Splintertime (2015)

Regie: Rosto | 11 minuten | animatie, korte film | Acteurs: Robin Berkelmans, Erwin Dörr, Nikki Hock, Nina Nestelaar, Barnaby Savage

‘Splintertime’ is het derde deel van een beoogd vierluik, bestaande uit geanimeerde kortfilms onder regie van de Nederlander Rosto in samenwerking met zijn virtuele muziekproject Thee Wreckers. Rosto is Nederlands meest onderschatte animator, voor degenen die hem kennen van kleine meesterwerkjes als ‘Lonely Bones’ (2013) en ‘The Monster of Nix’ (2011) zal daar weinig twijfel over bestaan.

Ook deze geanimeerde short is werkelijk prachtig. De soundtrack rockt en de look is duister maar opwindend. ‘Splintertime’ begint met een lsd-achtige droom van één van de bandleden, waaruit hij ontwaakt in een ambulance. Hierin zijn ook de overige drie bandleden van de Thee Wreckers gezeten. Voor de rest is het beter de film te beleven zonder al te veel voorkennis. De surrealistische wendingen maken het sowieso moeilijk effectief van een plot te spreken.

Het lege en witte winterlandschap waar de ambulance doorheen rijdt staat in prachtig contrast met de duistere scènes aan het begin en het einde. In de finale maakt de film trouwens een originele en erg geslaagde overloop naar de realiteit, die het droomaspect van deze geanimeerde kortfilm des te meer benadrukt. ‘Splintertime’ is een stuk minder somber dan ‘Lonely Bones’, maar de één doet zeker niet onder voor de ander.

Rosto’s films lijken altijd een soort freudiaanse wereld te verbeelden die de kijker diep in het idee onderdompelen. Net zoals de eerste twee delen van de samenwerking met Thee Wreckers is ook ‘Splintertime’ vooral gebaseerd op de muziek. De film heeft echter niet de functie van een muziekvideo, maar toont volgens de regisseur ‘hoe de muziek eruit ziet’. Dat kan veel van de hallucinante taferelen wellicht verklaren.

Rosto maakt naast verschillende animatietechnieken ook gebruik van live action. Dat loont in onder andere de prachtige danschoreografie van de verpleegster die de ziekenwagen bestuurt.

Rosto bewijst samengevat met ‘Splintertime’ eens te meer hoe ondergewaardeerd hij is als regisseur. Een definitieve doorbraak bij het grotere publiek is hem meer dan van harte gegund, hoewel het te betwijfelen valt of dat een realistische doelstelling is, gezien de ontoegankelijkheid van zijn werk. Voor de animatieliefhebbers onder ons zijn Rosto’s films in ieder geval een absolute must.

Esca van Blarikom

Waardering: 4

Bioscooprelease: 5 maart 2020 (Thee Wreckers Tetralogy)