Soundless Wind Chime (2009)
Regie: Wing Kit Hung | 110 minuten | drama, erotiek | Acteurs: Yulai Lu, Bernhard Bulling, Marie Omlin
Vraag een willekeurige passant op straat of hij ooit in een filmhuis geweest en wat hij of zij er van vindt. Kom je iemand tegen die nog nooit een voet in deze kwaliteitbioscopen heeft gezet en vraagt waarom dat is, zul je waarschijnlijk antwoorden in de trant van “te vaag, te obscuur, te kunstzinnig en te moeilijk” te horen krijgen. De leek vindt de getoonde producties vaak te zwaarmoedig, te dwars en te pretentieus. Dat er ook Hollywoodesque spektakelfilms uit China, thrillers uit Bolivia en drama uit Italië gedraaid worden, herinnert vrijwel niemand zich. Dat klassiekers als ‘Memento’ en ‘Crouching Tiger, Hidden Dragon’ groot zijn geworden in de arthouse zalen doet ineens niet ter zake. Afijn, het is niet te hopen dat mensen die nog nooit in een filmhuis zijn geweest, een productie als ‘Soundless Wind Chime’ kiezen als kennismaking. Dat zou desastreus zijn voor hun toekomstige bezoeken …
‘Soundless Wind Chime’ draait om Ricky, een timide bezorger die bij zijn tante woont. De vrouw verkoopt haar lichaam voor geld. De Zwitserse Pascal scharrelt zijn kostje bij elkaar door als straatartiest bij te beunen. De twee ontmoeten elkaar, worden verliefd maar een tragisch ongeluk verstoort het geluk.
Regisseur Wing Kit Hung putte uit zijn eigen herinneringen en probeert een tragische romance op het witte doek te brengen. Het gaat om twee homoseksuelen. Dat kan prachtige cinema opleveren, denk aan ‘Brokeback Mountain’, maar Hung is geen Ang Lee. Hoewel de populariteit van laatstgenoemde regisseur (ook) in het filmhuis begon, is de stijl van filmen van Hung een stuk minder toegankelijk. Hung filmt zeer fragmentarisch, husselt verschillende tijdslijnen door elkaar, stelt zijn personages niet netjes voor en gebruikt afstandelijke muziek.
De introductie van deze film is nogal taai en eigenlijk is dat een slecht teken voor een fatalistisch liefdesdrama. Je moet direct met de hoofdpersonen mee kunnen leven, maar Hung gebruikt allerlei stijlmiddelen die juist afstoten. De bevreemdende beelden (zinloze masturbatiescène en een verkrachting van een (half)slapende man), de chaotische muziek en de warrige structuur roepen een arty farty sfeertje op. Dit is moeilijk doen om het moeilijk doen. Dat er veel trage shots van zwijgende mannen met betekenisvolle blikken de revue passeren en er maar mondjesmaat informatie over de hoofdrolspelers wordt vrijgegeven, maakt het er niet beter op.
Dit is een zeer persoonlijke film die voor een select publiek (homoseksuele arthouseliefhebbers met een afwijkende smaak en engelengeduld) gemaakt is. Ben je bereid om veel tijd en energie in een dwarse, kunstzinnige en moeilijke film te investeren en houd je van een arty farty sausje dat de dunne verhaallijn moet camoufleren, dan is dit je ding. Waarschijnlijk heb je bij de keuze van deze film genoeg zitgelegenheid…
Frank v.d. Ven