Still Life (2013)

Regie: Uberto Pasolini | 92 minuten | drama, komedie | Acteurs: Eddie Marsan, Joanne Froggatt, Karen Drury, Andrew Buchan, Neil D’Souza, David Shaw Parker, Michael Elkin, Ciaran McIntyre, Tim Potter, Paul Anderson, Bronson Webb, Leon Silver, Lloyd McGuire, Wayne Foskett, Hebe Beardsall, William Hoyland, Deborah Frances-White, Andrew Ashford

John Key is een eenzame man met een eenzaam beroep. Als gemeenteambtenaar zoekt hij de nabestaanden van mensen die in hun eentje zijn gestorven. Als John geen nabestaanden vindt, verzorgt hij zelf de begrafenis. In het huis van de overledene zoekt hij naar gepaste muziek en naar zaken die hij in zijn begrafenisspeech kan verwerken. Een rustig bestaan, dat eindigt op de dag dat zijn overbuurman overlijdt. De zoektocht naar diens familie gooit John’s leven overhoop, zij het maar een beetje.

De wonderlijke John Key is de hoofdpersoon van de tweede speelfilm van de geïmporteerde Italiaanse Engelsman Uberto Pasolini. Met zijn eerste film, de matige handbalkomedie ‘Machan’, borduurde Pasolini voort op zijn succes als producer van succesfilm ‘The Full Monty’. Met de tragikomedie ‘Still Life’ volgt Pasolini meer het hart dan de portemonnee. Als schrijver, producer en regisseur hoefde hij met niemand rekening te houden. Allicht daarom is ‘Still Life’ nauwelijks ergens mee te vergelijken.

Terwijl de boodschap niet uitblinkt in originaliteit (ieder leven is het herinneren waard), is de uitwerking dat wel. De film speelt zich af in het nu, maar qua tempo en aankleding hadden het ook de jaren vijftig kunnen zijn. In plaats van een computer gebruikt Key liever plakband, paperclips, balpen en papieren dossiers. Ook qua kleding ziet onze ambtenaar eruit alsof hij uit een tijdmachine is gestapt. Door die ouderwetse aankleding, gestileerde traagheid en de manier waarop dit alles is gefilmd (strakke kaders, lege ruimtes, stijlvolle tableaus) oogt de film meer continentaal dan Brits, meer Kaurismäki dan Loach.

Qua acteren gaat alle lof naar Eddie Marsan, die de film van begin tot eind draagt. Ingetogener gaat bijna niet. Hoewel de andere personages altijd figuranten blijven, is de casting prima. Met de schattige Joanne Frogatt (Anna in ‘Downton Abbey’) in een iets belangrijker rol als dochter van de overleden buurman.

‘Still Life’ maakt steeds de juiste keuzes. De geringe speelduur zorgt ervoor dat de verhalende en visuele stijlvastheid zich niet tegen de film gaat keren. Muziek duikt zelden op, maar het terugkerende themaatje werkt wel sfeerverhogend. En de humor is steeds goed getimed. Het levert een met liefde en vakmanschap gemaakte tragikomedie op. Nooit spectaculair, maar vermakelijk van de eerste begrafenis tot het laatste lijk.

Henny Wouters

‘Still Life’ verschijnt donderdag 23 april 2015 op DVD en VOD.