Summer Lover – Sappho (2008)
Regie: Robert Crombie | 90 minuten | drama, romantiek | Acteurs: Avalon Barrie, Todd Soley, Lyudmila Shiryaeva, Bogdan Stupka, Elissaios Vlachos, Vassilis Psychogiopoulos, Oksana Osipova, Sergey Kosenko, Anatoly Semenov, Alexander Leontaritis
Merkwaardig hoe een titel door associatie soms een bepaalde verwachting kan oproepen. Voor de dvd-release werd de film ‘Sappho’ omgedoopt tot ‘Summer Lover’. En vanwege het thema (ontluikend lesbianisme) doet die titel gauw denken aan ‘My Summer of Love’ (2004). Waar dat echter een intrigerend drama is met een prachtrol van de destijds nog vrijwel onbekende Emily Blunt, is ‘Summer Lover’ een hoop geneuzel met een werkelijk onuitstaanbare hoofdrolspeelster waar we hopelijk nooit meer wat van horen. (Voor de feitjesspaarders: de naam om te vergeten is Avalon Barrie.)
Het idee is interessant genoeg. Een pasgetrouwd stel uit Amerika vertrekt in 1926 voor een zomer naar het Griekse eiland Lesbos om daar de wittebroodsweken door te brengen. De man is schilder en laat zijn creativiteit de vrije loop gaan, de vrouw is vooral met zichzelf bezig en geeft al snel blijk van een fikse persoonlijkheidsstoornis. Haar naam is Sappho, maar niemand heeft haar ooit verteld naar wie ze vernoemd is. Als ze echter een Russische archeologendochter ontmoet, raakt ze al snel ingewijd in de werken van deze dichteres. En in de vrouwenliefde. Het duurt niet lang of Sappho heeft zichzelf ervan overtuigd dat ze daadwerkelijk de Griekse dichteres is, maar dan in een nieuw lichaam.
Als het daar nou bij bleef en de film daadwerkelijk dieper in zou gaan op leven en werk van de historische Sappho, dan zou het misschien nog een interessant geheel kunnen vormen. Schrijver en regisseur Robert Crombie (ook een naam om te vergeten) kiest er echter voor om de moderne Sappho neer te zetten als een vrouw met een bipolaire stoornis die continu iedereen op de zenuwen werkt. Het grootste mysterie van deze film is niet waarom ze doet wat ze doet, maar waarom haar echtgenoot haar niet tien minuten in het verhaal al wurgt. Sowieso bezit de acteur die hem gestalte geeft aanzienlijk meer acteertalent en is hij daarom een stuk prettiger om naar te kijken.
Het is jammer dat de film rond zo’n slecht acterende dame met een hoogst irritante rol is gecentreerd. Want het eiland Critea, waar de film is opgenomen, biedt een prachtig decor voor een mooi zomerverhaal. Visueel heeft de film dan ook redelijk wat in zijn mars. Zij het dat de de beeldmetaforen er wel erg dik bovenop liggen. Als Sappho al letterlijk zegt zo vrij te willen zijn als een vogel, is het echt niet nodig om tijdens een lesbische vrijpartij elke halve seconde een stel vogels in beeld te nemen, om maar iets te noemen. Na een keer is de symboliek heus wel duidelijk. Liever laat je dan zo’n vrijpartij wat mooier in beeld nemen, want om nou te zeggen dat er enige vorm van sensualiteit aan te pas komt… nee. Het is continu kort, liefdeloos en ronduit ongeïnspireerd.
De soundtrack die aanvankelijk heel degelijk lijkt, maar steeds meer de neiging heeft tot bombast en overaccentuering wil ook niet echt helpen. De film weet nergens verfijning te brengen, terwijl het materiaal daar wel om vraagt. Denk niet dat je wat opsteekt over de Griekse geschiedenis of over de figuur Sappho, behalve wat de eerste de beste Wikipediapagina je kan bieden. Denk ook niet dat dit een softerotische film is met mooi veel vrouwelijk bloot. De seksscènes zijn namelijk schaars en nietszeggend. Het is hooguit een langgerekte reclamespot voor het eiland Critea. En het moet gezegd – dat redt de film wel. Nipt.
Wouter de Boer