Stoker (2013)
Regie: Park Chan-wook | 99 minuten | drama, thriller | Acteurs: Mia Wasikowska, Nicole Kidman, Matthew Goode, Jacki Weaver, Dermot Mulroney, Lucas Till, Alden Ehrenreich, Ralph Brown, Phyllis Sommerville
Wie bij de titel ‘Stoker’ meteen denkt aan de schrijver van de bekende negentiende-eeuwse gothic novel ‘Dracula’, zit er met zijn associatie niet ver naast. Al heeft de film van de Zuid-Koreaanse regisseur Park Chan-wook niets van doen met Bram Stoker of zijn levenswerk, de sfeer die wordt opgeroepen is sterk gemodelleerd naar die van de gothic novel in het algemeen, waarin horror vermengd is met romantiek. En sfeer is in deze film, Parks eerste Engelstalige productie, van essentieel belang.
Stoker verwijst in dit geval naar een familie. Op de achttiende verjaardag van dochter India Stoker (Mia Wasikowski) komt vader Richard (Dermot Mulroney) om bij een vermeend auto-ongeluk. Bij de begrafenis verschijnt ineens diens broer Charlie (Matthew Goode) ten tonele, van wie jarenlang niemand iets gehoord had. Moeder Evelyn (Nicole Kidman) valt voor deze charmante verschijning en laat Charlie al snel bezit nemen van het reusachtige familiehuis en van zichzelf. India wantrouwt haar oom en verafschuwt haar moeder, maar kan niet ontkennen dat Charlie ook op haar een bijzondere, doch macabere invloed heeft.
Tussen mysterieuze verdwijningen en hoog oplopende familieruzies door ontpopt India zich tot wreed berekenende vrouw, die zich steeds meer toelegt op de jacht. In een telkens terugkerende flashback die steeds wat verder doorloopt, zien we India samen met haar vader aanleggen voor een schot. Haar hele leven lijkt zich rond dat specifieke moment te concentreren, als een lotsbestemming. Dat India zal gaan doden, staat vast. Maar wie wordt de prooi? En wat is in dit spel van de jacht precies de rol van oom Charlie, met wie India een sterke mentale band blijkt te hebben?
Op de keper beschouwd is het script van Wentworth Miller (bekend uit de serie ‘Prison Break’) niet eens zo heel bijzonder. Het verhaal kent minder diepgang dan bijvoorbeeld Parks eigen ‘Vengeance’-trilogie (‘Sympathy for Mr. Vengeance’, ‘Oldboy’, ‘Sympathy for Lady Vengeance’). Maar de manier waarop de film gepresenteerd wordt is werkelijk fenomenaal. De trefzekere visuele flair die Park (in samenwerking met vaste cinematograaf Chung-hoon Chung) tentoonspreidt is van een grote schoonheid. Beelden vloeien in elkaar over (geborsteld haar wordt wuivend gras), patronen en bewegingen keren terug op andere plekken en bij andere karakters, handelingen worden verschillend herhaald, waardoor je nooit zeker weet wat er nou precies gebeurd is. En waardoor het verhaal ook minder belangrijk wordt.
‘Stoker’ werkt gaandeweg steeds meer als een delirium. Hoe verder je in de film komt, hoe minder chronologie of feiten ertoe doen. Park werkt sterk associatief met zijn beeldtaal en versterkt daarmee het hallucinatoire karakter van zijn film. Hoewel op bepaalde momenten beslist gruwelijk, is het geweld of de horror zelden zo sterk als in zijn Koreaanse films. Het kwaad wordt subtieler gebracht, zoals in het uitgekiende spel van Matthew Goode, die lang de werkelijke motieven van oom Charlie weet te verbergen. Uiteindelijk zal niet iedereen dezelfde droom hebben, maar menigeen zal hem opnieuw willen beleven om nieuwe dingen in te ontdekken. Dat is de grote kracht van ‘Stoker’.
Wouter de Boer
Waardering: 4.5
Bioscooprelease: 11 april 2013
DVD- en blu-ray-release: 4 september 2013