Spider-Man: Into the Spider-Verse (2018)

Regie: Bob Persichetti, Peter Ramsey, Rodney Rothman | 117 minuten | animatie, actie | Originele stemmencast: Shameik Moore, Jake Johnson, Hailee Steinfeld, Mahershala Ali, Brian Tyree Henry, Lily Tomlin, Luna Lauren Velez, Zoë Kravitz, John Mulaney, Kimiko Glenn, Nicolas cage, Kathryn Hahn, Liev Schreiber, Chris Pine, Natalie Morales, Edwin H. Bravo, Oscar Isaac, Greta Lee, Stan Lee, Jorma Taccone, Joaquín Cosio, Marvin ‘Krondon’ Jones III, Kim Yarbrough, Lake Bell

Het heeft Sony meerdere pogingen gekost, maar ze hebben het voor elkaar gekregen: een goede superheldenfilm. Na Sam Raimi’s trilogie leek het de studio niet te lukken. Met ‘The Amazing Spider-Man’, die niet echt uit de verf kwam, en ‘Venom’, die eerder onder de noemer ‘zo slecht dat het goed is’ valt, is de kwaliteit de afgelopen jaren matig geweest. Met ‘Spider-Man: Into the Spider-Verse’ maakt Sony dit meer dan goed. Sterker nog: dichter bij een stripverhaal dan dit zal de filmindustrie zelden komen.

Voor deze film ging Sony terug naar de basis, de films van Raimi. Met meerdere knipogen naar de originele trilogie is het uitgangspunt in het begin zichtbaar overgenomen van de oude films, met Toby Maguire in de titelrol, waarna dit materiaal resoluut uit het raam gegooid wordt. Niet alleen toont dit het lef van de filmmakers, de boodschap dat dit een wezenlijk andere film is, komt direct aan.

De producenten zijn zich duidelijk bewust van het bizarre concept, een multiversum met meerdere ‘spider-people’ (waaronder een varken en een film-noirversie), en omarmen dit volledig. De makers hoeven nauwelijks aandacht te besteden aan de achtergrond van de karakters, wat duidelijk wordt in een grappige herhaling van zetten terwijl de karakters geïntroduceerd worden. Daarnaast maakt het concept interessante interacties tussen karakters mogelijk, zoals de ontmoeting tussen Peter B. Parker (Jake Johnson) en MJ (Zoë Kravitz). De verschillende lagen in dergelijke interacties zijn een genot om naar te kijken.

Een animatiefilm met superhelden heeft wezenlijk andere mogelijkheden dan een live-actionfilm. ‘Into the Spider-Verse’ maakt hier ook dankbaar gebruik van. Sommige bewegingen, camerashots of gezichtsuitdrukkingen zijn zo over de top dat dit in een live-actionfilm fysiek onmogelijk zou zijn, maar in een animatiefilm past het en is het effectief. Een jammerlijke bijkomstigheid van dit effect is wel dat de actie soms lastig te volgen is. Er gebeurt zo ontzettend veel op het scherm, dat het voor de kijker soms te veel is om te verwerken. In sommige actiescènes weten regisseurs Persichetti, Ramsey en Rothman hier slim mee om te gaan, door een voorwerp of persoon centraal te stellen. De chaos daaromheen blijft hierdoor op de achtergrond.

Daarnaast wordt vaak gebruik gemaakt van uitbundige kleurenpaletten, en tekstballonnen die de film het karakter geven van een stripboek. Het lijkt daadwerkelijk of een stripverhaal op het scherm tot leven is gekomen. Dit effect maakt dat deze film op meesterlijke wijze de kracht van superheldenstrips op het witte doek weet te vertonen.

‘Spider-Man: Into the Spider-Verse’ weet zich gemakkelijk staande te houden in een markt die al jarenlang verzadigd leek. Het is een hele prestatie om in deze tijd, na tien jaar waarin superheldenfilms de box-office gedomineerd hebben, een nieuwe niche in het genre te vinden. Door gebruik te maken van een animatiestijl die heel dicht bij de originele stripverhalen ligt, en een interessant concept heeft Sony bewezen dat de creatieve mogelijkheden voor dit genre vrijwel eindeloos zijn.

Teun van der Maas

Waardering: 4

Bioscooprelease: 20 december 2018
DVD-, blu-ray- en 4K UHD-release: 30 april 2019