Strange Darling (2023)

Recensie Strange Darling CinemagazineRegie: JT Mollner | 98 minuten | horror, thriller | Acteurs: Willa Fitzgerald, Kyle Gallner, Barbara Hershey, Ed Begley Jr., Steven Michael Quezada, Madisen Beaty, Bianca A. Santos, Denise Grayson, Sheri Foster, Duke Mollner, Eugenia Kuzmina, Evan Peterson, Andrew John Segal | Originele stemmencast: Jason Patric, Giovanni Ribisi, Robert Craighead

“Niets is wat het lijkt wanneer een verdraaide onenightstand uitmondt in de gewelddadige moordpartij van een seriemoordenaar.”, zo luidt de synopsis van ‘Strange Darling’, een film van JT Mollner. Het zou een dramatische vertelling zijn van een waargebeurd verhaal. Van welk waargebeurde geschiedenis wordt niet helemaal duidelijk, want de aliassen ‘The Lady’ en ‘The Electric Lady’ kunnen niet op zoekresultaten rekenen. Wellicht dat Mollner inspiratie heeft opgedaan uit de zaak van Aileen Wuornos, de eerste vrouwelijke Amerikaanse seriemoordenaar.

Met meer informatie dan de hierboven aangehaalde synopsis moet je eigenlijk niet de film ingaan. Zelfs de namen van onze hoofdpersonages weten we niet, anders dan hun bijnamen ‘The (Electric) Lady’ en ‘The Demon’ (Kyle Gallner). ‘Strange Darling’ is een ontzettend interessante vertelling van Mollner. Het onderliggende verhaal is vrij simpel. Twee mensen hebben een onenightstand en het leidt tot een moordpartij. Maar Mollner weet daar een heleboel uit te halen en wel door de manier waarop hij de film heeft samengesteld.

De film is opgedeeld in zes hoofdstukken. Niet iedereen is fan van dat soort gefragmenteerde films, maar in ‘Strange Darling’ dient het een belangrijk doel. Mollner vertelt het verhaal namelijk non-lineair. De hoofdstukken worden niet in chronologische volgorde getoond en dat zorgt voor een hoop intrige. We ontmoeten onze hoofdpersonen in hoofdstuk drie, waarin sprake is van een heftige achtervolging. Waarom? Dat weten we niet, we weten namelijk niet wat er in de eerste twee hoofdstukken is gebeurd.

Mollner houdt deze manier van vertellen de hele film vast en dat is een fantastisch idee. Hij laat het publiek daarmee constant in spanning, omdat elke keer de vraag naar boven komt hoe de twee hoofdpersonages nu weer in deze situatie zijn beland. Mollner doet dat in een moordend tempo, waardoor je als kijker aan het scherm gekluisterd zit.

‘Strange Darling’ ziet er daarnaast fantastisch uit. De oververzadigde kleuren druipen van het scherm af. Mollner kiest constant voor contrasterende kleuren, bijvoorbeeld een achtervolging door een appelgroen bos door twee in vermiljoenrode kleding gehulde hoofdpersonen. Het is een genot om naar te kijken. Giovanni Ribisi laat achter de camera zien dat hij meer kan dan acteren. Zijn camerawerk is verfrissend en zijn oog voor detail belooft nog wat voor de toekomst.

Het belangrijkste punt van kritiek is de titel van de film; ‘Strange Darling’. Mollner doet zo zijn best om met de verwachting van de kijker te spelen, maar de filmtitel doet daar vervolgens afbreuk aan. Een neutralere titel had voor de kijker langer in het midden gelaten wat de plot van de film nu eigenlijk behelst.

Al met al is ‘Strange Darling’ een intrigerende en visueel indrukwekkende film die de kijker voortdurend op het puntje van de stoel houdt. Mollners non-lineaire vertelstijl en de opvallende esthetiek geven de film een unieke sfeer, waardoor de ogenschijnlijk simpele synopsis een extra dimensie krijgt. Ondanks de wat teleurstellende titel slaagt de film erin om de verwachtingen van het publiek te overtreffen en biedt het een frisse kijk op het thriller-genre.

Jelco Leijs

Waardering: 4

Bioscooprelease: 26 september 2024