Spinout (1966)

Regie: Norman Taurog | 89 minuten | komedie, romantiek, musical | Acteurs: Elvis Presley, Shelley Fabares, Diane McBain, Dodie Marshall, Deborah Walley, Jack Mullaney, Will Hutchins, Warren Berlinger, Jimmy Hawkins, Carl Betz, Cecil Kellaway, Una Merkel, Frederick Worlock, Dave Barry

Elvis Presley speelde eigenlijk altijd rollen die nooit ver van zijn eigen persoonlijkheid lagen in zijn vele speelfilms. Je kunt de artiest, die in eerste plaats zanger was, niet verwijten geen acteertalent te hebben, maar feit is wel dat zijn charisma vele malen groter was. In ‘Spinout’, Elvis’ 22ste speelfilm, speelt The King de rol van Mike McCoy, de voorman van een band met een voorliefde voor snelle auto’s en mooie dames. Mike is echter niet van plan zijn vrijheid op te geven, hij geniet veel te veel van zijn bestaan als rondtrekkend zanger. Wanneer hij een aanbod krijgt van een rijke zakenman (Carl Betz) om voor zijn dochters verjaardag een optreden van één nummer te doen, weigert hij resoluut, tot verbazing van zijn collega bandleden. “Als we daar optreden, is dat publiciteit. En publiciteit betekent een platencontract. En een platencontract betekent verantwoordelijkheid en een huwelijk,” dat is ongeveer Mike’s logica.

Mike weet zijn collega’s te overtuigen dat het een slecht idee is, en daarnaast hebben ze die dag een andere verplichting in de vorm van een concert. Maar de automagnaat, Howard Foxhugh (met zo’n naam verwacht je ook geen automonteur), heeft zijn zinnen nu eenmaal op dit verjaardagscadeau voor zijn lieve dochtertje gezet. Hij wendt zijn macht en geld aan om het optreden te cancellen, waardoor er voor Mike, vrouwelijke drummer Les (Deborah Walley), Larry (Jimmy Hawkins) en Curly (Jack Mullaney) niets anders opzit dan toch het optreden maar te doen. Groot is Mikes schrik als blijkt dat het ‘kind’ waarvoor ze een nummer moeten spelen, de aantrekkelijke Cynthia (Shelley Fabares) is, met wie hij aan het begin van de film een flirterige race reed, die eindigde in een nat pak. Voor Mike wel te verstaan. Cynthia blijkt al net zo’n doordouwer als haar vader, want ze is ervan overtuigd dat ze met Mike gaat trouwen. Maar vaderlief heeft liever dat Mike meedoet aan een autorace in zijn auto, omdat hem dat geld op kan leveren. Ondertussen heeft Mike ook al de volle aandacht van bestsellerschrijfster Diana St. Clair (Diane McBain), die een boek schrijft over de ideale Amerikaanse man, waarvoor ze onderzoek doet. U mag een keer raden wie dat droombeeld vertegenwoordigt. En ook een keer raden wat de ‘prijs’ is voor deze titel; juist, een huwelijk met de schrijfster. En wat is Les toch jaloers als Mike al die vrouwelijke aandacht krijgt! Zit daar soms meer achter?

U begrijpt het al: ‘Spinout’ is voorspelbaar van begin tot eind. Toch is de film wel vermakelijk: het tempo is vlot en het scenario zit aardig in elkaar, met hier een daar een geslaagde grap (al zijn de scènes met de twee sidekicks Larry en Curly vrij tenenkrommend). De acteurs weten precies in wat voor een soort film ze zitten en maken er zeker het beste van. Een Elvis-film zou geen Elvis-film zijn als er geen muziek in zat en deze heeft dan ook een aardige soundtrack, met bijvoorbeeld “Smorgasbord”, “Stop Look and Listen” en “I’ll be back”.

Elvis maakte zijn acteerdebuut in ‘Love Me Tender’ (1956), ‘Spinout’ werd tien jaar later gemaakt, in het jaar dat zijn populariteit bijna op het hoogst was. Op filmgebied was 1966 echter geen succesvol jaar, al stond Elvis destijds op de tiende plek van best betaalde acteurs. ‘Spinout’ is in ieder geval de beste film waaraan The King in 1966 heeft meegewerkt: ‘Paradise, Hawaiian Style’ wordt vrijwel door alle Elvis-fans gezien als zijn slechtste werk, en ‘Frankie and Johnny’ is ook al niet memorabel. Maar ‘Spinout’ biedt zo’n anderhalf uur eenvoudig, onschuldig en luchtig vermaak. Voor Elvisliefhebbers eentje om hoog op hun to see lijstje te zetten, maar ook wanneer je niet per se gecharmeerd bent van de beste man is deze film goed te doen.

Monica Meijer