in onze armen sluiten als Soof, laten we dan hopen dat ze weer gespeeld wordt door de geweldige Lies Visschedijk!

Patricia Smagge

Waardering: 4

Bioscooprelease: 15 september 2022