Space Chimps (2008)
Regie: Kirk De Micco | 81 minuten | animatie, komedie, avontuur, familie, romantiek, science fiction | Originele stemmencast: Andy Samberg, Cheryl Hines, Jeff Daniels, Patrick Warburton, Kristin Chenoweth, Kenan Thompson, Carlos Alazraqui, Zack Shada, Omid Abtahi, Patrick Breen, Jane Lynch, Kath Soucie, Stanley Tucci, Wally Wingert, Jessica Gee | Nederlandse stemmencast: Jurjen van Loon, Birgit Schuurman, Lucas Dietens, Marcel Jonker, Pepijn Lanen, Marc Lauwrys, Freddy Tratlehner, Quintis Ristie, Joke de Kruijf, Hetty Heyting, Bas Keijzer, Boris van der Ham, Dimitri Verhoeven, Hymke de Vries
Nu de grote animatiestudio’s als Pixar en Dreamworks en vele kleintjes, zoals deze Vanguard Animation (‘Valiant’, ‘Happily N’ever After’), er een gewoonte van maken na elkaar soortgelijke animatiefilms uit te brengen en het verschil in kwaliteit tussen het superieure Pixar en de rest zo groot is geworden, is het niet meer dan eerlijk om de niet-Pixar films op hun eigen merites te beoordelen. Natuurlijk, ‘Space Chimps’ gaat net als het eerder in 2008 uitgebrachte ‘Wall-E’ min of meer over de ruimtevaart, evenals het Belgische ‘Vliegen naar de maan 3D’, maar op zichzelf is het verhaal van een groepje chimpansees in de ruimte origineel en biedt het uitgangspunt voldoende mogelijkheden voor een interessante film.
De animaties in ‘Space Chimps’ zijn redelijk, maar ook weer niet zodanig om er over naar huis te schrijven. Het kan er net mee door, al ziet werkelijk elke alienvorm er wel heel vervelend en afgeraffeld uit. Zartog, de gemene alien, die de macht over wil nemen op de planeet Malgor, doet qua gedrag denken aan Shrek op zijn meest chagrijnige dag. Zeker de beginscène, waarin hij zijn onderdanen wegjaagt bij zijn woning, lijkt letterlijk uit ‘Shrek’ gekopieerd te zijn: wanneer de groene ogre vraagt wat de sprookjesfiguren in zijn moeras doen. De onderdanen zijn ook niet grappig of sympathiek en hoewel bij de kijker wel het principe van ‘de onderdrukten moeten gered worden’ zal leven, is die urgentie er niet. Het vreemde wezentje met de bijnaam Kilowatt (de echte naam is onuitspreekbaar en gezien het feit dat haar grote hoofd oplicht wanneer ze bang is, lijkt dit de meest logische naam) werkt ook op de zenuwen. De sterkste troeven van ‘Space Chimps’ zijn de apenpersonages: je moet wel een hart van steen hebben om niet geraakt te worden door Ham III, de chimpansee die zijn leven in een circus doorbrengt en die keer op keer als kanonskogel de lucht ingeschoten wordt, om neer te komen op een andere, veel pijnlijkere, plek dan de bedoeling was. Deze kleinzoon van de allereerste aap in de ruimte, de legendarische Ham I, voelt zich opperbest in het circus, maar wanneer hij min of meer gedwongen een ruimtemissie mee moet maken, heeft hij het idee dat hij toch ten opzichte van zijn grootvader te kort schiet. Gelukkig is daar Luna (Nederlandse stem van Birgit Schuurman), die Hams apenhart al gauw op hol doet slaan. Het gezelschap van de stijve commandant Titan neemt hij dan maar op de koop toe. Ham moet op Algor, de planeet waar ze terechtkomen, laten zien dat hij meer in zijn mars heeft dan apenstreken.
‘Space Chimps’ is een familiefilm, vooral gericht op het jongere publiek. Zij zullen zich opperbest vermaken bij de avonturen van Ham en Luna. Voor de volwassen kijker zijn er weliswaar een miniem aantal visuele grapjes verstopt (de laptop is een giller!), maar het gebruik van de ‘chimp’ woordspelingen wordt wel iets te veel uitgemolken. Al met al is ‘Space Chimps’ een ongeïnspireerde, flauwe animatiefilm, die zelfs wanneer hij niet vergeleken wordt met het in alle opzichten betere ‘Wall-E’, van een andere planeet lijkt te komen. Zo chimpel is dat.
Monica Meijer
Waardering: 2
Bioscooprelease: 8 oktober 2008