Step Brothers (2008)

Regie: Adam McKay | 98 minuten | komedie | Acteurs: Will Ferrell, John C. Reilly, Mary Steenburgen, Richard Jenkins, Jason Davis, Wayne Federman, Kyle Felts, Travis T. Flory, Kathryn Hahn, Chris Henchy, Bryce Hurless, Brian Huskey, Ken Jeong, Paula Killen, Breaunna Lake, Phil LaMarr, Logan Manus, Seth Rogen

Adam McKay en Will Ferrell vinden elkaar leuk. Na ‘Anchorman’ (2004), maakten ze samen ‘Talladega Nights’ (2006) en nu dus ‘Step Brothers’ waarin ook Ferrells tegenspeler uit ‘Talladaga Nights’ John C. Reilly weer opduikt. Ook die samenwerking beviel kennelijk. Ferrell is overigens het leukst, maar Reilly is een uitstekende aangever. In ‘Walk Hard: The Dewey Cox Story’ (2007; een parodie op ‘Walk the Line’ uit 2005) sneuvelt hij in zijn eentje als komiek, zonder de steun van Ferrell. Hier echter vullen de twee elkaar uitstekend aan.

Kent u ‘Talladega Nights’? Het valt te omschrijven als een uitstekende satire, een soort ‘Spinal Tap’ voor de autoracebusiness, maar dan iets hilarischer. Toch haalde deze film niet de Nederlandse bioscopen en datzelfde geldt voor ‘Step Brothers’. Is het de humor van Adam McKay die we niet vatten hier in Nederland, of is het Will Ferrell? In Amerika is hij ook niet onomstreden hoor. Hij doet namelijk altijd precies waar hij zin in heeft.

Het taalgebruik is hier zeer grof, zoals (veel) pubers onderling nu eenmaal praten (net als in ‘Superbad’ bijvoorbeeld) en dat moet een probleempje voor de filmkeuring in Amerika zijn geweest. Al die fucks en shits maken de leeftijdsgrens wat hoger, wat eigenlijk geen probleem is, want Ferrell maakt, ondanks zijn onvolwassen imago, geen kinderfilms. Hij is gek en eigenwijs, maar ergens heel serieus in al die gekheid; kenmerken van een uitstekend komiek, zou je zeggen. Toch weten de Nederlandse bioscoopexploitanten en/of distributeurs hem dus niet te waarderen. In de videotheek echter begint hij zich langzaam aan als een soort cultheld te manifesteren.

‘Step Brothers’ is geen satire. Dit is gewoon een ‘doldwaze komedie’ zoals dat zo subtiel heet. Het verhaal komt in de buurt van de realiteit, maar de uitwerking blijft er verre van. De inleving is echt en daardoor werkt het. Ferrell en Reilly zijn een soort pubers van vijftien, die hopeloos in die leeftijd zijn blijven steken. Dit gegeven wordt zo strak doorgevoerd, dat het hilarisch wordt. Als de ‘jongens’ bijvoorbeeld elkaar afzeiken, of pornoblaadjes kijken in de boomhut, of wanneer ze toestemming vragen aan hun ouders om een stapelbed te maken. Vader antwoordt:”Luister, jullie hoeven dat niet te vragen, want jullie zijn volwassen”, zij:”Okay, maar mag het nu of niet?”.

Will Ferrell is een bijzonder talent, een groot vakman. Je moet ervan houden, maar ja, zo gaat dat met komedie. Er is geen genre zo divers in smaak: wat de een hilarisch vindt is voor de ander flauwe onzin. Toch staat hoe dan ook als een paal boven water dat hij een serieus filmmaker is. De samenwerking met McKay en Reilly heeft nu al drie eigenzinnige komedies opgeleverd en hopelijk komen er meer. En dan wel laten uitkomen in de Nederlandse bioscoop graag, want dat verdienden ze tot nu toe absoluut.

Arjen Dijkstra