Step Up 2 (2008)
Regie: Jon M. Chu | 98 minuten | drama, muziek, romantiek | Acteurs: Robert Hoffman, Briana Evigan, Will Kemp, Telisha Shaw, Tony Devon, Luis Salgado, Adam G. Sevani, Harry Shum Jr., Danielle Polanco, Jennifer Rouse, Jesus Maldonado, Brian Anthony Wilson, Patrick Michael Strange, Jeremy Isabella, Ivana Vitomir, Tom Townsend, Katie Corrado, Chris OBrocki, Mark J. Parker, Brian Mercer, April Tyler, Kmel Howell, Manny Oliverez, Ava Lenet, Travis Riddick, Shorty Welch, Melissa Merry, Michael Blumenstock, Adam Gary Sevani, Suzanne M. Lee, Black Thomas, Bobbie Bowman, Jason Ford
Andie (Briana Evigan) heeft haar moeder verloren aan kanker toen ze zestien jaar was. Vanaf dat moment zorgt Sarah (Sonja Sohn) voor haar, de hartsvriendin van haar moeder. Na het zoveelste slechte bericht over Andie’s gedrag is Sarah het beu en dreigt om Andie naar Texas te sturen waar de zus van Andie’s moeder het verder mag proberen. Andie is wanhopig dat ze Baltimore zal moeten verlaten en daarmee het streetdancen opgeven. Ze heeft het geluk dat een goede vriend van de familie een auditie voor haar heeft weten te regelen bij de prestigieuze dansschool Maryland School of Arts.
Andie wordt tot haar stomme verbazing aangenomen, ook al valt ze uit de toon zowel qua dansstijl als persoonlijkheid. Door de grote hoeveelheid tijd die ze in de opleiding moet steken, blijft er geen tijd meer over om te oefenen met haar crew ‘410′, de grote kanshebber om de ‘Streets’ te winnen. Daarom wordt ze uit de groep gezet die ze als haar familie beschouwt en daar is ze kapot van. Samen met het grote danstalent en broer van de directeur van de school Chase Collins (Robert Hoffman) richt ze een eigen crew op van leerlingen die net als zij niet in het korset van de opleiding (willen) passen en barsten van het ongebruikte talent. Ze oefenen in het geheim en alles lijkt goed te gaan, maar dan worden ze met de harde werkelijkheid geconfronteerd.
De film is onschuldig vermaak. Je kijkt naar een dansfilm voor jongeren en dat is ook exact wat je krijgt voorgeschoteld. Er wordt veel acrobatisch gedanst, er is sprake van rivaliteit tussen de verschillende dansgroepen en er zijn niet te vergeten de broodnodige liefdesperikelen waarbij keurig de nodige hobbels genomen moeten worden En een vleugje sociale onrecht pikken we ook nog mee. In een cynische bui kun je het een slappe hap noemen. Alle scherpe randjes van de armoede en het geweld op de straten zijn zover bijgevijld dat je een mierzoet verhaal overhoudt. Het weinige geweld dat er nog wel in voorkomt, is om niet helemaal om te komen in de platte voorspelbaarheden waar de film driftig in grossiert. In een goede bui laat je het allemaal over je heen komen en is het best leuk om naar deze gladde verfilming van het rauwe dansen van de straat te kijken. Hoewel echte straatdansers ongetwijfeld niets van zichzelf of hun manier van dansen zullen herkennen en over de geheime codes en de gebezigde straattaal flink zullen gniffelen. Een aardige film met leuke dansscènes en prima als je toe bent aan wat onschuldig vermaak.
Diana Tjin-A Cheong
Waardering: 2.5
Bioscooprelease: 21 februari 2008