Suntan (2016)

Regie: Argyris Papadimitropoulos | 104 minuten | drama, romantiek, thriller | Acteurs: Efthymis Papadimitriou, Elli Triggou, Dimi Hart, Hara Kotsali, Milou Van Groesen, Marcus Collen, Yannis Tsortekis, Pavlos Orkopoulos, Maria Kallimani, Marissa Triandafyllidou, Syllas Tzoumerkas, Achilleas Kyriakidis, Kostas Gouzelis, Nikos Triantafyllidis, Yiannis Oikonomidis

In de openingssequentie van ‘Suntan’ is te zien hoe de veertigjarige dokter Kostis (Efthymis Papadimitriou) aankomt op een typisch Grieks vakantie-eiland. Het is winter, het toeristenseizoen nog ver weg. Voor de sukkelige, alleenstaande en eenzame Kostis verloopt elke dag volgens hetzelfde patroon. Overdag helpt hij de zieke dorpelingen. ’s Avonds geniet hij van een magnetronmaaltijd en een biertje. Met zijn kalme persoonlijkheid en gedegen artsenwerk verdient hij het respect van de andere eilandbewoners. In enkele vlotte scènes krijgt de toeschouwer een behoorlijk beeld van deze buitenstaander. Waar is het misgegaan, rijst al snel de vraag.

De zomer geeft antwoord op die vraag. Hordes jonge en vooral hitsige en onbezonnen vakantiegangers overspoelen het voorheen pittoreske eiland. Ook de dokterspraktijk van Kostis is niet meer veilig. Wanneer de jonge Anna (Elli Triggou) met haar vrienden op de stoep staat, laat hij zich gewillig overhalen om de volgende dag mee naar het strand te gaan. Het is een uitweg om meer van het leven te genieten. En passant hoopt hij meteen zijn verloren jeugd in te halen. De schromelijk naïeve Kostis begint zich onder te dompelen in de oppervlakkige wereld van drank en vrije seks. Maar geleidelijk aan krijgt hij diepere gevoelens voor Anna. Een liefde die grotendeels onbeantwoord blijft. In zijn jacht naar acceptatie, slaat de zelfdestructie onherroepelijk toe.

Het begin van ‘Suntan’ heeft de typerende kenmerken van een tragikomedie. Samen met de vlotte opbouw krijgt het coming-of-ageverhaal van de teruggetrokken Griek een aangename invulling. Maar wanneer de zaken uit de hand beginnen te lopen, slaat de balans wel heel erg door richting de tragiek. Van enige vorm van humor is dan geen sprake meer. Een eenzijdig en overdreven drama is het gevolg. Is dat leuk om naar te kijken? Niet bepaald.

‘Suntan’ roept vooral een misplaatst en pijnlijk gevoel van schaamte op. Kostis verliest al zijn medische verantwoordelijkheid en wordt daadwerkelijk de puber die hij nooit heeft mogen zijn. Hij versaagt zijn praktijkdiensten, doet zich tegoed aan vele liters alcohol en verliest het zorgvuldige opgebouwde respect van de eilanders. Jeugdigheid is hier vooral zedeloos en kinderachtig. Het tempo zakt bovendien zodanig in dat de dynamiek in zijn geheel uit de film sluipt. Elke scène krijgt dezelfde invulling, waarin Kostis het contact met de realiteit steeds verder verliest. De onderlinge verstandhouding met de toeschouwer is hij dan al lang kwijtgespeeld.

Wouter Los