Space Buddies (2008)
Regie: Robert Vince | 84 minuten | komedie, avontuur, familie, science fiction | Acteurs: Bill Fagerbakke, Diedrich Bader, Kevin Weisman, Field Cate, Lochlyn Munro, Ali Hillis, Pat Finn, Mark Downey, Nolan Gould, Jason Earles, Wayne Wilderson, Josh Flitter, Liliana Mumy, Nico Ghisi, Skyler Gisondo, Henry Hodges, Amy Sedaris, Ellie Harvie, Taku Kawai, Jandreett, Ellen Kennedy, Quinn Lord, Sophia Ludwig, Tina Milo Milivojevic, Gig Morton, Reese Schoeppe, Michael Teigen, Jadyn Wong
Voor de juiste doelgroep – zeg, kinderen van vier tot acht jaar – is ‘Space Buddies’ een prima film: je hebt vijf schattige Golden Retriever puppies die ondeugend zijn en uiteindelijk als grote helden worden onthaald door de grote mensen. Alleen al de scènes waarin één van hen zijn met modder bedekte vacht uitschudt terwijl hij op een smetteloze witte bank staat, en die waarin alle puppies achter elkaar over een op de grond liggende allergische lerares heenlopen, zal voor veel hilariteit bij de kids zorgen. Dus dan wordt het natuurlijk helemaal lachen, gieren, brullen wanneer de hondjes in ware ruimtepakken worden gehesen, gelanceerd worden in het ruimteschip en later gewichtloos door het schip zweven, waarbij hun flapoortjes alle kanten opstaan. Dat het acteerwerk van de kindjes die hun “eigenaren” spelen vaak bar slecht is, het verhaal op zijn zachtst gezegd weinig om het lijf heeft, de grappen vaak flauw zijn, de bewegende mondjes van de puppies unheimisch overkomen, en de daadwerkelijke ruimtewandeling een behoorlijke anticlimax is, mag de pret niet drukken voor de kleine toeschouwertjes onder ons. En de ouders, ach, die moeten dit dan maar even voor hun kroost overhebben. Hoewel, het zou natuurlijk zo maar kunnen dat na het zien van deze film de ouders een onophoudelijk zeuren om (de aanschaf van) ook zo’n lief hondje te wachten staat.
Want schattig zijn ze, de vijf kleine, donzige donderstralen. Leuk is het dat ze allemaal een andere persoonlijkheid hebben, dezelfde als die van hun kindbaasjes. Een veelvraat, hiphopper, en een meisjesachtige vrouwtjeshond met een roze strikje in het haar, zijn een paar voorbeelden. Ook krijgen de vijf Golden Retrieverpups een maatje in de ruimte: de eveneens schattige Russische Bull Terriër Spudnick. Op aarde, in de thuisbasis, is er overigens nog een beestje dat ze bijstaat: de slimme fret Gravity, die ze helpt om de juiste knoppen te bedienen om weer thuis te komen.
Dit thuiskomen blijkt niet zo makkelijk, niet in de laatste plaats door de sabotageplannen van de gemene Dr. Finkel (Kevin Weisman), waardoor onze harige vrienden in een meteorietenregen terechtkomen. Deze Finkel is een overduidelijke schurk, vanaf het begin dik aangezet, in een voorspelbaar verlopend, zeer rechtlijnig verhaal waar weinig volwassenen voldoening uit zullen halen. Ook zullen zij waarschijnlijk afgeleid zijn door de onrealistisch ogende bewegende onderkaken van de hondjes, die geanimeerd zijn om de illusie van spreken te creëren. Door de vele kleine tandjes en rechte lijn van de kaakjes komt het effect wat vervreemdend over. Dit is eerder wel eens beter gedaan in soortgelijke films.
Nog wel interessant voor volwassen kijkers zijn de referenties aan andere ruimtefilms, in het bijzonder ‘2001: A Space Odyssey’ waarnaar wordt verwezen door middel van gebruikmaking van de muziek ‘An der Schönen Blauen Donau’ van Strauss, en de scène waarin één van de puppies een defect aan de buitenkant van het ruimteschip moet repareren. ‘Space Buddies’ is dan misschien een ultiem voorbeeld van het uitmelken van een concept – het begon met het origineel ‘Air Bud’, waarin een wonderbaarlijke volwassen Golden Retriever de hoofdrol speelde, gevolgd door vele “sequels”, waaronder een tweetal met de vijf kleine “buddies” erin – maar op zichzelf genomen is deze direct-naar-dvd (of blu-ray disc)-film redelijk geslaagd, kindvriendelijk vermaak.
Bart Rietvink
Waardering: 2.5