Surfer Dude (2008)

Regie: S. R. Bindler | 82 minuten | komedie | Acteurs: Matthew McConaughey, Woody Harrelson, Alexie Gilmore, Jeffrey Nordling, Ramon Rodriguez, Brooke Allison, Sarah Wright, Zachary Knighton, Willie Nelson, Cassandra Hepburn, Todd Stashwick, Nathan Phillips, Travis Fimmel, K. D.Aubert, Nancy Fish, Stacy Stas

‘Love and waves, that’s what we need in these dark days’, en een duidelijke verhaallijn zou ook handig zijn. Mocht je als surfer je hart op willen halen, dan zit je met ‘Surfer Dude’ helemaal verkeerd. ‘Surfer Dude’ is wellicht de slechtste surffilm die ooit gemaakt is. De film gaat namelijk helemaal niet over surfen. Waar het wel over gaat word je niet helemaal duidelijk. De vrij onbekende regisseur S. R. Bindler heeft ‘Surfer Dude’ waarschijnlijk laten sponsoren door Prodent en een fabrikant van zonnebanken. Iedereen in ‘Surfer Dude’ heeft tanden die witter zijn dan wit en een mooi goud gebruinde huid, zelfs de bejaarde geitenhoeder.

‘Surfer Dude’ speelt zich af in het zonnige Malibu, waar de surfer Steve Addington (Matthew McConaughey) zijn dagen op het strand slijt, wachtend op mooie golven. McConaughey speelt de rol niet bepaald met verve. Het lukt hem niet om de wietrokende surfer geloofwaardig neer te zetten. Ook al komt McConaughey wel lekker wazig over, zoals het een gedrogeerde surfer betaamd, toch is het allemaal wat over the top. Af en toe krijg je bijna het idee dat Steve een verstandelijke beperking heeft in plaats van dat hij ‘gewoon’ onder invloed verkeerd. De film geeft in zijn geheel een vrij overtrokken en stereotype beeld van het surfersleven. Een hoop wiet, een hoop blote wijven en bijna iedere zin wordt afgesloten met ‘dude’. Dit maakt het moeilijk de film serieus te nemen.

Steve Addington wordt er door zijn manager op gewezen dat zijn geld op is. Daarbij is zijn sponsor overgenomen door Eddie Zarno (Jeffrey Nordling). Eddie wil dat Steve meedoet in zijn nieuwe reality-show waarin drie surfers samenwonen in een grote villa (à la de Playboy Mansion) aan het strand. Terwijl ze daar verblijven, moeten ze ook hun medewerking verlenen aan een nieuwe computergame. Steve heeft echter hele andere plannen. Hij wil gewoon lekker surfen en chillen op het strand., maar er is één probleem: er zijn geen golven. Als Eddie Zarno op sluwe wijze een video van Steve bewerkt en hem hiermee probeert te chanteren, vlucht Steve met één van Eddie Zarno’s productieassistenten naar Mexico in de hoop daar golven te vinden.

Na meer dan een maand zonder golven begint Steve echt door te draaien. Hij probeert alles wat hij kan bedenken om golven op te roepen. Hij mediteert, bouwt op het strand een groot vuur en verbrandt zijn surfboard en het grootste offer: hij stopt met wiet roken. Wanneer de golven uitblijven, ziet Steve zich genoodzaakt terug te keren naar Malibu, waar Eddie Zarno hem direct weer een contract onder de neus duwt. En dan volgt het grote dilemma: zal Steve zwichten voor het grote geld of blijft hij zijn relaxte surferleven trouw?

Tussen alle chaos door loopt ook nog een soort liefdesverhaal. Danni Martin (Alexie Gilmore) komt vanuit New York naar Malibu om daar mee te werken aan Eddie Zarno’s reality-programma. Natuurlijk valt zij op de bruine en goed gebouwde Steve en hij uiteindelijk ook op haar. Wat de toegevoegde waarde is van de New Yorkse brunette wordt niet helemaal duidelijk. Misschien wilde Bindler alle wat dommige macho surfers en hun halfnaakte vrouwelijke aanhang wat compenseren met behulp van één intelligente en minder blote vrouw van de East-Coast.

Het ontbreken van een fatsoenlijk plot zou niet zo storend zijn geweest als ‘Surfer Dude’ een echte surffilm geweest zou zijn. Maar hier zit de grote kink in de kabel, een surffilm zonder golven en mooie shots van mannen en vrouwen op hun goed gewaxte board in de zee is geen surffilm. Pas helemaal op het einde van de film krijgt de kijker datgene waar hij al zo lang op wacht: een hele minuut lang mooie shots van surfers op perfecte golven in helder blauw water. Het lijkt een soort troostprijs voor de vasthoudende kijker die het tot het einde heeft volgehouden.

Phileau Mey