Splitsville (2025)

Regie: Michael Angelo Covino | 105 minuten | komedie | Acteurs: Dakota Johnson, Adria Arjona, Kyle Marvin, Michael Angelo Covino, Simon Webster, Charlie Gillespie, David Castañeda, O-T Fagbenle, Nahéma Ricci, Tyrone Benskin, Nicholas Braun, Leo Hennely, Robin Guillen, Letitia Brookes, Tyler Hall

Op de vraag waar regisseur/producer-duo Michael Angelo Covino en Kyle Marvin het meest trots op zijn ten aanzien van hun nieuwe film ‘Splitsville’, hebben ze twee antwoorden. Allereerst dat ze het publiek tijdens de eerste screenings voortdurend aan het lachen konden maken. En daarnaast dat ze zulke volwassen thema’s hebben weten te behandelen. Dat eerste valt te onderschrijven. Dat tweede allerminst.

Ashley (Adria Arjona) is Careys (Kyle Marvin) vriendin, of vriend; het lijkt haar zelf niet helemaal duidelijk. Een bijna-doodervaring geeft haar de moed om de relatie te beëindigen. Careys beste vriend Paul (Michael Angelo Covino) en zijn vriendin Julie (Dakota Johnson) hebben echter dé oplossing: een open relatie. Carey denkt zijn relatie ermee te kunnen redden, en ook Ashley twijfelt geen moment. Eind goed, al goed… tot Carey een lijn overgaat die tot complete chaos leidt.

‘Splitsville’ is, net als het vorige project van Covino en Marvin (‘The Climb’), vooral een komedie, een genre waarin de twee zich inmiddels ruimschoots hebben bewezen. Ook dit keer leveren ze opnieuw. Een minutenlange, hilarische vechtscène tussen Carey en Paul, compleet met een in stukken spattend aquarium, een val door een ruit vanaf de eerste verdieping en nog talloze andere fysieke grappen, zijn daar misschien wel het beste voorbeeld van. Wat grappendichtheid betreft kan ‘Splitsville’ zich meten met de grote komedies van weleer, zoals ‘Airplane!’ en ‘The Naked Gun’. De humor is perfect afgestemd op de chemie tussen de twee schrijvers/acteurs en hun romantische tegenspelers.

Naast Covino en Marvin zijn namelijk ook Johnson en Arjona in topvorm. Hoewel Johnson al heeft bewezen van alle markten thuis te zijn, komt ze het best tot haar recht met een script als dat van ‘Splitsville’. Dat geeft haar de kans haar gortdroge humor en stalen pokerface optimaal te benutten. Ook Arjona toont opnieuw haar komische talent, na eerdere rollen in ‘Hit Man’ en ‘6 Underground’. In ‘Splitsville’ doet ze daar nog een schepje bovenop, met een energieniveau dat de film flink voortstuwt. Ze laat wederom zien waarom ze de afgelopen jaren is uitgegroeid tot een graag geziene verschijning op het grote doek.

Dan het tweede element waar Covino en Marvin zo trots op zijn: de zware materie waar ‘Splitsville’ volgens hen mee aan de haal gaat, namelijk vriendschap, liefde, open relaties en vertrouwen. Nu kan het zijn dat de twee per ongeluk het verkeerde bestand naar de distributeur hebben gestuurd, of misschien scènes door elkaar halen met materiaal dat de montage niet haalde, maar in de uiteindelijke film is van die diepgang weinig te bespeuren.

De genoemde thema’s zijn wel aanwezig, en als kijker hoop je telkens dat ze enigszins worden uitgediept. Helaas kom je bedrogen uit. Telkens wanneer de schijn van enige emotie het podium betreedt, blijkt het niet meer dan de opzet voor een punchline. Daar is op zich niets mis mee; het levert geregeld flinke lachsalvo’s op. Maar op den duur gaat het tegenstaan. Tegen het einde van de film ben je murw geslagen, snakkend naar een moment waarop deze personages meer dan twee emotionele zinnen met elkaar kunnen uitwisselen voordat het weer lachen, gieren, brullen is. Dat moment komt helaas niet. Het is verstikkend en maakt ‘Splitsville’ allesbehalve een homerun. Zonde, want de ingrediënten daarvoor waren wel aanwezig.

Covino en Marvin zijn overduidelijk fantastische komische schrijvers, talenten waarvoor we, gezien de huidige staat van het genre, onze handjes mogen dichtknijpen. Wie ‘Splitsville’ ingaat met enkel de verwachting om van zijn stoel te glijden van het lachen, zit bij dit duo helemaal goed. Wie echter hoopt op de emotionele gelaagdheid die de makers zelf lijken te hebben beoogd, zal vergeefs zoeken naar diepte. Het is als zoeken naar een speld in een hooiberg, met dien verstande dat de spelleider vergeten is de speld überhaupt in de hooiberg te verstoppen.

Jelco Leijs

Waardering: 3

Speciale vertoning: Leiden International Film Festival 2025
Bioscooprelease: 27 november 2025