Strings (2004)

Regie: Anders Ronnow-Klarund | 85 minuten | animatie, avontuur, drama, fantasie | Originele stemmencast: James McAvoy, Catherine McCormack, Julian Glover, Derek Jacobi, Samantha Bond, Ian Hart, Claire Skinner, David Harewood

In de openingsscène van ‘Strings’ wordt ons een korte blik getoond op de vele deelnemende poppenspelers en de manier waarop zij onder weinig eenvoudige omstandigheden invulling moeten geven aan de scènes.

Een mogelijk oude fabriekshal met stromende regen, poppenspelers die in regenpakken de marionetten tot leven brengen, terwijl het met bakken uit de hemel (regenautomaat) valt. Dit is een prachtige en sfeervolle scène om je direct in het verhaal in te kunnen leven. Hoe moeilijk moet het zijn om via al die ‘strings’ de vele poppen tot leven te brengen.

‘Strings’ is qua opzet bijzonder, uitsluitend marionetten vullen 85 minuten lang een mooie film. De marionetten worden tot leven gebracht door de meester marionettenspeler Bernd Ogrodnik en de rest van zijn team. De jonge prins Hal wordt door de broer van zijn overleden vader via list en bedrog in een oorlog gelokt tegen de Zeriths. Nadat hij de stad heeft verlaten om via oorlog die wraak uit te oefenen, wordt een brief ontdekt waaruit blijkt dat zijn vader eigenlijk juist vrede had willen sluiten.

De marionetten zijn prachtig gemaakt en worden uiterst vaardig tot leven gebracht. Het ingenieuze en geloofwaardige concept is dat men de draden waarmee zij bediend worden mooi vorm geeft door ze als levenslijnen te kenmerken. Deze levenslijnen komen bij de geboorte uit de hemel neer en worden dan ‘aangesloten’. Ze worden vervolgens donker als aders wanneer het bloed als levenssap die aders vult. Dit soort visueel subtiel, maar erg mooi uitgewerkte vondsten, maken het tot een film waar veel van te genieten valt.

Ook de manier waarop babymarionetten tot leven komen is van een prachtige eenvoud. In een soort knutselhok wordt geschaafd en gesleuteld en worden uit blokken hout kindjes gesmeed die ook weer via de aanleg van levenslijnen tot leven komen. Andere inventieve details zijn b.v. zaken als de wijze waarop de stadspoort opengaat. De deur gaat niet open, maar een in de lucht hangende barrière die de draden blokkeert, zakt in de grond zodat de marionetten er overheen kunnen stappen en hun draden vrij zijn.
Alles is qua symboliek mooi uitgewerkt en ook de stemmen zijn zeer verzorgd, waarvoor o.a. Sir Derek Jacobi garant heeft gestaan. Het scenario is wat voorspelbaar en buigt na enige tijd om naar een love story, uiteindelijk zegeviert het goede over het kwaad.

Tijdens de ‘oorlogshandelingen’ wordt er geknipoogd naar hedendaagse geschiedenis als die waarbij een standbeeld van een tiran omver wordt getrokken. De verwijzing naar het omverhalen van het bekende standbeeld van Saddam Hussein is overduidelijk.

‘Strings’ is visueel mooi, er wordt gewerkt met schitterend marionettenmateriaal. De film zou aan vaart winnen als deze een tiental minuten korter had geduurd. Ondanks het prachtige marionettenspel is ‘Strings’ minder geschikt voor kinderen jonger dan een jaar of 9. Die kunnen door het soms lage tempo de aandacht wat gaan verliezen.

Sterke cinema, mooie beelden, een kenmerkende sobere Scandinavische stijl. Geen humoristisch of licht entertainment waar je onderuit gezakt bij zit. Wel een hele mooie visuele ervaring voor de liefhebber, die om serieuze aandacht vraagt.

Rob Veerman