Sujo (2024)
Regie: Astrid Rondero, Fernanda Valadez | 127 minuten | drama | Acteurs: Juan Jesús Varela, Yadira Pérez, Alexis Varela, Sandra Lorenzano, Jairo Hernandez, Kevin Aguilar, Karla Garrido
Een wild paard laat zich niet temmen. Het straalt zelfvertrouwen, trots en splendeur uit. Om een wild paard te zijn, is moed onmisbaar – de moed om te durven, te overleven in het onbekende, op plekken waar je de weg niet kent en tussen mensen waarmee je niet vertrouwd bent. In de Mexicaanse tongval betekent ‘Sujo’ wild paard. Het is tevens de naam die Josué (Juan Jesús Varela), een alleenstaande vader en kartellid, aan zijn zoontje geeft.
‘Sujo’ is een Mexicaans coming-of-age drama, opgebouwd uit vier delen, elk vernoemd naar een belangrijk persoon in Sujo’s leven. Elk hoofdstuk volgt zijn reis door het gewelddadige misdaadmilieu waaruit hij probeert te ontsnappen, telkens met een andere mentor of gids die zijn ontwikkeling beïnvloedt. Wanneer Sujo (Kevin Aguilar, Juan Jesús Varela) als kind zijn vader verliest tijdens een gewelddadige afrekening binnen het kartelmilieu, stort zijn wereld in. Zijn tante Nemesia (Yadira Pérez) neemt hem onder haar hoede, en hij groeit op op het Mexicaanse platteland. Regelmatig krijgt hij bezoek van zijn tante Rosalia en haar twee zonen, Jai (Alexis Varela) en Jeremy (Jairo Hernández), die als broers voor hem worden. Wanneer zijn neven steeds dieper in de criminaliteit verstrikt raken en Sujo hierin meetrekken, staat hij voor een cruciale keuze: volgt hij net als zijn vader hun pad of zoekt hij een andere weg? Sujo’s levenspad, waarin hij probeert te ontsnappen aan het geweld en de verwachtingen van zijn omgeving, en zijn eigen weg zoekt naar vrijheid en autonomie worden voorgesteld door het symbolisme van een wild paard.
Op het eerste gezicht lijkt Sujo te worden neergezet in de stijl van de nieuwe zakelijkheid – koel en gereserveerd te midden van een wereld vol geweld en criminaliteit. Hoewel hij zijn vader mist, toont hij nauwelijks emotie, alsof het de normaalste zaak is dat Josué door zijn eigen kartelgenoten werd vermoord. Toch blijkt uit zijn gedrag dat het verlies hem diep heeft getekend. Terwijl zijn neven met trots hun tatoeagenummer bewonderen als symbool van hun toewijding aan het kartel, blijft Sujo op afstand. Hij lijkt weinig interesse te hebben in het misdaadmilieu, zelfs niet wanneer Jai hem bewonderend vertelt hoe ver zijn vader het heeft geschopt – zijn laatste rustplaats is immers een kapel gewijd aan zijn naam.
De kracht van de film schuilt in de afwezigheid van expliciet geweld. Hoewel het verhaal draait om de duistere wereld van de Mexicaanse kartels, schetsen Astrid Rondero en Fernanda Valadez een realistisch en eerlijk beeld van de gevolgen voor de families en nabestaanden. Geweld wordt nooit rechtstreeks getoond, maar als kijker voel je voortdurend de dreiging ervan. Echter legt de film soms te veel nadruk op sfeer en karakterontwikkeling, waardoor het tempo wat inzakt. Hoewel de afwezigheid van geweld een interessante keuze is en bijdraagt aan de opbouw van het verhaal, leidt dit ook tot momenten van traagheid. Uiteindelijk leidt Sujo’s zoektocht hem naar Mexico-Stad, waar hij een nieuw, onafhankelijk en autonoom leven wil opbouwen. Hier leert hij Susan (Sandra Lorenzano), een literatuurprofessor, kennen die hem aanmoedigt tot educatie. Toch blijft zijn verleden hem achtervolgen en wordt hij steeds opnieuw geconfronteerd met morele keuzes tussen loyaliteit en rechtvaardigheid. Jai’s uitspraak vat de schrijnende sociale problematiek treffend samen: “Waarom zouden we altijd hard werken voor weinig geld?” – een vraag die de dunne grens tussen armoede en criminaliteit blootlegt.
Stef Roefs
Waardering: 3.5
Bioscooprelease: 13 maart 2025