Spider-Man: No Way Home (2021)
Regie: Jon Watts | 148 minuten | actie, avontuur | Acteurs: Tom Holland, Zendaya, Benedict Cumberbatch, Jacob Batalon, Jon Favreau, Jamie Foxx, Willem Dafoe, Alfred Molina, Benedict Wong, Tony Revolori, Marisa Tomei, Angourie Rice, Arian Moayed
Daar slingert Peter Parker weer de bioscopen binnen, voor de derde keer binnen vijf jaar. Tom Holland draaft op als inmiddels de derde filmische Spider-Man van de eenentwintigste eeuw. ‘No Way Home’ is het sluitstuk op een trilogie waarvoor Sony en Marvel/Disney, na een decennium lang gesteggel over rechten, de handen ineensloegen om Spider-Man in het caleidoscopische Marvel Cinematic Universe (MCU) in te passen. Hier slaagt het vermakelijke ‘No Way Home’ grotendeels in en slaat op slinkse wijze, evenals veel andere films uit de Marvel-stal, weer bruggetjes naar nog grootsere en meer verstrekkende avonturen.
In ‘Far From Home’ (2019), het tweede deel van het drieluik, kwam aan de hand van de vijand Mysterio heel de wereld te weten dat Peter Parker eigenlijk Spider-Man is. Peter wil dit graag ongedaan maken en vraagt hulp aan Dr. Strange. Er gaat echter iets fout bij de bezwerende spreuk van Dr. Strange en zo opent zich in ‘No Way Home’ de Multiverse waardoor er allerlei Spider-Man vijanden uit alternatieve realiteiten verschijnen.
Met zijn finale-achtige speelduur aan bijna twee en een half uur loopt ‘No Way Home’ redelijk gesmeerd. Toch treedt er ook metaalmoeheid op. Dit ligt niet zozeer aan de bovengemiddelde speelduur, maar aan de hoeveelheid pathos die de film herhaaldelijk bij de kijker naar binnen duwt: met grote krachten, komt grote verantwoordelijkheid. Waar de eerste Tobey Maguire Spider-Man film dit motto in één film giet, smeert de Holland Spider-Man dit nadrukkelijk uit over drie films. Er zijn momenten waarop je denkt: kom op, slinger eens door en neuzel wat minder over je dubbelleven. Neem dan een voorbeeld aan ‘Spider-Man: Into the Spider-Verse’, schrijver Phil Lord heeft hier een stuk frisser verteltempo te pakken.
Hoe ziet het met de actie in ‘No Way Home’? Dat zit over het algemeen wel snor. De actiescènes zijn goed gedoseerd en qua visueel spektakel laat regisseur Jon Watts het breed hangen. Vooral de scène waarin Spider-Man in de clinch ligt met mentor tegen wil en dank, Dr. Stephen Strange, is een visueel hoogstandje. Het betreft een duizelingwekkende mix tussen tot leven gewekte Escher-afbeeldingen en gebouw ombuigende effecten uit ‘Inception’ (Christopher Nolan, 2010). Toch valt er ook wat af te dingen op de actiescènes. Omdat sommige scènes bijna geheel in het donker afspelen, is de choreografie soms slecht te volgen.
Voor zover een superheld gewoontjes kan zijn, is de jeugdige Peter Parker uit Hell’s Kitchen in New York één van de meest benaderbare kostuumhelden. Het maakt deze films daarom luchtiger dan bijvoorbeeld die van de diep patriottische en oerdegelijke, wezenlijk saaie, ‘Captain America’. De humorvolle benaderbaarheid van Spider-Man hadden bedenkers Stan Lee en Steve Ditko al in hun hoofd toen ze de zin “Just another service provided by your friendly Neighborhood Spider-Man!” introduceerde in de originele strip. Peter Parker staat bovendien ver weg van de halfgoden uit het DC/Warner Bros universum. Spider-Man is echt één van ons, en geen bovenaards wezen. Al met al maken de aaibaarheid van Peter Parker en de doordachte fan service ‘No Way Home’ een bevredigende toevoeging aan het MCU.
Roy van Landschoot
Waardering: 3.5
Bioscooprelease: 16 december 2021
Bioscooprelease: 8 september 2022 (extended cut, re-release)