Stars at Noon (2022)

Regie: Claire Denis | 137 minuten | drama, romantiek | Acteurs: Margaret Qualley, Joe Alwyn, Benny Safdie, Danny Ramirez, Nick Romano, Stephan Proaño, Monica Bartholomew, Carlos Bennett, Sebastian Donoso, Hector Moreno, Robin Duran, Jose Leonel Hernandez, Cristian Pulido, Luis Franco

De Franse regisseur Claire Denis komt achter elkaar met twee vulkanische liefdes op celluloid, ‘Avec amour et acharnement’ met de Franse acteerkanonnen Juliette Binoche en Vincent Lindon en ‘Stars at Noon’ met het veelbelovende Amerikaans-Britse tandem, Margaret Qualley en Joe Alwyn. Hoewel het hart van die twee films vergelijkbaar onrustig pompt, onderzoeken beide een aanzienlijk ander genre. Binoche in Lindon duelleren met elkaar in een relatiedrama. Daartegenover duiken de twee jongere acteurs met elkaar in de koffer als geliefden op de vlucht in een politieke thriller. Wat echter vooral bijblijft van de laatstgenoemde productie is dat in voor- en tegenspoed regisseur Denis haar unieke, soms uitdagend impromptu, filmstijl uitermate trouw blijft.

De Amerikaanse journaliste Trish Johnson (Margaret Qualley) houdt zich op in achteraf gelegen hotelletjes en anonieme buitenwijken van Nicaragua. Daar ontmoet ze rebellen en politici om te kunnen schrijven over de problemen van het land. Tegelijkertijd deelt ze het bed met een aantal van hen, want Trish krijgt nog nauwelijks schrijfopdrachten. Desondanks houdt de Amerikaanse haar gesprekspartners tussen de lakens voor dat ze uiteindelijk hun verhaal gaat vertellen aan de buitenwereld.

Terwijl het geld van Trish heel snel aan het opdrogen is en ze door meerdere bronnen gewaarschuwd wordt om het instabiele land te verlaten, confisqueert een rebelse bedpartner haar paspoort. In wezen zit ze gevangen. Vervolgens loopt ze de Engelse Daniel DeHaven (Joe Alwyn) tegen het lijf in het nog enige operationele hotel van de hoofdstad, toevallig eentje vol met westerlingen. De mysterieuze Engelsman zegt dat hij in de olie zit. Hoewel ze hem niet kan weerstaan, weet Trish dat Daniel, altijd gekleed in een wit pak, foute boel is. Vanwege een usb-stick met geheime informatie over zijn werkveld (een typisch gevalletje MacGuffin), wordt Daniel bedreigd door meer louche types uit binnen- en buitenland dan Trish op twee handen kan tellen. En zo raakt het jonge tweetal niet alleen verstrikt in elkaar maar ook in de lokale politieke intriges.

De paranoïde thriller van Denis portretteert twee goed uitziende en slimme mensen die liever hevig en snel opbranden, de erotiek van het gevaar omarmen, dan dat ze zich conformeren aan een burgermoraal. Op een ingewikkelde manier zijn ze zielsverwanten met leugens als meest gangbare betaalmiddel. Het moet branden zoals de goedkope rum die Trish gulzig inneemt in verlaten cafés. Alcohol spoelt veel weg maar niet de leegte aan het einde van de wereld.

De krachtige films van Denis zijn een uniek fatalistisch genre op zichzelf geworden. Helaas raakt de filmmaakster met ‘Stars at Noon’ verstrengeld in de zoveelste broeierige romance en schuurt ze dicht tegen zelfparodie aan. Ook de schetsmatige montage, als de vluchtigheid zelve, en de atmosferische soundtrack (wederom de Tindersticks) kent de kijker nu wel. Toch trekt de intens spelende Qualley (dochter van Andie Macdowell) je nog net het verhaal, dat rondzwalkt in benevelde paranoia, binnen. Het geheel laat je vooral cynisch achter bij het zien van een gebroken land door de ogen van een onontgonnen relatie. Voornamelijk voor diegenen die geen Denis-film willen missen.

Roy van Landschoot

Waardering: 3

Bioscooprelease: 8 juni 2023