Storefront Hitchcock (1998)

Regie: Jonathan Demme | 77 minuten | musical, documentaire | Met: Robyn Hitchcock, Deni Bonet, Tim Keegan

De wereldberoemde regisseur van ‘The Silence of the Lambs’ blijkt naast film ook een passie voor muziek te hebben. Jonathan Demme maakte in 1998 een concertregistratie van een optreden van muzikant Robyn Hitchcock. Om Hitchcock te steunen, besloot Demme om een optreden van de zanger te filmen. Het optreden vond plaats achter de etalage van een winkel, vandaar de titel ‘Storefront Hitchcock’.

Als voormalig leadzanger van het nagenoeg volslagen onbekende bandje ‘The Egyptians’ heeft de singer/songwriter nu een solocarrière opgebouwd.

De film komt zeer bevreemdend over en is in eerste instantie absoluut niet toegankelijk voor mensen die niet bekend zijn met de zanger. De sobere setting van het concert en de excentrieke Hitchcock nodigen niet meteen op tot het bekijken van deze prent. Maar de vasthoudende kijker wordt beloond met een uniek concert van een onafhankelijk en origineel muzikant.

Als singer/songwriter is Hitchcock een apart verschijnsel, zijn muziek wordt op een nogal kale manier gepresenteerd met deze film. Met enkel een akoestische gitaar en zijn stem neemt de zanger zijn luisteraars mee naar een bevreemdende, sureële plaats waar zijn muziek de baas is. De vreemde teksten van Hitchcock verhalen over de dood, geesten, vissen, water en emoties. De stem van de artiest is erg stemmig en enkel begeleid door een gitaar, door de diepe teksten kan de liefhebber van alternatieve rockmuziek helemaal opgaan in deze minieme uitvoering van de muziek.

Tussen de liedjes door vertelt Hitchcock aan zijn publiek hoe hij aan zijn inspiratie van het desbetreffende nummer kwam. Spiritualiteit en een sterke band met zijn geboorteplaats spelen een belangrijke rol in zijn leven en dat steekt hij niet onder stoelen of banken. De hersenkronkels die Hitchcock met zijn publiek deelt komen dan ook vaak zweverig, bizar of aandoenlijk over.

Op het podium staat een wat onzekere man die een raar gevoel voor humor heeft en aparte songs heeft geschreven. Ongeacht je mening over het repertoire van de man, de intensiteit en het knappe gitaarspel van Hitchcock dwingen respect af. Zoals gezegd is de film niet erg toegankelijk. De ietwat zwartgallige teksten en muziek zullen niet iedereen bekoren.

Maar liefhebbers van echte, ongekunstelde gitaarmuziek, die oprecht en met veel liefde gespeeld wordt, moeten deze film niet zomaar aan zich voorbij laten gaan. Als je even doorbijt krijg je een intiem portret voor je kiezen waarin een gevoelige, kwetsbare man zijn diepste zielenroerselen ten gehore brengt. Robyn Hitchcock is nergens mee te vergelijken en niet in een hokje te plaatsen. Een beetje vreemd, maar wel lekker.

Frank v.d. Ven