Stage Fright (1950)
Regie: Alfred Hitchcock | 110 minuten | drama, thriller | Acteurs: Jane Wyman, Marlene Dietrich, Michael Wilding, Richard Todd, Alastair Sim, Sybil Thorndike, Kay Walsh, Miles Malleson, Hector MacGregor, Joyce Grenfell, André Morell, Patricia Hitchcock, Ballard Berkeley
Het is een van de basisregels voor filmmakers; als je flashbacks gebruikt zorg er dan voor dat deze het publiek niet op het verkeerde been zetten. In flashbacks zie je altijd wat er daadwerkelijk heeft plaatsgevonden en spreekt men de waarheid. De grote meester zelf, Alfred Hitchcock, zag het als een soort van experiment om van deze regel af te wijken in zijn film ‘Stage Fright’. Het leverde hem veel commentaar op, van zowel critici als het publiek. Men voelde zich in de maling genomen. Toen Hitchcock besefte dat zijn experiment mislukt was, deed hij het af als een ‘desastreuze miscalculatie’. Het lijkt een slap excuus te zijn; een meester als Hitch zal zich echt niet per ongeluk vergissen, zeker niet gezien het belang van de scène voor het verloop van het verhaal. Gelukkig maar voor hem zijn is de standaard verlegd en wordt een dergelijk dwaalspoor in films tegenwoordig juist ontzettend gewaardeerd. Zoals vaker was de Master of Suspense zijn tijd weer eens ver vooruit.
Eve Gill (Jane Wyman), studente aan de toneelacademie, wordt meegesleept in een drama heftiger en spannender dan ze ooit op het toneel meemaakte als haar goede vriend Johnny Cooper (Richard Todd) haar vraagt hem te helpen vluchten voor de politie. Hij wordt gezocht in een moordzaak. Het slachtoffer is de echtgenoot van toneeldiva Charlotte Inwood (Marlene Dietrich), die zelf juist degene was die haar man de doodsteek gaf. Johnny is al een tijdje zwaar onder de indruk van Charlotte en als zij hem vraagt haar te helpen in deze situatie biedt hij onmiddellijk aan haar sporen op de moordlocatie uit te wissen. Helaas voor hem wordt hij door de dienstmeid betrapt op de plaats des onheils. Nu zit er niets anders voor hem op dan op de vlucht te slaan. Met de hulp van Eve hoopt hij te ontsnappen aan de politie. En dat allemaal uit liefde voor Charlotte.
Eve, zelf ook niet op haar mondje gevallen, heeft een ander plan. Ze wil bewijzen dat de moord geen ongeluk was, zoals Charlotte stellig beweerd, maar een uitgekiend plan. Tegen het advies van haar vader (Alastair Sim) in, die vindt dat zijn dochter zich niet moet inlaten met zulke gevaarlijke praktijken. Maar Eve is eigenwijs en besluit haar acteertalenten aan te wenden. Ze doet zich voor als Doris, de nieuwe dienstmeid van Charlotte, in de hoop op die manier bewijs te kunnen vinden dat de diva schuldig is en niet Johnny. Haar missie wordt echter in de war geschopt als ze verliefd wordt op detective Wilfred Smith (Michael Wilding), die de zaak onderzoekt. Hij mag natuurlijk niet weten dat ze de hoofdverdachte in de moordzaak de hand boven het hoofd houdt.
‘Stage Fright’ is meer een mysterie dan een thriller; de meeste spanning komt van de vraag of Eve haar dubbelleven verborgen weet te houden voor de door haar zo geliefde detective Smith. Pas in de eindscène, als alles op zijn plaats valt en de ware toedracht van de moord uit de doeken wordt gedaan, komt de nagelbijtende suspense om de hoek kijken. Het contrast met de veel lichtere aanloop er naartoe vergroot echter het effect, dat komt de film ten goede. Hitchcock heeft het theater als rode draad door de film geweven. Niet alleen is Charlotte Inwood een gevierd actrice – Marlene Dietrich is uitstekend op haar plaats als de larger-than-life toneeldiva – en hoopt Eve dat ook ooit te worden, ook is het motief terug te vinden in de dubbelrol die Eve aanneemt in haar zoektocht naar bewijs tegen Charlotte.
Hitchcock haalt weer het beste naar boven bij zijn cast, met voorop Dietrich (die zo ongeveer zichzelf speelt), Jane Wyman als de sympathieke heldin van wie je hoopt dat ze de waarheid ooit bovenkrijgt en Richard Todd als voortvluchtige, die pas tegen het einde van de film volledig tot zijn recht komt. En dan is er natuurlijk – zoals we van de regisseur gewend zijn – een kleurrijk en ijzersterk arsenaal aan acteurs in kleinere rollen, uiteenlopend van Eve’s ietwat ondeugende vader Commodore Gill tot de sinistere dienstmeid Nellie. ‘Stage Fright’ is misschien niet zo sterk als de film die Hitchcock daarna zou maken (het meesterlijke ‘Strangers on a Train’), maar zit zeker goed in elkaar. De film is vakkundig gemaakt, er wordt goed in geacteerd en is behoorlijk onderhoudend. Liefhebbers van mysteries en die van diva Dietrich moeten deze film zeker eens bekijken.
Patricia Smagge
Waardering: 4
Bioscooprelease: 15 februari 1951